Zαρζαβατολογίας απαύγασμα!

*Τις τελευταίες μέρες ξεπατώθηκα δια τας πολλάς εξορμήσεις εις τας εξοχάς. Εκεί βαρέθηκα τα γυροπιτόνια και τα τζανγκφουντάδια. Η ομορφάδα της φύσης μου άνοιξε την όρεξη για ζαρζαβάτι. Με βάρεσε κι ο ήλιος κατακούτελα. Οπότε ως φυσικό παρελκόμενο μου βγήκαν και θεολογικές ανησυχίες (Αυτό κάποια στιγμή πρέπει να το αναφέρω σε έναν ειδικό, δηλαδή ψυχίατρο με ειδίκευση στο θρησκευτικό παραλήρημα): Σκέφτηκα λοιπόν … εφόσον ο άνθρωπος είναι το τελευταίο δημιούργημα του Θεού (επιβεβαιωμένο αυτό κι από τις φυσικές επιστήμες) ποιά η σχέση του με τα άλλα δημιουργήματα; Δεν θα επεκταθώ στα μέταλα, τα νερά, αέρια ή ζώα κι ούτε θα αρχίσω τα οικολογικά μου. Θα μείνω στους καρπούς της γης, της μάνας μας. Αφού προϋπήρχαν του ανθρώπου δεν είναι λογική η μεταφυσική ύπαρξή τους στο γονότυπό μας; Δεν κληρονομήσαμε ιδιότητές τους; Δεν μπορούμε σε αυτά να δούμε τους εαυτούς μας; Μπορούμε, καραφλιασμένοι από τους στοχασμούς μου αναγνώστες! Μπορούμε και θα σας το αποδείξω αιφθής αμέσως με το παρόν λογίδριον.

18 του μήνα σήμερα και θα αναφερθώ σε 18 ευλογημένα προϊόντα της γης. Τυχαίο; Δε νομίζω! Θα σας εξηγήσω παρακάτω, γιατί σήμερα σας έλαχε να σας υποβάλω σε αυτή την έκριση σιαλώδους υγρού! Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη αν οι προσωπικές μου απόψεις περί γεύσης δεν σας βρίσκουν σύμφωνους. «Γούστα είπε ο βάτραχος κι έφαγε το σαπούνι…» Συγγνώμη και στα καρπά που περιγράφω με αρνητισμό. «Περί γούστου… κολοκυθόπιτα!»
Διάλεξα 18 καρπούς να μας ανάγουν στις φιγούρες των πρωταγωνιστών της ζωής μας!!!
(Να δείτε που σε κάθε ζαρζαβάτι θα βρείτε τουλάχιστον ένα πρόσωπο
της ζωής σας που να ταιριάζει! Βρείτε καινούρια παρατσούκλια, φασουλίνες μαραθούλιδες και κουκιά μου…)

Πάμε λοιπόν:

1. Σιτάρι: ΣΕ ΠΑΤΗΣΑ; ΜΕ Γ@... ΕΛΙΩΣΕΣ!!! Βασικότατο συστατικό της καθημερινότητάς μας. Αλλά του φερόμαστε βαύναυσα… Το τσακίζουμε κυριολεκτικά για να πάρουμε αυτό που θέλουμε – αλεύρι. Το ίδιο κάνουμε σε γονείς, συγγενείς, φίλους, συντρόφους. Ψυχολογία του δεμένου γαϊδάρου. Είμαστε ντιπ γαϊδούρια!
2. Ελιά: ΔΕ ΖΩ ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ! Έχετε κρατήσει ποτέ Σαρακοστή αλάδωτη; !!! Μοιάζει με όλες τις σχέσεις εμπιστοσύνης, που χρειαζόμαστε στη ζωή μας για να είμαστε αυτοί που είμαστε.
3. Ντομάτα: ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ!!! Θυμάστε πότε φάγατε την πρώτη σας ντομάτα; Ούτε εγώ! Την αγαπάμε από τότε που δεν έχουμε πια σαφείς αναμνήσεις και θα την έχουμε παρέα μέχρι το τέλος μας ή μέχρι να μας την κόψουν οι γιατροί! Το ίδιο συμβαίνει με το καρότο, τα αδέρφια μας, τα χούγια μας.
4. Σκόρδο: ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ! Με ένταση στη γεύση (κι όχι μόνο) κάνει καλό στην καρδιά μας, όπως οι αληθινοί φίλοι στην ψυχή μας.
5. Κρεμμύδι: ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΜΕ ΣΥΝΕΠΑΙΡΝΕΙΣ! Τί θα ήταν η ζωή μας χωρίς δάκρυα συγκίνησης; Μοιάζει με τους καλούς δασκάλους, με ανθρώπους που θαυμάζουμε, με αυτούς που με τα λόγια ή τις πράξεις τους μας ταξιδεύουν στους ουρανούς του παραδείσου που ψάχνουμε.
6. Πατάτα: ΛΙΩΝΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ! Καλόβουλη, πάντα παρούσα, βρίσκει άπειρους τρόπους να είναι δίπλα μας. Μήπως σας θυμίζει τη μαμά σας;;;
7. Μαρούλι: ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ! Δροσερό κι αγαπημένο. Πρέπει να περιμένουμε την εποχή του για να το χαρούμε! Σαν το λάχανο, σαν το αγγούρι, σαν τις αγάπες που ζούμε χώρια τους και τους συναντούμε κάποιες φορές το χρόνο.
8. Άνηθος-Δυόσμος-Μαϊντανός: ΤΑ ΠΑΡΕΑΚΙΑ ΜΟΥ! Κάθε φαγάκι θα μπορούσε να μαγειρευτεί χωρίς αυτούς. Αλλά δεν θα ήταν το ίδιο… Το ίδιο συμβαίνει και με τις παρέες μας, που χρωματίζουν τις ζωές μας. Προσοχή όμως, γιατί το ανακάτεμά τους μπορεί να δημιουργήσει άσχημες καταστάσεις, τόσο στην κατσαρόλα, όσο κι έξω από αυτή. Για το κοτσομπολιό μιλάω…
9. Μελιτζάνα: ΑΡΧΗΓΕ ΜΟΥ! Δυναμικότατη μορφή με ηγετικές ικανότητες, δεν περνά ποτέ απαρατήρητη, κάνει αίσθηση παντού. Κι εμείς δεν χορταίνουμε να τη χαιρόμαστε.
10. Αγγινάρα: ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΑΛΛΙΩΣ! Έχετε ποτέ καθαρίσει αγγινάρες; Τρελλή προετοιμασία για να τη γευτείς. Κι όμως αξίζει τον κόπο. Όσο πιο περίπλοκη κι αλλόκοτη, τόσο πιο νόστιμη. Από παιδί, σαν άλλος Καραγκιόζης ονειρευόμουν να τη βάλω στη ζωή μου κι είναι πλέον ο ορισμός της έκπληξης, του οριστικού θανάτου της ρουτίνας. Όπως ακριβώς κι όλα τα «φρικιά», οι ξένοι, οι «εξωγήινοι», οι τρελλοί.
11. Κολοκύθα: ΠΡΙΝ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΩ ΣΕ ΕΨΑΧΝΑ ΚΑΙ Σ’ ΑΓΑΠΟΥΣΑ! Σε ενήλικη ηλικία πρωτοδοκίμασα κολοκύθα σε αλμυρή μορφή. Ευγενής, φινετσάτη, ήπια, βελούδινη, σεμνή, γκουρμέ γεύση. Μου θυμίζει τους «ακριβούς», μποέμ, ανέστιους αγγέλους. Δόξα τω Θεώ έχω δοκιμάσει κι από αυτούς και δεν τους αλλάζω με τίποτα, γιατί είναι όλα αυτά που πάντα ονειρευόμουν!
12. Πράσο: ΚΟΛΑΣΜΕΝΗ ΜΟΥ ΛΑΤΡΕΙΑ! Μουυυουουουυυυυυύρλια! Σταματημό δεν έχω… Σταματημό όμως δεν έχουν κι οι κοιλιακοί πόνοι και τα γουργουρίσματα μετά! Κι ενώ ξέρω τί με περιμένει, απλά δεν μπορώ να αντισταθώ! Πόσες πρασοπράξεις δεν κάνουμε καθημερινά; Αλλά αφού το ξέρουμε και παρ’ όλα αυτά το θέλουμε τόσο πολύ που το κάνουμε ξανά, εεεε καλά να πάθουμε! Δηλώνω αμετανόητη…
13. Ρόκα: ΜΟΥ ΤΗ ΣΠΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΩ ΜΕ ΧΙΛΙΑ! Πώς μπόρεσε αυτό το πικρό φυτό να μπει στις σαλάτες μου, στις μακαρονάδες, πίτσες κλπ. μου ακόμα δεν το έχω καταλάβει. Σχέση πάθους με σαδομαζό καταστάσεις! Όσο με πληγώνεις, τόσο με πορώνεις! Ταιριάζει και στους φίλαθλους…
14. Καρύδι: ΧΤΥΠΑ ΜΕ! Σκληρό και δύσκολο. Αλλά ο καρπός μας αποζημειώνει. Όπως άλλωστε και τα περισσότερα ξηροκάρπια… Σπάστε και διαλύστε φλοιούς κι απολαύστε την εσωτερική αλήθεια! Υπάρχει δυστυχώς και μια μικρή πιθανότητα να είναι άδειο ή σάπιο, αλλά αξίζει το ρίσκο.
15. Χόρτα: ΑΓΡΙΜΙΑ ΚΙ ΑΓΡΙΜΑΚΙΑ ΜΟΥ! Ποιός δεν γοητεύεται από το ατίθασο, το άγριο που είναι συγχρόνως κι αγνό; Ποιός δεν θέλει να γητεύσει και να δαμάσει θηρία; Συνήθως βέβαια αυτό δείχνει υποθάλπον σύνδρομο ανωτερότητας, ίδιον των ανθρώπων με χαμηλή αυτοεκτίμηση.
16. Αβοκάντο: ΣΙΓΑ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ! Η μορφή ή η φήμη του μας προκαλεί να ακολουθήσουμε τη μόδα και να το δοκιμάσουμε. Και τελικά ανακαλύπτουμε πως είναι υπερεκτιμημένο κι ανίκανο να μας δώσει αυτά που περιμέναμε από αυτό.
17. Κολοκυθάκια: ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ ΜΕ ΤΗ ΡΙΓΑΝΗ! Τα συμπαθώ, αλλά πρέπει να παραδεχτώ το άνευρο, σεμνότυφο χαρακτήρα τους. (Όσοι έχετε κάνει δίαιτα, σίγουρα έχετε φάει νερόβραστα κολοκύθια και ξέρετε πολύ καλά για τί πράγμα μιλάω. Για κάθε μπουκιά χρειαζόμαστε μισό λεμόνι, μπας και δώσουμε γεύση…) Με ό,τι κι αν τα μαγειρέψεις παίρνουν την γεύση του. Συσχηματίζονται. Δεν την αντέχω την έλλειψη προσωπικότητας. Άσε που μπορούν κάλλιστα να γίνουν κόλακες, γλύφτες, ψεύτες, νερουλοί, βαρετοί τύποι!
18. Ρεβίθι: ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΜΕ! ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ, ΛΥΠΑΜΑΙ! Πρήξιμο που έχω φάει από μικρή για όλες τις θρεπτικές αξίες που έχει… Το εκτιμώ πραγματικά, αλλά έχω μια δυσανεξία βρε παιδί μου. Μου θυμίζει όλα τα άξια, που δεν μπόρεσα να αγαπήσω! Και πολλές φορές γίνομαι εγώ ρεβίθι. Όπως π.χ. τώρα που θα διαβάσετε αυτό το κείμενο και θα με αρχίσετε στην καζούρα, θα με πιάσει το παράπονο. Όπως κι άλλες φορές που απορρίπτομαι για διαφόρους λόγους. Σκέφτομαι πάντα το ρεβίθι. Αυτό στενοχωριέται που εγώ δεν το χωνεύω; Σιγά μη κάτσει να ξεφλουδιστεί για μένα. Έτσι σκέφτομαι κι εγώ και δεν σκάω και λέω: Σε όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε! Τί έχετε ρεβιθάκια όλου του κόσμου να χάσετε από την ύπαρξη μπαζογούστιδων;

Τα καρυκεύματα, ζυμαρικά, κρεατικά, ψαρικά … άλλη φορά! Αλλά κι εκεί τα ίδια μπορείτε να δείτε και να κάνετε άνετε πίνακες κοινωνικής ανάλας!
Προς το παρόν απλή αναφορά κάνω στα φρουτάκια για να δανειστώ ένα κερασάκι να το βάλω στην τούρτα και σιγά σιγά να κλείσω τις σκέψεις μου, να πάτε να φάτε κάνα αγγουράκι, αν είστε σε δίαιτα και σας έβαλα σε πειρασμό….
Ποιά τούρτα; Των σημερινών γενεθλίων; Ποιός θα την φτιάξει; Όχι εγώ! Είμαι χείριστη μαγείρισσα και ζαχαροπλάστρια!!! Αυτά είναι αρμοδιότητα του ιμάμ μου!
ΙΜΑΜ - Υλικά:
Μελιτζάνα: Δραστήρια σε όλους τους τομείς: Εργασία, οικογένεια, μεράκια, χορό, όνειρα-φαντασία και σίγουρα στην κουζίνα!
Κρεμμύδι: Έχει τρόπο να με συγκινεί!
Σκόρδο: Τη θεωρώ μια από τις αληθινότερες σχέσεις της ζωής μου.
Λάδι: Μου είναι απαραίτητη πλέον.
Ντομάτα: Τη θέλω μαζί μου μέχρι το τέλος.
Μαϊντανός: Κάνει πολύ καλή παρέα!

Ποιά είναι αυτή η ιμάμ μου;
Η Βάσω είναι το ιμάμ μου. Eγώ τη λέω ιμάμ, αλλά αυτή είναι παπουτσάκι!!!! Κιμάς είναι ο άντρας της με όλα τα θετικά του καθαρόαιμου κρέατος… Και πάνω τρίψανε και γαλακτοκομικά παράγωγα – τυριά. Τα «παράγωγα» που παρήγαγαν είναι δύο εκπληκτικές κοράκλες! Κι η τούρτα ετοιμάζεται για τα πρώτα γενέθλια της μικρής, σήμερα 18 του μήνα!
ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ ΝΟΣΤΙΜΙΑ ΜΟΥ!

Μας λείπετε! Μετράμε μαζί σας αντίστροφα το χρόνο….
Να βάλει ο καλός μου το ζυμωτό ψωμί και το πιοτί να έρθει και το «παπουτσάκι» να καλοπεράσουμε σε τραπέζια ατελείωτα. Και φυσικά… να τη λαδώσω τη φετούλα μου, το φατσουλίνικο νινάκι μου…!


Πάντα καλή να ‘ναι η όρεξη όλων μας!
Και δόξα τω Θεώ υπάρχουν ταλέντα σαν το ιμάμ μου που με μεράκι και μαεστρία ανακατώνουν τα υλικά και μπορούν να μας εκστασιάσουν… Έτσι θα δοκιμάζουμε πάντα κάτι νέο και ακόμη και σε εκείνα που δεν μας πολυαρέσουν, με τους νέους τρόπους της… θα γλύφουμε τα δάχτ’λα… Έτσι και στη ζωή: Όσοι άνθρωποι, τόσοι και τρόποι…!!!!
Με όλη μου την αγάπη
Μ.Θ., για κάποιους «το Μαρούλι ή Μαρουλίνι»
(Έτσι με φωνάζουν 2-3 κατ’ αποκλειστικότητα, λόγω ατελείωτης αδυναμίας που τους έχω.
Μη τολμήσει να με αποκαλέσει έτσι κανείς από εσάς, γιατί θα σας καλέσω για φαγητό και θα μαγειρέψω ΕΓΩ! Κι αυτό είναι ΑΠΕΙΛΗ, πιστέψτε με… χαχαχαχαααααααααα)*

Υ.Γ. Το παραπάνω γραμματάκι το πήρα σήμερα και ΕΠΡΕΠΕ να το μοιραστώ μαζί σας!!!