Οι κουραμπιέδες της μάνας μου

" Κουμπάραααααααα, κουμπαριέδεεεεεες! Ή μάλλον κουράμπιαααααααα, κουραμπιέδεεεεεεες! Χαχαχαχα Περιμένω συνταγή στο Royal-Coconut..."

Αυτά τα ποστ μου αφήνει η Μαρία στο facebook και αντε να κάνω δουλειά εγώ μετά. Ποια είναι η Μαρία? Μία που δυστυχώς γνώρισα πολύ αργά. Όταν επιτέλους τολμήσαμε να μιλήσουμε η μία στην άλλη ήταν ήδη Πάσχα και τον ιούλιο θα φεύγαν για πάντα Ελλάδα! Παρόλλα αυτά αισθάνομαι πολύ τυχερή που την γνώρισα, όχι μόνο γιατί είναι υπέροχος άνθρωπος, σούπερ ντούπερ μαμά, πιστή φίλη και υπέροχη σύζυγος αλλά και γιατί τώρα έχω κάποιον να μου διορθωνει τις εργασίες ...χαχα.... Βασικά θα μπορούσε ανετοτατα να μου τις γράφει κιόλας αλλά ας μην το ξεφτιλήσουμε το θέμα...



Η Μαρία λοιπόν θέλει συνταγή για κουραμπιέδες και μάλιστα νηστήσιμους.... Εδώ καλά καλά δεν ήξερα πως φτιάχνονται θα τους έκανα και νηστίσιμους... Θυμόμουν όμως οτι η μάνα μου έκανε τους καλύτερους κουραμπιέδες μακράν! Τηλέφωνο λοιπόν!!

-ελα μανα, θέλω τη συνταγή για τους κουραμπιέδες
-λίπα έχεις (λιπος ζωικό)?
-έχω! Πόση να βάλω?
-Ε βάλε πολύ!!
-ζάχαρη?
-άχνη! αλλά ελάχιστη!
-Και αλεύρι?
-όσο πάρει. Και λίγη βανίλια η τσιπουρο!

Αυτή είναι η συνταγή της μάνας μου για τους υπέροχους κουραμπιέδες της!! Και βγαίναν πάντα τέλειοι! Α η μάνα μου βάζει και στάχτη αλλά εδώ που να την βρώ! Φυσικά άκρη δεν έβγαλα από τα λεγομενα της οπότε έπρεπε να αυτοσχεδιάσω.
με κριτήριο λοιπόν τα γερμανικά κουλουράκια που κάνω τόσο καιρό και αυτά που με "διάταξε" η μάνα μου αποφάσισα να κάνω κάτι παρόμοιο. Η πρώτη προπάθεια κατέληξε σε αποτυχία διότι τους έκανα όντως με λίπος! Τους έτρωγες και νόμιζες ότι κατάπιες το γουρούνι ολόκληρο!Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί! Φυσικά πεταχτήκαν όλοι... . Τηw μάνας μου πάντα μοσχοβολούσαν. Ίσως να παιζει ρόλο το ότι η μάνα μου χρησιμοποιόύσε λίπος από τα δικα μας γουρουνια και όσο να ναι είναι πιο ...μοσχοαναθρεμένα...

Τη δευτερη φορά τους έκανα με βούτυρο και γίναν καταπληκτικοί τολμώ να πω!

Ορίστε τα υλικά
Για 50 κουραμπιέδες

250 γρ. βούτυρο
50 γρ. άχνη
3,5 κούπες αλέυρι
1 φακελάκι βανίλια
250 γρ. άχνη για το πασπάλισμα

Χτύπησα το βουτυρο, την βανίλια και την άχνη με το μίχερ να αφρατέψουν. Δουλέυοντας μετά το μείγμα με το χέρι πρόσθεσα σιγά σιγά το αλευρι. Η ζύμη θα πρέπει να είναι αφρατη και να μην κολάει στα χέρια. Αμέσως την 'ανοιξα σε φύλλο 2,5 εκκατοστών περίπου και άφησα την χριστίνα να μου κόψει διάφορα σχηματάκια. Εδώ να πώ ότι στην μαμά μου με την βοήθεια ενός μικρού κρασοπότηρου κόβαμε μισοφέγγαρα. Δυστυχώς δεν βρήκα κάποιο ανάλογο ποτήρι εδώ και η χριστίνα καιγόταν να κόψει καρδούλες και μπαρμπαδάκια.

Τους ψήσαμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για περίπου 20 λεπτά. Λίγο πριν τους βγάλω, πασπάλισα με άχνη μια λαμαρίνα φούρνου, και βγάζοντας τους από το φούρνο με την βοήθεια μιας σπάτουλας τους τοποθέτησα εκεί πάνω. Με την υπόλοιπη άχνη τους πασπάλισα απο πάνω. Το πασπάλισμα με την άχνη πρέπει να γίνει αμέσως αλλιώς δεν "κολάει" η άχνη. Και δεν το λέω μόνο εγώ, το λέει και η μάνα μου!

Απο γεύση πάντως είναι φανταστικά αφράτοι και μυρωδάτοι. Ακριβώς σαν τους κουραμπιέδες της μάνας μου. Απλά χωρίς το γουρούνι.

Μην χάσετε αυριο τα μελομακάρονα της θείας μου της Φρειδερίκης! Άουτ οφ δις γουορλντ!!

Υ.Γ. Παραλίγο να το ξεχάσω.. η μανα μου-και εγώ φυσικά- βάζει καρύδια χοντροκομμένα και όχι αμύγδαλα στους κουραμπιέδες!! ΜΙα χούφτα περίπου αρκεί.