Η μαγεία των μπαχαρικών

  *Το παρακάτω επιδόρπιο είναι ειδικά αφιερωμένο στην γλυκύτατη Αναστασία  γιατί  χάρη στην επιμονή της κατάφερα να διευρύνω τους γαστριμαργικούς μου ορίζοντες*

Πρέπει να ήταν πριν από τρεις εβδομάδες περίπου όταν άρχισε μια συνάδελφος μου να μου πιπιλίζει τα αυτιά για ένα αφγανικό εστιατόριο και την υπέροχη κουζίνα του. Την αμαρτία μου θα την πω. Είμαι σιχασιάρα και μερικές κουζίνες, εστιατόρια, ούτε κατά διάνοια δεν θα τα επισκεπτόμουν σαν πελάτης. Ο Νίκος λόγω της δουλειάς του μπάινει καθημερινά σε τέτοια μαγαζιά και έχουν δει πολλά τα μάτια του. Με το ζόρι καταφέραμε να βρούμε ένα ινδικό, ένα κινέζικο άντε και ένα ελληνικό για να τρώμε που και που. Η κάθε πρόσκληση λοιπόν της συναδέλφου μου συνοδευονταν από ενα δικό μου κατηγορηματικό όχι.

Έπαθα την πλάκα μου λοιπόν όταν την περασμένη Κυριακή κάποιες φίλες μου, μεταξύ των οποίων και η Αναστασία, μου είπαν ότι έχουν φάει στο συγκεκριμένο εστιατόριο που θέλει να με τραβολογήσει η συνάδελφος μου και ότι μείναν ενθουσιασμένες. Συγκεκριμένα είχαν καταενθουσιαστεί με ένα επιδόρπιο,  μια αφγανική πουτίγκα, τόσο νόστιμη και αρωματική που λιγο πολύ  σου παίρνει το μυαλό, Εννοέιται ότι πείστηκα να πάω. Και εννοείται ότι θα μάθαινα πως γίνεται αυτό το γλυκό ακόμα και αν δεν μου άρεσε εμένα. Επειδή όμως δεν ήξερα πότε θα μας δινόταν η ευκαιρία να βγούμε χωρίς τα παιδιά, άρχισα αμέσως τις έρευνες στο ίντερνετ. Φτάνοντας σπίτι την άλλη μέρα χρησιμοποιήσα το δευτερο τελεφον τζόκερ και πήρα την αφγανή γειτόνισα μου. Μου περιέγραψε πάνω κάτω πως γίνεται και μου τόνισε ότι τα μπαχαρικά και η δοσολογία τους είναι στην αντίληψη του καθενός. Άρχισα λοιπόν τα πειράματα τόσο με τις δοσολογίες των κυριων υλικών, του γάλακτος , της ζάχαρης και του κορν φλάουρ δηλαδή, όσο και των μπαχαρικών, κάρδαμο ή κακουλέ αν θέλετε, ρόδόνερο και ξύσμα πορτοκαλιού. Νομίζω ότι το πέτυχα. Είμαι σίγουρη δηλαδή. Γιατί χτες το βράδυ που καταφέραμε τελικά να πάμε στο εν λόγω μαγαζί, δοκίμασα την κρέμα  και η γευση της  ήταν πολύ κοντινή στην δική μου. Με μια μικρη διαφορά. Η δική μου μου άρεσε περισσότερο.

Αυτό που δεν μου άρεσε στην κρέμα του Λεμαρ ήτνα η χημική βανίλια που χαν χρησιμοποιήσει. Αρχικά νόμισα ότι τρώω βανίλια γιώτης και έπρεπε να κρατήσω την κρέμα κάμποσο στο στόμα μου ώστε να γευτώ και τα υπόλοιπα μπαχαρικά. Το ίδιο μου είπε και ο Νίκος. Ισως όμως να ήταν και η ιδέα μας γιατί όλη την εβδομάδα τρώγαμε την κρέμα που φτιάχνα εγώ και ο ουρανισκός μας έιχε ήδη συνήθίσει σε ένα συγκεκριμένο συνδιασμό μπαχαρικών. Ίσως δηλαδη αν είχα φάει πρώτα τη κρέμα του Λεμαρ και μετά άρχιζα τα πειράματα να την έκανα και εγώ με βανίλια. Την επόμενη φορά θα το δοκιμάσω παρόλα αυτά αλλα με κανονική βανίλια εννοείται. Επίσης κάτι που έκανα εγώ διαφορετικά, χωρίς να το ξέρω βέβαια τότε,  ήταν να συνοδέψω την κρέμα με σιρόπι πορτοκαλιού το οποίο και της πήγε καταπληκτικά. Μια δευτερη προσπάθεια να το συνοδέψω με σιρόπι νεραντζιού έπιασε πάτο γιατί το νεράτζι είχε τόσο έντονη γευση που κάλυπτε όλα τα υπόλοιπα. Στο λεμαρ παρεπιμπόντως το σερβίρουν με λίγη σάλτσα βατομουρο η οποία του ταιριαζει επίσης καλά με το σιρόπι πορτοκαλιού όμως είναι.....άλλο πράμα.  Το θέμα είναι ότι το συγκεκριμένο επιδόρπιο είναι ότι πιο ωραίο εχω δοκιμάσει το τελευταίο καιρό. Η κρεμώδης υφή του αν και θυμίζει πολύ πανακότα δεν έχει καμία σχέση με αυτό το άνοστο ιταλικό πράμα. Είναι φοβερά ελαφρύ και μυρωδάτο και λιώνει κυριολεκτικά στο στόμα.  Η πρώτη μπουκιά είναι ένα σοκ κουλτούρας και γευσεων εφόσον οι ουρανίσκοι μας δεν είναι συνιθισμένοι σε τέτοιο συνδιασμό μπαχαρικών ενώ στην δευττερη αρχίζουν και ξετυλίγονται μία μία οι γευσεις και να γίνονται πιο αντιληπτές η κάθε μία ξεχωριστά.. Θυμάστε εκείνα τα φακελάκια που αγοράζαμε μικρά με κάτι μπιλίτσες που σκάγαν κατα κάποιο τρόπο μέσα στο στόμα; Κάπως έτσι να φανταστείτε και την έκρηξη γευσεων όταν θα δοκιμάσετε την κρέμα.. Ένα σας λέω. Δεν ήταν τα ατελείωτα παραμύθια της χαλιμάς που απετρεψαν τον Σουλτάνο να σκοτώσει την Σεχραλάντ...... ήταν η συγκκριμένη κρέμα που τον ταίζε κάθε βράδυ......

Πάμε τώρα στην συνταγή

Φέρνι - αφγανική πουτίγκα με μυρωδικά

500 μλ γάλα

2,5 με 3 κουταλιές της σούπας κορν φλάουρ (2,5 για να είναι κρεμώδης, 3 αν το θέλετε πιο σφιχτό για να το αναποδογυρίσετε σε πιάτο)

4 κουταλιές της σούπας ζάχαρη

2 κάψουλες πράσινου κάρδαμου

4 κουταλιές ροδόνερου

προεραιτικά 1 ξυλάκι βανίλιας

1 κουταλάκι ξύσμα πορτοκαλιού

2 κουταλιές φυστίκι αιγίνης

 

Κρατάτε από το γάλα μισό ποτήρι και βάζετε το υπόλοιπο μαζί με την βανίλια, το ξυσμα και το κοπανισμένο κάρδαμο να βράσουν. Σε ένα μπωλάκι ανακατευετε τη ζάχαρη με το κορν φλάουρ και την ζάχαρη και προσθέτετε σε αυτά το κρύο γάλα ανακατευοντας συνεχώς για να μην σβολιάσει. Προσθετετε το μείγμα στο γάλα που βράζει και ανακατευετε καλά. Χαμηλώνετε την φωτιά κα τα αφήνετε να βράσουν για 2-3 λεπτά. Αφαιρείτε από την φωτιά, προσθετετε το ροδόνερο, ανακατευετε καλά και αδειάζετε το μείγμα σε μπωλάκι ατα οποία έχετε ξεπλύνει με κρύο νερό. Τα αφήνετε σε θερμοκρασία δωματιού να κρυώσουν καλά και τα βάζετε στο ψυγείο για τουλάχιστον 3 ώρες να παγώσουν.

 

Σιρόπι πορτοκαλιού

3 κουταλιές ζάχαρη

1 κουταλάκι ξύσμα πορτοκαλιού

το χυμό από 2 πορτοκάλια

Ανακατευετε το χυμό με την ζάχαρη και το ξύσμα καλά και το βάζετε, χωρίς πλέον να ανακατώνετε, να βράσει μέχρι να μείνει πέριπου το 1/3 και να καραμελώσει ελαφρά. Αφήνετε να κρυώσει καλά και σερβίρετε με την κρέμα και με ψιλοκομμένο φυστίκι Αιγίνης.

Καλή απόλαυση