Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια.. κάντα Lemon Curd and Buttermilk Panna Cotta Cake...

Ένα από τα πράγματα για τα οποία περηφανευόμουν πάντα είναι ότι ποτέ δεν έλειψα από την δουλειά. Δεν έλειπα όταν τα παιδιά αρώσταιναν και έφτανε η μύξα μέχρι την φτέρνα γιατί πάντα θα βρισκόταν κάποιος συγγενής, φίλος, γείτονας να τα προσέξει. Δεν έλειπα όταν τα μετρό απεργούσαν γιατί πήγαινα με το ποδήλατο και ας έιχε μείων 20 και έμοιαζα με την Στορμ . Δεν έλειπα όυτε καν όταν σερνόμουν η ίδια μου με πυρετο. Και αν είχα ρεπό και καποιος αρρώσταινε ήμουνα η πρωτη που έτρεχε και πάλι στο πόστο της.  Και ήμουν περήφανη ότι στα 10 χρόνια που δουλευω εκεί δεν έλειψα ποτέ. Όχι δεν είμαι workaholic. Ίσα ίσα. Αλλά μου αρέσει να είμαι ανάμεσα σε κόσμο. Όταν έχεις μεγαλώσει σε χωριό όπου πόρτες και ωράρια δεν υπάρχουν, δύσκολα κλείνεσαι σε 4 τοίχους.

 

Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που μου είπε το καινούργιο μου αφεντικό στην πρωτη συζήτηση που κάναμε πριν από περίπου 8 μήνες: Εσύ εισαι η ελληνίδα που δεν λείπει ποτέ; Ναι εγώ! Γρουσούζη! Διότι από την στιγμή που το είπε ήταν σα να άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου και το ένα κακό με έβρισκε μετά το άλλο. Την ίδια κιόλας μέρα γυρνώντας σπίτι παθαίνω τοξική δερματίτιδα από σκόρδο παρακαλώ! Διότι σκόρδο για σκορδαλιά + Maria Galland για μάπα= τεράστιες σιχαμερές φούσκες σαν αυτές της Big Bubble (ή Μπιγκ μπάμπωλ όπως λέγαμε μικρα). 2 Εβδομάδες αναρρωτική. Δεν προλαβα να πάω στη δουλειά, να σου η Εμμέλεια με το τσιρλιπιπι. Ξανακάτσε σπίτι γιατί καλοί οι συγγενέις και οι γείτονες και οι λοιποί στις μύξες αλλα στα τσιρλιπιπί σουφρώνουμε τις μύτες μας και κάνουμε τις πάπιες. Και καμία φορά δεν σηκώνουμε και τα τηλέφωνα άμα λάχει. 1 Εβδομάδα αναρρωτική. Και άλλη μια για την Χριστίνα. Και άλλη μια για μένα. Το σύνολο τρεις. Για τον Νίκο δεν πήρα, ξέρει να σκουπίζεται μόνος του.  Εννοέιται ότι αρρωσταίναμε ο ένας μετά τον άλλο σαν τραινάκι του Λούνα παρκ. Και αφού τελειώσαμε με αυτό ήρθαν να μας βρουν άλλα κακά, όχι κυριολεκτικά αλλά όσο να ναι κάτι ωτίτιδες, κάτι κρυώματα, κάτι ουρολοιμώξεις, τις είχαμε. Κάποια στιγμή βαρέθηκα και να πάιρνω τηλέφωνο στο γραφείο και να λέω τα ίδια και τα ίδια και έκανα απλά αναπάντητες.  Μου βγαινε και πιο φτηνά. Είχα φτάσει στο σημέιο να συχνάζω σπίτι μου και να μένω στο γιατρό. Και να μαι τώρα, 8 μήνες μετά, με τα παιδιά να χουν μόλις ξανααναρρώσει από κάτι κρυώματα, καλά αυτό δεν είναι και σίγουρο,  με κάτι αμυγδαλές κόκκινοροζ σαν το Νρ. 644 της Dior. Και το χειρότερο;;; Εδώ και 3 μέρες είμαι εντελώς μουγγή! Και αν θέλω να γίνω καλά πρέπει και να παραμείνω σύμφωνα με το γιατρό.

Οπότε είμαι σπίτι και απολαμβάνω την ηρεμία. Και μαζί με μένα και οι άλλοι. Και αφού δεν μπορώ να ουρλιάξω γιατί παρατάνε τα βρακιά τους και τις κάλτσες τους όπου βρουν, γιατί δεν κάνουν τα μαθήματα και γιατί δεν μαζέψαν τις τριχες από το νεροχύτη, μπήκα στην κουζίνα και του δωσα να καταλάβει. Εννοείται ότι δεν νηστευουμε άλλο. Το χρέος μας το κάναμε και με το παραπάνω κάνοντας την άλαδη νηστεία. Καταρχήν έφτιαξα τα πιο υπέροχα μπισκοτομάφινς από την γλυκειά Μάγδα τα οποία και γίναν ανάρπαστα.

Μετά έκανα μαντί μιας και ήθελα να τα κάνω εδω και καιρό αλλά βαριόμουν πάντα να ανοίξω φύλλο. Σειρά είχε μια τάρτα με κολοκυθάκια φρέσκα και πέστο καθώς και ένα τσιζκεικ με μους σοκολάτας...... από τις πολλές αρρώστιες και το πολύ τρέξιμο μου χωρούσαν και πάλι τα ρούχα μου οπότε έπρεπει να κάνω κάτι γι αυτό. Το Highlight όμως του Σαββατοκύριακου ήταν μια τάρτα με λεμόνια και πανακότα από ξυνόγαλα. Απλά απίστευτη. Αν και λατρευω την κλασσική Lemon Pie η συνταγή καθώς και οι φωτογραφίες της Aran Goyoaga με ξελιγώσαν με αποτελεσμα να μπω αμέσως στην κουζίνα και να ξεκινησω να την φτιάχνω΄. Αυτή η τάρτα συγκεντρώνει κατά την γνώμη μου όλα εκείνα τα στοιχεία που θα πρέπει να διαθέτει ένα πετυχημένο λεμονογλυκό. Είναι σχετικά ευκολο και γρήγορο, ιδίως αν αποφασίσετε να κάνετε κάποια βήματα από την προηγούμενη. Έχει την σωστές αναλογίες ζάχαρης και λεμονιού ώστε να μην σε ξελιγώνει αλλά ούτε να σε μπουχτιζει. Έχει ένα απίστευτα αφράτο παντεσπάνι και μια πολύ απαλή πανακότα η οποία χάρη στο βουτυρόγαλα, ξυνόγαλα, Buttermilk ή όπως αλλιώς το λέτε, αποκτάει επιτέλους γευση! Τα μπαστουνάκια από μπεζέδες από πάνω είναι απλά το Bonus της όλης Πανδαισίας. Αν δεν ξέρετε λοιπόν σε τι να πρωτοπέσετε με τα μούτρα μετά την νηστεία τότε αυτό είναι σίγουρα το κατάληλο γλυκό.

Lemon Curd and Buttermilk Panna Cotta Cake

Από την Cannelle Et Vanille

Για τους μπεζέδες

3 ασπράδια (πέριπου 100 γρ.)

100 γρ. ζάχαρη κρυσταλλική

100 γρ. ζάχαρη άχνη

 

Χτυπήστε τα ασπράδια μέχρι να πήξουν ελαφρά. ΣΤαδιακά προσθέστε την κρυσταλλική ζαχαρη συνεχίζοντας το χτύπημα μέχρι που το μείγμα, σηκώνοντας το μίξερ να κάνει μύτες. Στο τέλος προσθέστε και την άχνη ανακατευοντας καλά. Βάλτε το μέιγμα σε κορνέ με ίσια μύτη (Νο. 5) και σχηματίστε μπαστουνάκια επάνω σε μια λαμαρίνα καλυμένη με λαδόκολα. Ψήστε τα σε προθερμασμένο φούρνο στους 100 βαθμούς για πέριπου 1 ωρα. Αφήστε τα να κρυώσουν και κόψτε τα σε κομματάκια. Αν τα κάνετε από την προηγούμενη, φυλάξτε τα κλεισμένα αεροστεγώς για να μην νοτίσουν.

 

Για το παντεσπάνι αμυγδάλου

100 γρ. αμυγδαλόπαστα

το ξύσμα από ένα λεμονι

2 αυγά

20 γρ. αλευρι

1/2 κουταλάκι μπεικιν

40 γρ. βούτυρο λιωμένο αλλά κρύο

 

Ανάψτε το φούρνο στους 175 βαθμούς. Βάλτε στο μίξερ την αμυγδαλόπαστα και δουλέψτε την λίγο μέχρι να μαλακώσει. Προσθέστε το ξυσμα λεμονιού και τα αυγά το ένα μετά το άλλο. Δουλέψτε το μείγμα για 3=5 λεπτά μέχρι να πήξει και να αποκτησει ένα ανοιχτό χρώμα. Κοσκινήσετ το μπεικιν με το αλευρι και προσθέστε το σταδιακά ανακατευοντας απαλά. Προσθέστε το βούτυρο και ανακατέψτε απαλά μέχρι ίσα ίσα να ομογενοποιηθούν τα υλικά. Αδειάστε το μείγμα σε μια φόρμα και ψήστε το για πε΄ριπου 8-10 λεπτά ή μέχρι να κοκινήσει. Αφήστε το να κρυώσει ελαφρά και αφαιρέστε το από την φόρμα. Αφήστε το να κρυώσει επάνω σε μια σχάρα

Πλύντε την φόρμα και αν δεν είναι από σιλικόνη καλύψτε τη με μεμβράνη για βάλετε την πανακότα.

Πανακότα με Buttermilk (Ξυνόγαλα)

250 γρ. Κρέμα γάλακτος

125 γρ. Ξυνόγαλα

3 γρ. ζελατίνη (εδώ 2 φύλλα)

55 γρ. ζάχαρη

 

Βάλτε την ζελατίνη να μουλιάζει σε κρύο νερό. Ανακατέψτε την κρέμα γάλακτος με την ζάχαρη και βάλτε την να κάψει αλλά όχι να βράσει. Αφαιρέστε την από την φωτιά και προσθέστε την ζελατίνη την οποία θα πρέπει να στύψετε πιο πριν.. Ανακατέψτε καλά και αφήστε το μέιγμα να κρυώσει ελαφρά. Προσθέστε το ξυνόγαλα. Αδειάστε τη πανακότα στην φόρμα που ψήσατε το παντεσπάνι και βάλτε την στην κατάψυξη για περίπου 1-2 ώρες μέχρι να σφίξει εντελώς.

Σε αυτό το διάστημα μπορείτε να κάνετε την λεμονόκρεμα

 

Lemon Curd (λεμονόκρεμα)

3 αυγά

ξύσμα από ένα λεμόνι

160 μλ χυμό λεμονιού (περιπου 3 μεγάλα λεμόνια)

100 γρ. ζάχαρη

1,5 γρ. ζελατίνη (εδώ 1 φύλλο)

150 γρ. βούτυρο σε κομματάκια

 

Χτυπήστε με το σύρμα τα αυγά με την ζάχαρη και το ξύσμα. Προσθέστε το χυμό λεμονιού και τοποθετήστε το μπωλ σε μπαν μαρι. προσοχή το μπωλ δεν πρέπει να ακουμπάει στο νερό. Ανακατώστε συνεχώς, κατα προτίμηση με μια ξύλινη κουτάλα, μέχρι το μέιγμα να πήξει. Αφαιρέστε το σκευος από την φωτιά, προσθέστε την στυμμένη ζελατίνη και αφού ανακατέψετε καλά, περάστε την κρέμα από μια σίτα για να συγκρατήσετε τυχόν κομμάτια βρασμένου αυγου. Βάλτε την κρέμα σε ένα άλλο σκευος και με το μπλεντερ χειρός, αναμέιξτε το βούτυρο.

Αφαιρέστε την πανακότα από την φόρμα και ξανατοποθετήστε το παντεσπάνι μέσα σε αυτή. Με μια σπάτουλα απλώστε το 1/3 της λεμονόκρεμας πάνω από αυτό. Καλύψτε με την πανακότα πατώντας ελαφρά ώστε οι δύο κρέμες να ενωθούν ελαφρά αλλιώς στο κόψιμο μπορεί να διαχωριστούν. Καλύψτε με την υπόλοιπη λεμονόκρεμα και βάλτε το στο ψυγειο να παγώσει. Αφού παγώσει καλύψτε με κομματάκια μαρέγγας, πασπαλίστε μα άχνη και φυστίκη αιγινης και ξύσμα λεμονιού αν θέλετε και απολαυστε το!!

Υ.Γ. Οι ποσότητες των υλικών αρκούν για μια μικρη σχετικά φόρμα. Αν το κανετε σε μακρόστενη τότε μια 28εκκ. Χ 5 εκκ. αρκεί ενω αν το κανετε σε στρόγγυλη τότε θα πρότεινα να χρησιμοποιήσετε μια 18-20 εκκατοστών το πολύ.

σας φιλώ