Κρέας πατατάτο...της μανας μου και της Aegean

....ήταν το φαγητό που έπαιξε τις τελευταίες μέρες τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ζωή μου.

Όλα άρχισαν την προηγούμενη Τρίτη στο γραφείο όταν μετά από πολύ πίεση αποφάσισα να συνοδέψω τις δύο συναδέλφους μου στην καντίνα του γραφείου για μεσημεριανό. Αν και τίποτα δε μου γέμιζε το μάτι αποφάσισα να πάρω μια μπριζόλα μοσχαρίσια με πατάτες. Τίποτα το ιδιαίτερο νόμιζα. Το πόσο ιδιαίτερο ήταν φάνηκε το βράδυ που σηκώθηκα με δυνατούς πόνους στο στομάχι. Οι πόνοι συνεχίστηκαν και την επόμενη ημέρα και την μεθεπόμενη και το χειρότερο, και την Παρασκευή που πετούσα Ελλάδα για το γάμο της παλιάς και αγαπημένης μου φίλης Στέλλας. Ελπιζοντας ότι όλα θα πάνε καλά, εγώ θα γίνω περδίκι και θα χορεύω ατέλειωτους τσάμικους στον αέρα ωσάν λεβέντισσα καρδιτσιώτισα και το αεροπλάνο δεν πρόκειται να πέσει από βόμβες ταλιμπάν ή από ηφαιστιογενείς στάχτες, σύρθηκα με τα χίλια ζόρια μέχρι το αεροδρόμιο.

Στο αεροπλάνο πλέον και ενω προσπάθούσα να αναπληρώσω τον χαμένο ύπνο των δύο τελευταιων ημερών μου ρθε στα ρουθούνια μια εξαίσια μυρωδιά μαγειρεμένου φαγητού...Όπατις λεώ!!!! Τσιτσί μου μυρίζει! Τσιτσί συνιθίζει να αποκαλεί το κρέας ο αδελφός μου ειδικά όταν απευθύνεται στα παιδιά του θεωρώντας ότι η λέξη τσιτσί είναι πιο εύκολη από το κρέας... Κατά τ άλλα είναι μια χαρά παιδί... Μαζί με την χαρά που θα φάω τσιτσί με ζώσαν και τα φίδια.... διότι.... φαγητό αεροπλάνου και να μου μοσχομυρίσει; Έχουμε και μια φήμη να διατηρήσουμε. Τέσπα σκέφτηκα....Εδώ δεν ξέρει κανεις τι γκουρμεδού είσαι γιαυτό κάνε την πάπια...το στομάχι μπορεί να είναι χαλασμένο αλλά η πείνα πείνα....Σκέψου τον τσάμικο λέω...

Λίγο πριν να μου σερβίρουν το μοσχομυριστό φαγητάκι και ενώ είχα δέσει την πετσετούλα στο λαιμό με ρωτάει η αεροσυνοδός αν έχω παραγγείλει λόυ φατ μιλ..... το στανιό μου σκέφτηκα!!! Τώρα βρέθηκε αυτή να κάνει σωστά την δουλειά της; ναι ναι... της μασάω.... το παρείγγηλα αλλά αυτό ήταν όταν έκλεισα τα εισητήρια πέρισυ τον Αυγουστο που γένησα και ήμουν ακόμη σαν την Quin latifa σε άσπρο......Εσύ που το ξέρεις;

Ψέμματα δεν έλεγε να πώ.... ο θεός είναι μεγάλος και μπορεί να με τιμωρούσε ρίχνοντας το αεροπλάνο πάνω στα βουνά τις Σερβίας και μέχρι να ανοίξουν τα σωσίβια... θα χει γινει το γέρικο πλυν λυγερό κορμί μου τροφή για τους σκοπιανούς γύπες.... όποτε πήρα το λοου φατ και τον πούλο και υσήχασα....
Και το τρωγα και με τρωγε.....Ενώ η διπλανή μου που τρωγε κρέας με πατάτες ούτε που σκέφτηκε να με ρωτήσει αν θελω να δοκιμάσω....και ας με είδε που είμαι άρρωστη και στο κρεβάτι του πόνου.

Λίγο πριν να φτάσουμε θυμήθηκα να ξεφυλλίσω το περιοδικό της ΑΕGEAN για να ξεχάσω την πείνα μου και τον πόνο μου. Σε κάποιο σημείο λοιπόν κι ενώ λιμοκτονούσα και ήμουν έτοιμη να αρχίσω να μασουλάω το τριχωτό- μπλιαχ- χέρι της διπλανής μου, η ΑΕGEAN μπηγοντας το μαχαιρι πιο βαθιά στην πληγή, είχε ένα ειδικό μαγειρικό αφιέρωμα σε κάποιους έλληνες σεφ. Κάπου λοιπόν ανάμεσα σε γκρικ μεζέδες και μπάμιες, πόζαρε και ένα μοσχάρι μαγειρέμενο με πατατούλες με τον τίτλο ΚΡΕΑΣ ΠΑΤΑΤΑΤΟ. Αντιλαβού; Όχι κρέας με πατάτες όπως μέχρι τώρα το ξερα εγώ και εσείς αλλά κρέας πατατάτο παρακαλώ! ..... Αποφάσισα λοιπόν ότι το επόμενο πράγμα που θα φάω αν δεν θα είναι τα κόλυβα μου θα είναι το κρέας το πατατάτο.

Κατεβάινοντας στο Ελεύθέριος βενιζέλος σκέφτηκα να αυτοτιμωρηθώ ωσάν δεύτερος αλμπίνος του νταν μπράουν πάιρνοντας το Μετρο. Άλλωστε σιγά τι είχα για να πάρω ταξί.... μια μικρογαστρεντερίτιδα και 3 μέρες να φάω και να πιω. Πφφφφφφφ..... Το καλό είναι ότι δεν είχα παραδώσει αποσκευές! Μόνο που εξαιτίας του νέου νόμου με τα υγρά, τον οποίο ομολογουμένως τον είχα ξεχάσει, αναγκαστηκα να πιω και το 1,5 λίτρα νερό που είχα μαζί, να βάλω όλο το μεικ απ μου, να πλύνω ίσαμε 35 φορές τα δόντια μου, να βάψω 28 φορές τα νύχια μου και να βάλω παντού αποσμητικό. με το που κατέβηκα λοιπόν από το αεροπλάνο έτρεξα στο μετρό να πιάσω θέση καλή. Μετά από κανα τέταρτο που γέμισε παρατήρησα ότι κάτι γέροι,όρθιοι, με κοιτουσαν με μισό μάτι... σόρυ λέω μάγκες αλλά δεν σηκώνομαι που να κάνετε τούμπες... αυτό δεν είναι μετρό.. είναι ταξί και εσείς είστε 2η κούρσα.... Φόρεσα το αγέρωχο βλέμμα μου και τα μεγαλα σκούρα σανέλ γυαλιά μου και την έπεσα στον ύπνο. Φτάνοντας στο Αιγάλεω με παρέλαβε η κολητή μου η Κατερίνα και με πήγε σπίτι όπου με περίμενε ενα μοσχοβολιστό πιάτο....τι;;;; Ααααα....... κρέας ΠΑΤΑΤΑΤΟ λέω!!!
-Όχι! Ντελίβερυ μου λέει αυτή....

Την άλλη μέρα αφού πέρασα πρώτα από το πιο στυλάτο κομμωτήριο που έχω δει ποτέ στην ζωή μου, ντεστυλ στο Αιγάλεω παρακαλώ,και έγινα θεά.. πήγα στο γάμο της Στέλλας. Να σας αφήσω να μαντέψετε τι έφαγα; Πάμε όλοι με μια φωνή... 1...2...3... Κρέας πατατάτο!!!! Σαν αυτό του ντελίβερυ δηλαδή αλλά όχι ντελίβερυ... καλά δεν ορκίζομαι κιόλας... O Γάμος μια φορά τέλειος και η Στέλλα πιο θεά από μένα!



Γύρισα στο Μόναχο και μαζί με εμένα γύρισε και η γαστρεντερίτιδα, πιστή μου φίλη όλο αυτό το διάστημα. ...... ευτυχώς αυτή τη φορά πέταξα πρωί και είχε πρωινό.... στην ερώτηση αν θέλω λόου φατ είπα ότι πρόκειται περί παρεξηγήσεως και με πίστεψαν... βοήθησε και το ότι είχα να φάω 6 μέρες κοντά και ήμουνα ίδια ο Σταυρίδης. Βέβαια όταν είδα εκέινοτ ο πράγμα που το ονομάζαν ομελέτα τα χρειάστηκα λίγο αλλά ήταν αργά για να κάνω πίσω... Αντιμετωπίσαμε η μία την άλλη με σεβασμό.....ούτε την πείραξα, ούτε με πείραξε....

Στο Μόναχο πλέον, στο σπιτάκι μου, με αφησαν την πρώτη ημέρα να ξεκουραστώ και να αναρρώσω, την δεύτερη με χώσαν στην κουζίνα και στο σίδερο. Ε φυσικά τι θα φτιάχνα;



Μοσχαράκι με πατάτες στο φούρνο

1 κιλό κρέας μοσχαρίσιο από τον μηρό (δεν έχει πολλές ίνες)σε κομμάτια περίπου 5 εκκατοστών
1,5 λίτρα νερό περίπου
2 μεγάλα κρεμμύδια ψιλοκομμένα
4 σκελίδες σκόρδο κομμένες σε φέτες
1 κονσερβα ντοματάκια ψιλοκομμένα
1 κουταλια ντοματοπελτέ
1/2 κούπα λάδι
αλάτι, πιπέρι
2 φύλλα δάφνης
λίγη ρίγανη
1 κουταλάκι πάπρικα
μια πρέζα μπούκοβο

1,5 κιλό πατάτες καθαρισμενες και κομμένες κυδωνάτες

Βάζουμε το νερό να βράσει και ρίχνουμε σε αυτό τα κομμάτια του κρέατος. Κατα αυτό το τρόπο σχηματίζεται μια κρόυστα γύρω απότο κρέας, πολύ πιο γρήγορα από ότι με το τσιγάρισμα και είναι και πιο ελαφρύ και υγειινό. Ξαφρίζουμε και βράζουμε για περίπου 1 ώρα περίπου, μαζί με τα μπαχαρικά μέχρι να μαλακώσει αρκετά. Στην χύτρα μου εμένα θέλει περίπου 10 λεπτά μόνο. Στραγίζουμε και κρατάμε το ζουμί. Σε ενα μεγάλο ταψί, στρώνουμε τις πατάτες, τα κομμάτια του κρέατος, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα. Στο ζουμι που κρατήσαμε ανακατεύουμε το ελαιόλαδο, τα ντοματάκια και τον πελτέ και περιχύνουμε με αυτό το φαγητό μας. Πασπαλίζουμε ξανά με χοντρό αλάτι και ρίγανη και ψήνουμε για 40 λεπτά στους 200 βαθμούς εώς ότου μείνει το φαγητό με το λάδι του και οι πατάτες ξεροψηθούν.
Ετσι το φτιάχνε και συνεχίζει να το φτιάχνει ακόμα η μάνα μου και έτσι το προτιμούμε και εμείς το ...κρέας το πατατάτο....

Στο επόμενο επεισόδιο θα χει κρέας μελιτζανάτο....

Υ.Γ. Εδώ οφείλω να πω ΄΄οτι αυτή η μέθοδος με το κρέας συνιστάται εάν έχετε μάτια γκαζιού όπου η φλόγα και ως εκ τούτου η θερμοκρασία του νερού παραμένουν σταθερές. Ειδάλως κάντε την παραδοσιακή με το καβούρδισμα....