Oreo and Cream brownies

Σας έχει τύχει να σας ζητήσουν να φτιάξετε ένα γλυκό, ένα οποιοδήποτε, αρκεί να είναι σοκολατένιο, και ξαφνικά να μην σας φαίνεται κανενα αρκετά καλό; Και όλα όσα έχετε φτιάξει μέχρι τώρα και για τα οποία έχετε εισπράξει έπαινους και δαφνες ξαφνικά να θαμάζουν μόνο μέτρια και ανάξια να εκπληρωσουν το μόνο και μοναδικό σκοπό τους δηλαδή να ευχαριστήσουν ένα άτομο που νήστευε 40 μέρες στο έπακρο; Οπότε τι κάνεις; Αρχίσεις και ξεφυλλίζεις τα βιβλία σου, ρωτάς γνωστούς και φίλους και ψάχνεις στο ίντερνετ. Και κάπου μέσα σε όλα αυτά έχεις τη τύχη και βρίσκεις κάποια που σου γεμίζουν το μάτι. Και αφού σιγουρέυεσαι ότι πέτυχες διάνα, πας και ψωνίζεις τα υλικά και πριν καν ξεκινήσεις, αλάζεις γνώμη και αναθεματίζεις τον εαυτό σου που δεν σκέφτηκες να πάρεις ένα επιπλέον πακέτο βούτυρο, το οποίο μεταξύ μας ποτέ δεν είναι αρκετό, για να κάνεις την όντως πολύπλοκη συνταγή για σοκολατένια τούρτα για την οποία όλοι ορκίζονται ότι αρκεί να την κοιτάξεις για να σοκολατιστείς. Ξανα-οπότε ελέγχεις τα ντουλάπια σου και αφού βλέπεις ότι δεν έχεις ούτε αρκετά αμύγδαλα για να κάνεις τάρτα σοκολάτας ούτε αρκετές μπανάνες για να κάνεις μία με καραμελωμένες μπανάνες, αλάζεις ακόμα 25 φορές γνώμη και αποφασίζεις να μην κάνεις τίποτα χρονοβόρο, γιατί η ώρα έχει πάει ήδη 7:45 και στις 8 κλέινουν τα μαγαζιά.  Οπότε αποφασίζεις να κάνεις μια εντελώς απλή και εκ πρώτης όψεως έυκολη, γιατί από την πολύ την σκέψη έχεις γίνει κιόλας πτώμα οπότε δνε χρειάζεται να γίνεις πτώμα και στην κουζίνα, ελπίζοντας ότι πρωτον θα είναι όντως ευκολη και απλή και δεν θα σε κάνει να μετανοιώσεις που δεν δέχτηκες την πρόσκληση της γυναίκας του ξάδερφου στην οποία θα πήγαινες με άδεια χέρια και χωρίς τύψεις και δευτερον θα είναι αρκετά νόστιμη ώστε να σε βγάλει ασπροπρόσωπη για να μην πιστέψουν ότι στο μπλογκ πουλάς μπαρούφες και το χεις μόνο για φιγούρα.

Με παρακολουθείτε;

Οπότε ξαναπάς στο σούπερ μάρκετ και ψωνίζεις τα τελευταία υλικά ελπίζοντας ότι μέχρι να φτάσεις σπίτι δεν θα αλάξεις πάλι γνώμη και θα στέλνεις το Νίκο νυχτιάτικα στο σταθμό του Μονάχου να βρει αυγά μέγεθος έξτρα λαρτζ για να φτιάξεις κάτι μπασταρδομαφιν που βρηκες στο Foodgawker . Και αφoύ ξεκινάς να φτιάχνεις το πολυπόθητο γλυκό, διαπιστώνεις ότι έχασες το κακάο στο δρόμο, ίσως και στο μαγαζί με τα ζωάκια όπου σταμάτησες για να δέιξεις, στα κατα τ αλλα αξιαγαπητα παιδάκια σου, τα πιράνχας,  ώστε να έχουν μία ιδέα με τι τα συγκρίνεις όταν βλέπουν σοκολάτες και γλυκά. Και παρόλλο που είσαι εντελώς σίγουρη ότι το χασες, και δεν εννοώ μόνο το κακάο, συνεχίζεις να ψάχνεις όλο το σπίτι και να αναθεματίζεις όποιον βρεις μπροστά σου και περισσότερο εσένα την ίδια καθώς και την γυναίκα του ξάδερφου, που δεν επέμεινε πιο πολύ να πάτε. Και αφού το πάιρνεις απόφαση ότι το χασες, ξέρετε ποιο, σου ρχεται η φαεινή ιδέα να το συμπληρώσεις με αλευρι, λές και αυτά τα δύο είναι ίδια, ελπίζοντας παρόλλα αυτά να κάνει το θαυμα του.

Και αφού βάλεις το γλυκό στο φούρνο κάνοντας το σταυρό σου να πετύχει, ανοίγεις το ψυγείο να βγάλεις τα κρεμμυδάκια για τη σπανακόπιτα και βλέπεις το κακάο.   Και παθαίνεις ένα μικρό εγκεφαλικό. Και πριν σου σαλέψει εντελώς και αρχίζεις να ωρύεσαι, το παιρνεις απόφαση οτι έτσι είναι και συνεχίζεις να ελπίζεις ότι το γλυκό θα γίνει καλό. Και αρχίζείς να πλένεις το μίξερ. Και εκεί που σηκώνεις το μίξερ, βρίσκεις ένα αυγό. Όχι ένα οποιοδήποτε αυγό αλλά το 1 από τα 4 που έπρεπε να μπουν στο γλυκό. Και εκεί που κάθεσαι και το κοιτάς εκστασιασμένη λές και είναι όντως το αυγό που έκανε την κότα, νοίωθεις από το στόμα να αρχίζουν και τρέχουν αφροί λες και δεν ηπιες μόλις ένα ποτήρι υπέροχο κόκκινο κρασί Κατώγι Αβέρωφ  αλλά μια τζούρα παλμολιβ με άρωμα λεμόνι που σπάει και τα πιο δυνατά λίπη και τα μάτια σου αρχιζουν να γυρίζουν σαν δερβίσηδες. Και λίγο πριν πάθεις το δευτερο εγκεφαλικό σου έρχεται στο νου το υπέροχο citation του  dr. karev "When your life is sucky you get drunk", Οκ αυτό το citation έχει και μια ακατάληλη συνέχεια αλλά αυτή τη στιγμή δεν μας ενδιαφέρει, οπότε ανοίγεις βάζεις και ένα δευτερο ποτήρι και αναθεματίζεις την ώρα και την στιγμή που βιάστηκες να κόψεις το τσιγάρο.

Υπομονή τελειώνουμε.

     

Και εκεί που σου φαινοντια όλα μαυρα και άραχνα και ζοφερά, βγάζεις από το φούρνο το πιο υπέροχο, ακομα και μισό κακάο-σοκολατένιο, αφράτο, ζουμερό, κρεμώδη μπραουνι που έφαγες ποτέ σου κάνοντας σε να αναρωτιέσαι, αν τελικά ήταν μοιραίο να βγει στραβη η συνταγή και γιατι γαμωτο πρέπει να το πας εκεί που πρέπει να το πας και δεν κάθεσαι να το φας μονος σου! Αλλά οι φιλίες απαιτούν θυσίες αλλιώς δεν καθόμουνα τώρα εδώ να γράφω αντι να βλέπω Grey´s Anatomy.

Oreo & Cream Brownies 

Προσαρμοσμένη από το New Kitch on the Blog

Για μια φόρμα 40χ20

230 γρ. Βούτυρο
200 γρ. ζάχαρη
240 γρ. αλευρι και
100 γρ. κακάο
ή 270 γρ. αλευρι και 50 γρ. κακάο
1/2 κουταλάκι αλάτι
4 αυγά μέτρια (όπως είδαμε γίνεται και με 3)
350 γρ. μπισκότα γεμιστά τύπου όρεο

Για την γέμιση
500 γρ. τυρί κρέμα
160 γρ. ζάχαρη άχνη
2 βανίλιες

Ανάψτε το φούρνο στους 180 βαθμούς
Ανακατέψτε με το μίξερ το τυρί με την άχνη και τις βανίλιες (εγώ έβαλα μισή άχνη, μισή κανονική) μέχρι να έχετε ένα κρεμμώδες μείγμα. Βάλτε το μείγμα στο ψυγείο μέχρι να ετοιμάσετε την βάση του μπράουνι.
Βάλτε τα μπισκότα στο μπλέντερ και πολτοποιήστε τα έτσι ώστε το μεγαλύτερο κομματάκι να είναι ίσα με ένα μπιζέλι. Κάποια θα γίνουν εντελώς σκόνη αλλά δεν μας πειράζει. Αυτή η ζύμη συγχωρεί πολλά από ότι είδαμε. Σε ένα άλλο μπωλ χτυπήστε το βούτυρο με την ζάχαρη μέχρι να αφρατέψουν. Σε πολλές συνταγές μπραούνις έχω παρατηρήσει ότι το βούτυρο με την ζάχαρη το λιώνουν. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι τα μπράουνις γίνονται πιο ζουμερά,  αν το βούτυρο το χτυπήσεις στο μίξερ αντί να το λιώσεις. Προσθέτετε τα αυγά ένα ένα , περιμένοντας κάθε φορά να ενσωματωθεί το προηγούμενο πριν ρίξετε το επόμενο. προσθέστε το αλευρι, το κακάο και το αλάτι και συνεχίστε το χτύπημα σε χαμηλή ταχύτητα. με μια σπάτουλα πλέον αναμείξτε και τα όρεο. Καλύψτε μια φόρμα με χαρτί φούρνου και αδειάστε το μισό μείγμα με τα μπισκότα. Πατήστε με το χεράκια σας να στρωθούν καλά, απλώστε από πάνω την κρέμα τυριού και τελειώστε με το άλλο μισό μείγμα μπισκότου. Μοιράστε το δεύτερο μισό σε διάφορες μεριές πάνω στην κρέμα τυριού αλλιώς θα δυσκολευτεύτε στο άπλωμα, καθώς η γέμιση είναι αρκετά νερουλή. Στρώστε την χρησιμοποιώντας επίσης τα χεράκια σας και πατώντας ελαφρά.
Ψήστε τα για πέριπου 30 με 35 λεπτά. Αφήστε να κρυώσει καλά, και τοποθετηστε το στο ψυγείο καλά σκεπασμένο ώστε να σταθεροποιηθεί και να κόβεται πιο εύκολα.

In English:

Oreo & Cream Brownies

230 gr. Butter

200 gr. Sugar

240 gr. Flour

100 gr. Cacao (Or 270 gr. Flour and 50 gr. Kakao)

4 eggs ( I made it also with 3)

350 gr.  Oreo Cookies crushed (the biggest piece shall be big as a pea or even smaller)

½ tsp salt

For the Filling

500 gr. Philadelphia (Cream Cheese)

160 gr. Powdered Sugar

4 tsp vanilla sugar

Preheat the Oven to 180 C. (350 F) . In a mixing bowl, whisk together the cream Cheese, Sugar and vanilla sugar, until well combined. Put the cream  in the fridge to cool until you make the rest.

In a big mixing bowl, beat the Butter with sugar until fluffy and creamy. Add the eggs one by one until well combined. Add flour, cacao and salt and beat in a low speed until well combined. Stop beating with the mixer and add the oreo cookies. Whisk well with a spatula. Cover a baking sheet(40cmx20cm) with a baking paper and add the half of the cookie mixture. Press gently with your hands and cover with the cream Mixture. Dot the top with remaining brownie batter, and spread evenly, as best as you can. Now if you want, you can make swirls using a knife. But you don’t have to. Bake for about 30-35 min. For easier slicing, freeze the brownies for min. 3 hours.

Φάτε όσο μπορείτε και πλακωθείτε μετά στις ζούμπες!!!

......ώστε δεν σας αρέσουν τα κουκιά;

Ζεστή σαλάτα με κουκιά, αρακά και ψητό χαλούμι

Υπάρχουν φαγητά που να σας θυμίζουν έντονα την παιδική σας ηλικία; Κάτι σαν το αυγό το μελάτο που η μαμά σας σας κυνηγούσε να φάτε γιατί θα σας βοηθούσε να γίνετε μεγάλοι και τρανοί; Ή το σπανακόρυζο που θα σας έκανε δυνατούς σαν το ποπάυ; Ή ακόμα και το κοτόπουλο με πατάτες που μοσχομύριζε στο φούρνο, κάθε Κυριακή μεσημέρι; Η η μυρωδιά της πρώτης ντομάτας από το κήπο σας; Ή λίστα είναι ατελείωτη έτσι; Και σε μένα το ίδιο. Ακόμα και σήμερα σχεδόν το καθετί που μαγειρευω είναι πλυμυρισμένο από αναμνήσεις και βιώματα από την παιδική μου ηλικία. Και λεω σχεδόν γιατί μεγαλώνοντας και δοκιμάζοντας διάφορα ανακάλυψα ότι υπάρχουν πράγματα τα οποία ή δεν έιχα δοκιμάσει ποτέ ή δεν ήθελα ποτέ να δοκιμάσω.  Τι σύμπτωση λοιπόν να συναντησω δύο από αυτά στην πιο υπέροχη και και πρωτότυπη σαλάτα που είχα δοκιμάσει ποτέ μου.

 

Ξεφυλίζοντας το περιοδικό Food&Travel του Απριλίου έπεσα πάνω σε μια συνταγή για μια ανοιξιάτικη σαλάτα της οποίας τα βασικά υλικά μου ήταν είτε άγνωστα σαν γευση, είτε αδιάφορα.  Κουκιά δεν μας άφηνε η μαμά μου ποτέ να φάμε γιατί φοβόταν μην μας ξαποστείλει. Που εξετάσεις τότε για έλλειψη ενζύμου και κυαμισμό. Οπότε δεν μας άφηνε να φάμε καθόλου και τελείωνε εκεί το όλο θέμα. Ο αρακάς πάλι, αν και ακύνδινος, μου ήταν κάπως βαρετός. Η έντονη γηινη γευση του καθως και η αδυναμία του να αποτελέσει ένα ολοκληρωμένο φαγητό, τον έιχε καταστήσει ακατάληλο για το καθημερινό μας τραπέζι. Εκτός αυτών ο μπαμπάς μου τον έβρισκε και και πολύ γλυκό για τα γούστα του οπότε και δεν ξαναμπήκε και στο χωράφι μας. Ακόμη και τώρα, παρόλλο που μου αρέσει, σπάνια τον αγοράζω. Διαβάζοντας όμως την συγκεκριμένη συνταγή, ενθουσιάστηκα τόσο πολύ που έτρεξα να σπειρω αρακά. Αχ ναι.. αυτό δε το ανέφερα. Η σαλάτα θέλει και φρέσκες κορφάδες από αρακά. Κουφό έτσι; Μέχρι εκείνη την στιγμή νόμιζα ότι το πράσινο μέρος του φυτού είναι μόνο για τις αγελάδες.  Όπου όμως και αν ρώτησα, ακόμα και στο περιοδικό το ιδιο, δεν μπορέσαν να μου πουν που μπορώ να αγοράσω την συγκεκριμένη πρασινάδα. Οπότε έσπειρα δικές μου. Αγόρασα ξηρό αρακά από το Σ/Μ και τον εσπειρα σε μια γλάστρα. Την ημέρα τον ήλιαζα στο μπαλκόνι, το βράδυ τον έπαιρνα το σαλόνι και κάναμε γούτσου γούτσου. Και πριν προλάβει να μεγαλώσει μου φερε ο Νίκος ένα πακετακι με τις πολυπόθητες κορφάδες από το μετρό. Δεν ξέρω αν άξιζε το κόπο το όλο τρέξιμο και δεν είμαι καν σίγουρη αν θα ξανασπέιρω δικό μου μόνο και μόνο γι αυτη τη σαλάτα. Διότι πιστευω ότι το Highlight αυτής της σαλάτας δεν είναι η πρασινάδα αλλά ο αρακάς καθέ αυτού καθώς και τα κουκιά. Και το ντρέσινγκ βεβαίως βεβαίως. Το ψητό χαλούμι είναι το μπόνους. Και πλέον έχοντας φτιάξει την συγκεκριμένη σαλάτα τουλάχιστον 5 φορές, ξέρω ότι οι κορφάδες είναι νόστιμες μεν αλλα προεραιτικές δε και μπορούν άνετα να αντικατασταθούν από μια εξίσου τραγανή σαλάτα όπως η ρόκα πχ η το μαρούλι.

 

Ανοιξιατικη σαλάτα με κουκιά, αρακα και χαλούμι ψητό

εμπνευσμένη από το περιοδικό  Food&Travel

200 γρ. φρέσκο αρακά

200 γρ. φρέσκα κουκιά

200 γρ. ρόκα

5 κρεμμυδάκια φρεσκα ψιλοκομμένα

1/2 ματσάκι δυόσμο ψιλοκομμένο

μερικές φρέσκες κορφάδες αρακά

 

Για το ντρέσινγκ

3 κουταλιές μηλόξυδο ή κάποιο άλλο ελαφρύ ξύδι

1 κουταλάκι ζάχαρη

1 κουταλιά μουσταρδα απαλή

1 κουταλάκι κόκκους μουστάρδας

αλάτι, πιπέρι

100 μλ ελαιόλαδο

 

επιπλέον 500 γρ.

 

Κοπανίστε τους κόκους της μουστάρδας και αναμείξτε τους με τα υπόλοιπα υλικά του ντρέσινγ. Σε μια κατσαρόλα βάλτε αλατισμένο νερό να βράζει και ζεματίστε για μερικά λεπτά τον αρακά και τα κουκιά. Ξεπλύντε τα με κρύο νερό και αφαιρέστε απο τα κουκιά τον εξωτερικό φλοιό και ανακατέψτετα με τον αρακά με το ντρεσίνγκ το οποίο το έχετε ζεστάνει ελαφρά.. Αφήστε τα να τραβήξουν για μερικά λεπτά και αναμέιξτε τα με τα υπόλοιπα υλικά της σαλάτας. Κόψτε το χαλούμι σε λωρίδες και ψήστε το σε λίγο λάδι μέχρι να κοκκινήει και να μαλακώσει. Αφήστε το να κρυώσει ελαφρά και τοποθετηστε το πάνω στην σαλάτα. Σερβίρετε αμέσως με μπόλικο ψωμάκι. Απολάυστε.

Φιλιά πολλα