Τα μοναδικά μανιτάρια που είχα δει μέχρι τα 18 μου ήταν κόκκινα με άσπρες μικρές βουλίτσες, σαν ζωγραφιστά σχεδόν, που φυτρωναν στο δάσος όπου κατοικούσαν τα ξωτικά και τα στρουμφάκια ενίοτε. Η μαμα μου μας απαγορευε να τα πλησιάσουμε, προφανώς για να μην ενοχλήσουμε τα ξωτικά - ή τα στρουμφάκια- πόσο μάλλον να τα ακουμπήσουμε. Μέχρι τότε αγνοούσα ότι τα μανιτάρια τρώγονται κιόλας. Αν και έμαθα αρκετά νωρίς την πικρή αλήθεια για τα στρουμφάκια, μανιτάρια πρωτοέφαγα στα 19 μου στην πρωτη μου δουλειά, σε μια πιτσαρία της κακιάς ώρας. Αλλά εκείνα ήταν από κονσέρβα οπότε δεν ξέρω κατα πόσο μετράνε. Αν και δεν ενθουσιάστηκα, απόλυτα κατανοητό βέβαια γιατί τι γευση να χουν όταν προέρχονται απο κονσέρβα, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι με την πρώτη ευκαιρία θα δοκίμαζα κάποια φρέσκα. Μερικά χρονια αργότερα και πολλές κονσέρβες επίσης, έποιασα δουλειά σε ένα αυστριακό εστιατόριο όπου τα φρέσκα μανιτάρια είχαν μια σταθερή θέση στην κάρτα τους. Εκεί έμαθα αρκετά πράγματα όσον αφορά τη συλογή τους, το καθάρισμα τους και το χρόνο ψησιματος αλλά κυρίως έμαθα να τα εκτιμάω και να τα μαγειρευω.
Αν και ποτέ δεν δοκίμασα να πάω να μαζέψω η ίδια μερικά- τα ψυχολογικά προβλήματα από την ιστορία της κοκινοσκουφίτσα δεν έχουν ξεπεραστει ακόμα- δεν χάνω ευκαιρία να αγοράζω εβδομαδιαίως κάποια τα οποία θα γίνουν κατόπιν σούπα, γέμιση για κρέπες, σαλάτα, σάλτσα για μακαρονάδες ή ψητά. Όπως και να τα κάνω, φροντιζω να μην χρησιμοποιώ πολλά μπαχαρικά, βότανα ή κρέμες ώστε να μην καλύπτεται αυτή η υπέροχη γήινη γέυση ή η βελούδινη υφή τους. Γι αυτά τα δύο στοιχεία τους άλλωστε τα αγοράζουμε έτσι δεν είναι; Για τον ίδιο ακριβώς λόγο δεν τα πλένουμε παρα τα βρουρτσίζουμε ελαφρά, ή τα σκουπίζουμε με λίγο χαρτί κουζίνας ώστε να φύγει το χωμα.
Ανάλογα με τα μανιτάρια που θα αγοράσω, αποφασίζω και πως θα τα μαγειρέψω. Τις κανθαρέλλες πχ τις χρησιμοποιώ πιο πολύ στις σαλάτες μου περασμένες απλά λίγο στο τηγάνι με βούτυρο, τα πορτσίνι σε σάλτσες και σε ριζότο, τα πλευρώτους ψητά με λίγο λάδι και μπαλσάμικο ενώ τα απλά παντού εφόσον τα βρίσκω όλο το χρόνο και είναι φτηνά σε αντίθεση με τα άλλα.
Ξεφυλλίζοντας στις διακοπές του καλοκαιριού το περιοδικό Food&Travel και συγκεκριμένα το τευχος Σεπτεμβρίου, ανακάλυψα την παρακάτω υπέροχη συνταγή η οποία συνδιαζόντας δύο-τρία απλά υλικά έκανε ενα σχετικά απλό φαγητό να φαίνεται αριστούργημα. Και όχι μόνο.
Funghi gratinati (Μανιτάρια ψητά στο φούρνο με μαιντανό και σκόρδο)
προσαρμοσμένη από το περιοδικό Food&Travel
600 γρ. μανιτάρια άσπρα ή καφέ (agaricus)
6 κουταλιές ελαιόλαδο
3 σκελίδες σκόρδο
1/2 ματσάκι μαιντανό
λίγη ρίγανη
αλάτι, πιπέρι
2 φέτες άσπρο ψωμί μπαγιάτικο, χωρίς την κόρα
Καθαρίστε τα μανιτάρια από το χώμα και αφαιρέστε τα κοτσάνια τους. Αλέιψτε ενα πυρεξ με λίγο λάδι και τοποθετήστε τα μανιτάρια με την κομμένη επιφανεια προς τα πάνω. Κόψτε τα κοτσάνια τους σε κομμάτια και μοιράστε τα αναμεσα τους. Σε ένα μπλέντερ βάλτε το σκόρδο με το ψωμί και αλέστε το. Ψιλοκόψτε το μαιντανό και ανακατέψτε τον με το ψωμί και το σκόρδο. προσθέστε και τα υπόλοιπα μπαχαρικά καθώς και το ελαιόλαδο. Πασπαλείστε με το μείγμα αυτό τα μανιτάρια και ψήστε τα σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 20 λεπτά. Απολαυστε τα όσο είναι ακόμα ζεστά.
Δεν σας κούρασα σήμερα, έτσι;
Πάω να αγοράσω αλλά δεν ξέρω τι άλλο να φάμε σήμερα!!πρωτοφανές!!!
ReplyDeleteΚαλημέρα! Απλή και ωραία συνταγή, εξαιρετικά φωτογραφημένη!
ReplyDeleteΣτην αρχή νόμιζα πως θα τα γέμιζες κανονικά...
ReplyDeleteAπλά κι υπέροχα !
Τέλειο συνοδευτικό.
Φιλιά
Τέλεια ιδέα, τέλειες εικόνες!!
ReplyDeleteΚαταρχήν εξαφανίστηκα εγώ και εχασα επεισόδια! Τι απίθανα πράγματα έφτιαξες όσο εγώ δεν κοίταζα??? Λοιπόν τα μανιτάρια σου ξελογιάζουν. Εχω στείλει μειλ στην Δήμητρα/ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ να μου στειλει! Νομίζω οτι ειναι στις τοπ 5 καλύτερες φωτογραφίσεις σου. Είναι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ οι φωτο
ReplyDeleteλατρευω τα μανιταρια!κι αυτη η συναταγη με πειθει γιατι ειναι πολυ απλή...συμφωνω πως δεν χρειαζονται πολλα...μπιχλιμπιδια :)
ReplyDeleteΥπέροχα , διαιτητικά, καλομαγειρεμένα. Τέλεια συνταγή Royal!
ReplyDeleteΞανθή μου δεν είσαι η μόνη... ώρες ώρες έχω το ίδιο πρόβλημα. Είναι η στιγμή πιστευω που μόνο ενα ντελιβερυ μας σώζει :))
ReplyDeleteΕρμιόνη μου χίλια Ευχαριστώ!
Μάριον ελπίζω να μην απογοητευτηκες. Είναι πράγματι απλά. Και υπέροχα επίσης :)
Κατερίνα μου σε ευχαριστώ πολύ πολύ!
Και Κατερίνα ακα Φοίβη τα ευχαριστώ μου και σε σένα. Που χάθηκες σουρτούκω μου; Το ότι δεν κοιμάσαι πια τα βράδια το ξέρουμε ήδη.....:))
Cook χαίρομαι που αν και απλή σου άρεσε... Less is more που λένε και οι αγγλοι :))
Βαγγελιώ μου είσαι μια γλύκα!
Φιλιά πολλά
Ζωγράφισες πάλι! Ετσι, απλά και πεντανόστιμα!
ReplyDeleteFan των μανιταριών δεν είμαι, το λέω, αλλά ετούτα εδώ κάτι μου κάνουν! όπως και κάτι άλλα που είχα φάει στην Κρήτη ψητά στα κάρβουνα και ήταν σαν κρέας -πέθανα!! Αλλά και σε κάτι συνταγές γεμιστά-σαν κι αυτά! Μήπως τελικά μ' αρέσουν και δε το ξέρω;;;
ReplyDeleteΓλυκειά μου έφη.....
ReplyDeleteΆρτεμις αυτό ακριβώς έπαθα εγώ με τα πλευρώτους όταν τα πρωτοέφαγα! λες και τρως κρέας ρε παιδί μου!!! Τελικά σου αρέσουν και δεν το ξέρεις :))