iCook. And you?

 

Αυτό το ποστ αν και το ετοίμαζα από την Κυριακή σήμερα προκοψα να το τελειώσω. Αφου το άλαξα πρωτα 150 χιλιάδες φορές. Είναι παράξενο το πόσες απόψεις αλάζει ο άνθρωπος μεσα σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Και αν δεν μου έστελνε μια αγαπημένη φίλη σημερα ένα άρθρο της Μαρίνας Ζουμπουλάκι με θέμα την μαγειρική, ίσως και να μην το τελειώνα ούτε την αλλη εβδομάδα. Η κυρία Ζουμπουλάκη λοιπόν γράφει ότι ο άνθρωπος που μαγειρευει γκρινιάζει λιγότερο. Και επαυξάνω. Όχι απλά γκρινιάζει λιγότερο, είναι και πιο ήρεμος και πιο ισορροπημένος.  Έχει αποδειχτεί άλλωστε ότι η συνειδητή απολαυση, ενός φαγητού στην συγκεκριμένη πέριπτωση, όχι απλά δεν αποτελεί υπερβολή αλλά μας κάνει ευτυχισμένους και συμβάλει μεταξύ των άλλων και  στην απελευθέρωση των ενδογενών οπιοειδών, τα οποία μας κάνουν πιο ανεκτικά στο πόνο. Αν δεν με πιστευετε κοιτάξτε απλά το επάνω μέρος του καρπού μου. Έχουν απεικονιστεί όλες οι αντιστάσεις του φούρνου μου.

Προσωπικά,  μαγειρεύω ακατάπαυστα. Μαγειρεύω γιατί κάτι πρέπει να φάμε, για να πειραματιστώ, για να ευχαριστήσω και να κατευνάσω.   Οι συνάδελφοι μου νομίζουν ότι χαπακώνομαι. Μονο έτσι μπορούν να εξηγήσουν την καλή μου διάθεση, την υπομονή μου και την αισιοδοξία μου. Προφανώς δεν έχουν ζήσει την αγωνια ενός Roastbeef που ψήνεται επί ώρες στο φούρνο, ή την διάσωση ενός σουφλέ από βέβαιο θάνατο υπό την μορφή ενός σάλτο μορτάλε με τελικό προορισμό τον κουβά. Και φυσικά αδυνατούν να κατανοήσουν για ποιο λόγο ξοδεύω 10 λεπτά την ημερα στο τηλ. όπου και αναλύω το βραδινό μενού με τον Νίκο. Οι Γερμανοί όμως έτσι και αλλιώς δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία στο φαγητό. Το θεωρούν απαραίτητο κακό. Και μένα υπερβολική επειδή ξοδευω άπειρες ώρες στην κουζίνα. 

 

Εντωμεταξύ, και διορθώστε με αν κάνω λάθος,  έχω την εντύπωση ότι όσο πιο πολλές οι σπουδές και τα πτυχία, τόσο μικρότερο το ενδιαφέρον για το μαγείρεμα. Ισχύει;  Είναι λόγω έλλειψης εμπειρίας? Χρόνου ή ενδιαφέροντος? Για πέιτε μου.  Το 95% των φίλων και γνωστών μας  έχει τουλάχιστον 2 μεταπτυχιακά στο ενεργητικό του και ίσως και 1 διδακτορικό. Με θωρούν γκουρού της μαγειρικής επειδή ξέρω να ανοίγω φύλλο για πίτα, κάτι που στο χωριο της μάνας μου ήταν απαραίτητο προσόν αν ήθελες να βρεις καλό γαμπρό.

Αν λοιπόν δεν είστε σεξοβόμβες, δεν έχετε δύο μέτρα ποδάρια και δεν μοιάζετε στην Μιράντα κερ, βάλτε ποδίτσες και αρχίστε.

Αρχίστε με τα βασικά, σουπίτσες, λαδερά, κεικ και το καθημερινό σας φαγητό θα αποκτήσει ποιότητα. Για να αρχίσετε να απολαμβάνετε θα πρέπει να περάσετε στα πιο δυσκολάκια όπως κοκκινιστά, όσπρια και μπράουνις. Και για να γλυτώσετε τα λεξοτανίλ θα πρέπει να μάθετε να πάιζετε ορολογίες όπως μπαιν μαρί, μπαβαρουαζ και ιταλική μαρέγγα στα δαχτυλάκια σας.

Εγώ επειδή το βρήκα το κελεπούρι μπορώ να μαγειρευω ότι θέλω, Καλά; Σας έχω πει ότι έχω αδυναμία στα γλυκά με μήλα; Όταν λοιπόν τις προάλλες βρήκα την παρακάτω συνταγή σέ ένα περιοδικό αποφάσισα ότι είναι η ιδανική συνταγή για να στενέψει λίγο ακόμα το έτσι και αλλιως τσιτωμένο παντελόνι μου. Η συνταγή συνδιάζε όλα αυτα τα στοιχεία που χρειάζεται ενα απλό γλυκό για να σε ευχαριστήσει χωρίς να σε λιγώσει και κυρίως να απολαυσεις χωρίς τύψεις. Μια τρυφερή ζύμη ντόνατ η οποία αντι να τηγανιστεί θα ψηθεί στο φούρνο, μικρά κομματάκια μήλου για να παραμείνει ζουμερή και αρωματική και η απαραίτητη καραμέλα για να σε εθίσει. Μα δεν ακούγεται δελεαστική;

Ντόνατς με μήλα και καραμέλα (Apple Doughnuts)

150 -180 γρ. γάλα

2 κουταλάκια μαγιά σε σκόνη

2 κουταλάκια αλατι

3 μέτρια αυγα ελαφρά χτυπημένα

150 γρ.  ζάχαρη

2 μέτρια μήλα σε μικρά κομματάκια

400 γρ. αλευρι (περίπου)

180 γρ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου

 

Δυαλύστε την μαγιά στο γάλα, ανακατέψτε την με λίγο αλευρι και αφήστε το να φουσκώσει. Βάλτε τα υπολοιπα υλικά σε ένα μπωλ, προσθέστε και την μαγιά και ανακατεψτε καλά. Αν έχετε μίξερ χτυπήστε το μέιγμα για 3 λεπτά αλλά τα μήλα ανακτεψτε στα στο τέλος με το χέρι για να μην διαλυθούν. Σκεπάστε την ζύμη και αφήστε την να σταθεί για 2 ώρες σε θερμοκρασία δωματίου και άλλες τρεις ώρες στο ψυγείο. προθερμάνετε το φούρνο στους 180 βαθμους (αντιστάσεις - ποτέ αέρα). Βάλτε το μέιγμα λίγο λίγο σε ένα κορνέ με φαρδιά στρογγυλή μυτη και επάνω σε ενα ταψί στρωμένο με σιλικόνη ή χαρτί φούρνου, σχηματίστε μικρά ντόνατ με κάποια απόσταση μεταξύ τους. Φυσικά το ιδανικό θα ήταν να τα ψήσετε σε μια φόρμα για  ντόνατ. Ψήστε κατευθείαν για περιπου 20 λεπτά. Αφήστε τα να κρυώσουν εντελώς πριν τα αλέιψετε με το γλάσσο.

Για το γλάσσο

Μια κούπα άχνη

2-3 κουταλιές γάλα

ανακατέψτε καλά και βουτήξτε μέσα σε αυτό τα ντόνατς. Το γλάσσο πρέπει να είναι σφτιχτό για να κολάει πάνω στα ντονατ.

Για την καραμέλα

Μισή ποσότητα απο αυτή εδώ 

Το γλάσσο πρεπει να στεγνώσει  και η καραμέλα να εχει κρυώσει εντελώς πριν την απλώσεστε στα ντόναντς, αλλιώς θα σας τρέξει όπως εμένα.... Αλλά ακόμα και έτσι.. μην παραλείψετε να τα μοιραστείτε..

σας φιλώ

Βασιλική

Υ.Γ. Έχω παρατηρήσει ότι ανάλογα με την μάρκα του αλευρου που χρησιμοποιώ η ζύμη σηκώνει παραπάνω η παρακάτω. Καλά είναι λοιπόν να μην βάλτε από την αρχή όλη την ποσότητα του γάλακτος, βάλτε πχ μόνο 150 και μετά συμπληρώστε αν χρειαστεί, παρά να σας γίνει νερουλή και να χρειαστεί να προσθέσετε αλευρι.