Γουέλκομ!!!!

Μου φαίνεται σαν ψέμα ότι γράφω επιτέλους στο δικό μου Μπλογκ. Η ιδέα, η όρεξη αλλά και οι συνταγές υπήρχαν απο καιρό....ο χρόνος όμως για να ασχοληθώ ήταν πάντα δύσκολο να βρεθεί. Ειδικά απ΄την στιγμή που για να γράψω 5 γραμμές στα Ελληνικά χρείαζομαι μισή ημέρα!
Πλέον όμως αποφάσισα να αφιερώνω έστω και 10 λεπτά την ημέρα ώστε η σελίδα να είναι πάντα απ του ντειτ!
Έχω πολλές ιδέες και συνταγές για να μοιραστώ μαζί σας.... Διαρκώς πειραματίζομαι με καινούργιες γεύσεις...πότε στεμμένες με επιτυχία.....και πότε να καταλήγουν αθόρυβα στα σκουπίδια....
Φυσικά εδώ ποστάρω μόνο τις πετυχημένες..... Τις άλλες δεν τις λέμε ούτε του παπά! Το θέμα είναι ότι το μαγείρεμα για μένα, κατά παράξενο τρόπο, ειναι ο καλύτερος τρόπος για καταπολεμήσω το άγχος. Εδώ να τονίσω ότι δεν ήταν πάντα έτσι . Ούτε καν θυμάμαι πότε άρχισα να λατρεύω την μαγειρική. Θυμάμαι όμως πότε την μίσησα. Ήμουν περίπου 12 χρονών όταν η μεγάλη μου αδελφή αποφάσισε να παντρευτεί τον αγαπημένο της, εγκαταλείποντας εμένα και τους γονείς μου στο έλεος της ανύπαρκτης μαγειρικής μου εμπειρίας. Το πρώτο διάστημα τα τρώγαμε όλα νερόβραστα και με πολλές σόδες. Το πρώτο μου κοπλιμέντο το ακουσα στα 15 μου φτιάχνοντας Κόκκορα στιφάδο με μπόλικη σταφίδα.
Όταν στα 19 μου γνώρισα τον άντρα μου ήξερα ήδη να τον μαγέψω με πρασσάτο αυγόλέμονο και αρνάκι στη γάστρα με φρέσκια ρίγανη,και έτσι δεν έχασα το κελεπούρι......

Στην Γερμανία ήρθα σε επαφή με πολλές διαφορετικές κουζίνες και ο ουρανίσκος μου άρχισε να ζητάει και άλλες γεύσεις πέρα από αυτή της φασολάδας και του μουσσακά.

Να μην σας ζαλίζω όμως άλλο.... Άλλωστε είναι γνωστό οτι μία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις........ αφήνω λοιπόν να μιλήσουν οι φωτογραφίες μου για τις μαγειρικές μου δραστηριότητες .....

Σας φιλώ