Ζεστή σαλάτα με κουκιά, αρακά και ψητό χαλούμι

Υπάρχουν φαγητά που να σας θυμίζουν έντονα την παιδική σας ηλικία; Κάτι σαν το αυγό το μελάτο που η μαμά σας σας κυνηγούσε να φάτε γιατί θα σας βοηθούσε να γίνετε μεγάλοι και τρανοί; Ή το σπανακόρυζο που θα σας έκανε δυνατούς σαν το ποπάυ; Ή ακόμα και το κοτόπουλο με πατάτες που μοσχομύριζε στο φούρνο, κάθε Κυριακή μεσημέρι; Η η μυρωδιά της πρώτης ντομάτας από το κήπο σας; Ή λίστα είναι ατελείωτη έτσι; Και σε μένα το ίδιο. Ακόμα και σήμερα σχεδόν το καθετί που μαγειρευω είναι πλυμυρισμένο από αναμνήσεις και βιώματα από την παιδική μου ηλικία. Και λεω σχεδόν γιατί μεγαλώνοντας και δοκιμάζοντας διάφορα ανακάλυψα ότι υπάρχουν πράγματα τα οποία ή δεν έιχα δοκιμάσει ποτέ ή δεν ήθελα ποτέ να δοκιμάσω.  Τι σύμπτωση λοιπόν να συναντησω δύο από αυτά στην πιο υπέροχη και και πρωτότυπη σαλάτα που είχα δοκιμάσει ποτέ μου.

 

Ξεφυλίζοντας το περιοδικό Food&Travel του Απριλίου έπεσα πάνω σε μια συνταγή για μια ανοιξιάτικη σαλάτα της οποίας τα βασικά υλικά μου ήταν είτε άγνωστα σαν γευση, είτε αδιάφορα.  Κουκιά δεν μας άφηνε η μαμά μου ποτέ να φάμε γιατί φοβόταν μην μας ξαποστείλει. Που εξετάσεις τότε για έλλειψη ενζύμου και κυαμισμό. Οπότε δεν μας άφηνε να φάμε καθόλου και τελείωνε εκεί το όλο θέμα. Ο αρακάς πάλι, αν και ακύνδινος, μου ήταν κάπως βαρετός. Η έντονη γηινη γευση του καθως και η αδυναμία του να αποτελέσει ένα ολοκληρωμένο φαγητό, τον έιχε καταστήσει ακατάληλο για το καθημερινό μας τραπέζι. Εκτός αυτών ο μπαμπάς μου τον έβρισκε και και πολύ γλυκό για τα γούστα του οπότε και δεν ξαναμπήκε και στο χωράφι μας. Ακόμη και τώρα, παρόλλο που μου αρέσει, σπάνια τον αγοράζω. Διαβάζοντας όμως την συγκεκριμένη συνταγή, ενθουσιάστηκα τόσο πολύ που έτρεξα να σπειρω αρακά. Αχ ναι.. αυτό δε το ανέφερα. Η σαλάτα θέλει και φρέσκες κορφάδες από αρακά. Κουφό έτσι; Μέχρι εκείνη την στιγμή νόμιζα ότι το πράσινο μέρος του φυτού είναι μόνο για τις αγελάδες.  Όπου όμως και αν ρώτησα, ακόμα και στο περιοδικό το ιδιο, δεν μπορέσαν να μου πουν που μπορώ να αγοράσω την συγκεκριμένη πρασινάδα. Οπότε έσπειρα δικές μου. Αγόρασα ξηρό αρακά από το Σ/Μ και τον εσπειρα σε μια γλάστρα. Την ημέρα τον ήλιαζα στο μπαλκόνι, το βράδυ τον έπαιρνα το σαλόνι και κάναμε γούτσου γούτσου. Και πριν προλάβει να μεγαλώσει μου φερε ο Νίκος ένα πακετακι με τις πολυπόθητες κορφάδες από το μετρό. Δεν ξέρω αν άξιζε το κόπο το όλο τρέξιμο και δεν είμαι καν σίγουρη αν θα ξανασπέιρω δικό μου μόνο και μόνο γι αυτη τη σαλάτα. Διότι πιστευω ότι το Highlight αυτής της σαλάτας δεν είναι η πρασινάδα αλλά ο αρακάς καθέ αυτού καθώς και τα κουκιά. Και το ντρέσινγκ βεβαίως βεβαίως. Το ψητό χαλούμι είναι το μπόνους. Και πλέον έχοντας φτιάξει την συγκεκριμένη σαλάτα τουλάχιστον 5 φορές, ξέρω ότι οι κορφάδες είναι νόστιμες μεν αλλα προεραιτικές δε και μπορούν άνετα να αντικατασταθούν από μια εξίσου τραγανή σαλάτα όπως η ρόκα πχ η το μαρούλι.

 

Ανοιξιατικη σαλάτα με κουκιά, αρακα και χαλούμι ψητό

εμπνευσμένη από το περιοδικό  Food&Travel

200 γρ. φρέσκο αρακά

200 γρ. φρέσκα κουκιά

200 γρ. ρόκα

5 κρεμμυδάκια φρεσκα ψιλοκομμένα

1/2 ματσάκι δυόσμο ψιλοκομμένο

μερικές φρέσκες κορφάδες αρακά

 

Για το ντρέσινγκ

3 κουταλιές μηλόξυδο ή κάποιο άλλο ελαφρύ ξύδι

1 κουταλάκι ζάχαρη

1 κουταλιά μουσταρδα απαλή

1 κουταλάκι κόκκους μουστάρδας

αλάτι, πιπέρι

100 μλ ελαιόλαδο

 

επιπλέον 500 γρ.

 

Κοπανίστε τους κόκους της μουστάρδας και αναμείξτε τους με τα υπόλοιπα υλικά του ντρέσινγ. Σε μια κατσαρόλα βάλτε αλατισμένο νερό να βράζει και ζεματίστε για μερικά λεπτά τον αρακά και τα κουκιά. Ξεπλύντε τα με κρύο νερό και αφαιρέστε απο τα κουκιά τον εξωτερικό φλοιό και ανακατέψτετα με τον αρακά με το ντρεσίνγκ το οποίο το έχετε ζεστάνει ελαφρά.. Αφήστε τα να τραβήξουν για μερικά λεπτά και αναμέιξτε τα με τα υπόλοιπα υλικά της σαλάτας. Κόψτε το χαλούμι σε λωρίδες και ψήστε το σε λίγο λάδι μέχρι να κοκκινήει και να μαλακώσει. Αφήστε το να κρυώσει ελαφρά και τοποθετηστε το πάνω στην σαλάτα. Σερβίρετε αμέσως με μπόλικο ψωμάκι. Απολάυστε.

Φιλιά πολλα