Τα πρωινά μου είναι πάντα πολυ περιπετειώδης. Το ρολόι βαράει ανελέητα από τις 6 αλλά εγώ αρνούμαι να συμβιβαστώ και σηκώνομαι στις 6.15. Αυτό βέβαια το πληρώνω μετά διότι το Τραίνο περνάει στις 7 παραδέκα που σημαίνει ότι εγώ πρέπει να φύγω από το σπίτι στις 7 παρατέταρτο. Μέσα σε μισή ώρα λοιπόν πρέπει να βάλω καφέ, να ετοιμαστώ, να γίνω θεά, να ετοιμάσω ρουχα και πρωινό για τα παιδιά και να γινω Λούης με τακούνι 12καρι. Παρατέταρτο όμως καταφέρνω και είμαι πάντα στην εξώπορτα με την ψυχή στο στόμα και ένα Marlboro Lights στο χέρι. Και φυσικά τρέχω για να προλάβω το μετρό. Ευτυχώς η γειτόνισα μου είναι πάντα πιο νωρίς εκει και με περιμένει, σαν πιστή Πηνελόπη, γιατι ποιον άλλο να πρήξει πρωί πρωί με την πάρλα της και τα ψυχολογικά της προβλήματα, και κρατάει την πόρτα ανοιχτή για να το προλάβω και εγώ μπας και φτάσω καμια φορά στην ώρα μου στην δουλειά μου. Καλά το στην ώρα μου είναι σχετικό. Η….Πηνελόπη πάντως μου ζαλίζει τον έρωτα μέχρι να φτάσουμε. Τι έφαγε, τι ήπιε, πόσες φορές έβηξε κτλπ κτλπ….Σε όλη την διαδρομή δεν προλαβάινω να ανοιξω το στόμα μου ούτε μια φορά. Ούτε καν για να χασμουρηθώ Μετά από 5 στάσεις ευτυχώς κατεβάινω και έτσι ο Γολγοθας μου τελειώνει εκεί. Κι αυτό επί χρόνια τώρα. Ας όψετε όμως το πολυλατρεμένο μου Jadore και η τζάμπα Lash Queen καθώς και τα άλλα χίλια καλούδια που μου φέρνει από την δουλειά της αλλιως θα την είχα τζάσει από καιρό. Και ας χάσω και το τραίνο. Άλλωστε δεν νομίζω να εχει μεγάλη διαφορά το αν θα πάω μισή ώρα αργότερα στην δουλειά η 45 λεπτά. Στην ώρα μου δεν είμαι έτσι και αλλιώς ποτέ. Ως ελληνίδα φροντίζω να μην ξεχνάω τις ρίζες μου. Με το που μπάινω λοιπόν στο μετρο βάζω τον αυτοματο πιλότο και ….ταξιδευω. Σωματικά και νοητικά. Είμαι κακιά; Δεν νομίζω. Ένας ψυχίατρος θα τις στοίχιζε πολύ περισσότερα,
Καφέ και πρωινό παίρνω στο γραφείο όπου το πρωινό μου συνήθως είναι ένα σκέτο μαυρο ψωμάκι. Τα Σαββατοκύριακα όμως ή μάλλον τα Σάββατα γιατί την Κυριακή έχουμε και Εκκλησία, του δίνουμε και καταλαβαίνει. Και φυσικα ο καθένας μας είναι ελευθερος να επιλέξει τι θα φάει. Η Χριστίνα λοιπόν διαλέγει πάντα Κρέπες, κατα προτίμηση γεμιστες με μπόλικο φυστικοβούτυρο και μερέντα. Ο Νίκος πάλι τις γεμίζει με ότι βρει. Από σαλάμι μέχρι κρεμμύδι! Και καπάκι τρώει και μια γλυκειά με μαρμελάδα. Για επιδόρπιο και καλά. Εδώ να πώ ότι κρέπες έμαθα να κάνω από την πεθερά μου. Η μαμά μου δεν ήξερε να μαγειρεύει τέτοια πράγματα και ούτε είχαμε φάει ποτέ σπίτι μας κάτι τέτοιο. Η πεθερά μου όμως έκανε συχνά και κάνει ακόμα. Κάνει μεγάλες ποσότητες πάντα και τις διατηρεί μετά στην κατάψυξη. Συνταγή συγκεκριμένη από ότι ξέρω δεν ακολουθεί, ανήκει άλλωστε στην γενιά που κάναν τα πάντα με το μάτι, αλλά παρόλλα αυτα τις πετυχαίνει πάντα. Εγώ με τα χρόνια κατέληξα στην δική μου συνταγή και την ακολουθώ πάντα πιστά. Και ανάλογα για ποιο σκοπό τις θέλω, τις κάνω γλυκές και μυρωδάτες η αλμυρές, λεπτές η χοντρές.
Το περασμένο Σάββατο λοιπόν τις έκανα γλυκές. Πρώτον γιατι ο Νίκος θα λειπε και δευτερον γιατί ήθελα να κάνω μια συνταγή που χα πλέξει εδώ και καιρό στο μυαλό μου και δεν θα ησυχαζα αν δεν την έκανα. Και τις έφτιαξα και ενθουσιάστηκα!!! Και φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να κρατήσω την συνταγή για τον εαυτο μου. Διότι πρόκειται για ένα καταπληκτικό επιδόρπιο, γρήγορο, πανευκολο και τόσο μα τόσο νόστιμο που είμαι σίγουρη ότι θα σας αρέσει.
Πάμε λοιπόν στην συνταγή
Βασική ζύμη για γλυκές κρέπες
Για περίπου 15 κρέπες
3 αυγά
170 γρ. γάλα
150 γρ. κρέμα γάλακτος
120 γρ. αλευρι
2 κουταλάκια ζάχαρη
1 πρέζα βανίλια
30 γρ. βούτυρο λιωμένο
Μια πρέζα αλάτι
Χτυπάτε τα αυγά με το αλάτι, την ζάχαρη και την βανίλια καλά με το σύρμα. Συνεχίζοντας το χτύπημα προσθέστε σε δόσεις και εναλάξ το αλευρι με το γάλα και την κρέμα γάλακτος. Στο τέλος προσθέστε και το λιωμένο βούτυρο. Αυτη η δοσολογία είναι κανονικά για λεπτές κρέπες. Επειδή όμως τα άλευρα διαφέρουν από χώρα σε χώρα ανάλογα με το κλιμα και το έδαφος, καλά είναι να ψήσετε μια δοκιμαστική κρέπα και να προσθέστε και άλλο γάλα ή αλεύρι αν σας είναι πολύ χοντρή ή πολύ λεπτή. Ζεστάινετε το τηγάνι, κατα προτίμηση ένα επίπεδο χωρίς ψηλό χείλος, και βάζετε μισή κουτάλα από το μείγμα στο κέντρο του. Κουνάτε το τηγάνι κυκλικά μέχρι το μείγμα να καλύψει όλο το πάτο του τηγανιού. Ψήνετε για 2-3 λεπτά από την μία πλευρά και για 1/2 περίπου λεπτό από την άλλη. Αν τις θέλετε αλμυρές απλά μην βάζετε την ζάχαρη και την βανίλια.
Για την γέμιση
Κρέμα μασκαρπόνε
Για 4 άτομα
200 γρ. μασκαρπόνε
200 γρ. κρέμα γάλακτος
2 κουταλιές άχνη
1 βανίλια
Για την κρέμα χτυπάτε απλά όλα τα υλικά μαζί. Η κρέμα αυτη λόγω της μεγάλης περιεκτικότητας σε λιπαρά, πήζει πολύ γρήγορα. Προσοχή λοιπόν να μην σας κόψει.
Φυσικά η κρέμα δεν μου ήταν αρκετή για να συνοδέψει τις κρέπες. Είναι μεν πολύ νόστιμη αλλά έλειπε το WOW Effect. Γι αυτο το λόγο έκανα και δυο σάλτσες. Η μάλλον τρεις. Τις δύο απο αυτές τις έχω ξαναδώσει παλιότερα. Την σάλτσα σοκολάτας με την οποια είχα συνοδέψει το Σεμμιφρέδο καθως και τις καραμελωμένες μπανάνες που είχα βάλει στην τάρτα σοκολάτας. Φυσικά αυτα τα δύο δεν μου ήταν αρκετά γι αυτο και αποφάσισα να κάνω και μια τρίτη σάλτσα. Την προηγουμενη είχα πάει με την χριστίνα και μια φίλη της και μαζέψαμε κάτι καταπληκτικές φράουλες από ένα χωράφι εδώ κοντά και ήθελα να τις εκμεταλευτω πριν χαλάσουν. Αφού φάγαμε κάπου ένα κιλό και έκανα ακόμα ενα κιλό μαρμελάδα και γλυκό φράουλα, αποφάσισα να κάνω τις τελευταίες με Μπαλσάμικο. Οπερ και εγένετο. Για το αποτέλεσμα δεν έχω λόγια. Απλά όνειρο.
Η συνταγή
Σάλτσα φράουλας με Balsamico
500 γρ. Φράουλες καθαρισμενες
2 κουταλιές της σούπας καλο μπαλσάμικο
2 κουταλιές μάυρη ζάχαρη
Αν οι φράουλες είναι πολύ μεγάλες, τότε καλύτερα να τις κόψετε στη μέση, ειδάλως αφήστε τις ολόκληρες. Βάλτε τις σε ένα μικρό πυρέξ και ανακατέψτε τις με την ζάχαρη και το Μπαλσάμικο. Ψήστε τις σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 30 λεπτά. Κατόπιν στραγγίξτε τις και βράστε του ζουμί τους μέχρι να μείνει το 1/3. Προσθεστε ξανά τις φράουλες στο ζουμί και αφήστε τις να πάρουν και αυτές μια βράση. Αποσύρετε από την εστία και αφήστε τις να κρυώσουν. Συνοδευουν υπέροχα και παγωτό!!
Απλώστε την κρέμα με το μασκαρπονε στην κρέπα και τυλίξτε τις σφιχτά. Κόψτε τις σε ρόμβους και σερβίρετετε τις είτε με τις μπανάνες και την σάλτσα σοκολατας, είτε με την σάλτσα φράουλας.
Καλο…….μπινέδιασμα!!!!
Τι αμαρτία είναι αυτό χρυσή μου!!
ReplyDeleteΕίπα η γυναίκα να πιω ένα καφέ πριν αρχίσω μια μαρμελάδα και με κόλασες!!
Καλημέρα!!
O mein Gott (όπως θα λέγαμε και στο Ελλάδα). Τι είναι αυτό που βλέπουν τα ματάκια μου πρωί πρωί και εδώ που δουλεύω δεν έχει ούτε φούρνο να βγω να βρω κάτι να χλαπακιάσω. Λατρεύω τις κρέπες και οι δικές σου φαίνονται fantastisch (σωστά το λέω!)
ReplyDeleteΧτες έκανα αλμυρές εγώ για κάτι φίλους, αλλά θα δοκιμάσω σύντομα και τις δικές σου!!!
Πολλά φιλιά Γιώτα
Εμένα μου τέλειωσαν τα λόγια!
ReplyDeleteόταν έρθεις Ελλάδα μια βδομάδα σπίτι μου, οικογενειακώς! Με την προϋπόθεσή ότι θα μαγειρεύεις! Πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό! ¨ όλα!!!!!!!!!!!!!!!
Υπέροχες κρέπες. Ωραίες φωτογραφίες , σε σκανδαλίζουν...
ReplyDeleteαχ όχι... θα τσακωθούμε taste advisor! όταν έρθει ελλάδα θα μείνει σπίτι μου και θα μαγειρεύει για μας:):):) εεε καλή μου Βασιλικούλα???
ReplyDeleteΠριν φύγουμε για διακοπές, θα ξεζουμίσω τις "καλοκαιρινές σου συνταγές" για να χουμε να δοκιμάζουμε! Είναι όλες υπέροχες!
ReplyDeleteΤην καλησπέρα μου!
CrazyTourist1
Λυδία λέω να τη μοιραστούμε τι λές κι εσυ?
ReplyDeletekalhmeroudia!!!
ReplyDeletetaste + Lydia, mhn malonete... tha sas erxomai enalax!! An den doulepso tora pou mai nea...pote? Kai alles doulitses an exete...plsysimo, sideroma, pastra :))
filoures!!!
Giotaki mia xara ta les!! To katexeis vlepo to ...antikeimeno :))
ReplyDeleteΣαν παιδί και εγώ ήμουν με τα Γερμανικά μου και το ακορντεόν μου. Το ακορντεόν δεν με ήθελε ούτε το ήθελα, τα Γερμανικά όμως ήταν τα αγαπημένα μου.
ReplyDeleteΤώρα όμως που είμαι μια μαμά και μια καλή νοικοκυρά φοβάμαι πως θα με ξεχάσουν και αυτά.
Φιλιά Γιώτα