Apfelstrudel/ Στρούντελ με μήλα και σάλτσα βανίλιας και ευκολο σπιτικό φύλλο.

 

Δεν είμαι σίγουρη πότε έγραψα το τελευταίο μου ποστ και για να μαι ειλικρινης βαριεμάι και να κοιτάξω αλλά αποκλείεται να είναι πάνω από δύο εβδομάδες. Αν και είχα σκοπό να συνεχίσω να κινούμαι σε αυτούς τους ρυθμούς, σήμερα άλαξα γνώμη και είπα να σας κακομάθω λίγο.  Βασικά από χτες ήθελα να σας γράψω κάποια πράγματα αλλά τελικά .....άλαξα γνώμη.  Δραματική εξελιξη στο Γκόσιπ! Η γκόμενα του Νταν έπρεπε να εγκαταλείψει το Πανεπιστήμιο αλλά πρώτα της καρφώθηκε να κάνει ένα Three some με τον Νταν και την κολητη του, μιας και αυτό ηταν το τελευταίο στην λίστα πράμα που πρέπει να κάνει κανείς όσο είναι στο Πανεπιστήμιο. Εγώ δεν ξέρω, το δικό μου Πανεπιστήμιο ήταν δια αλληλογραφίας και πέρα από ενα cyber sex  και αυτό με 1,65 ευρώ το λεπτό, τότε δεν υπήρχαν φλατ,  δεν έπαιζε τίποτα σοβαρό. Αν και μεταξύ μας ποτέ δεν ήμουν των one night Stands, και σαν κορίτσι από χωριό με προίκα την τιμή και με πατέρα με 25 δίκανα και μουστάκι στριφτό, ούτε των πολλων. Γι αυτό προφανώς ο πρώτος μου γκόμενος με κεράτωνε ανελέητα με την Λέτα, αφού όπως μου δήλωσε αργότερα αυτολεξί, κάπου έπρεπε να τον παρκάρει, όταν εγώ τον άφηνα να κάνει μόνο κόντρες. Τα ίδια μου είπε αργότερα και ο δευτερος μου γκόμενος, όταν έτρεχε με την Αθηνούλα και καλά να βοσκήσουν τις γίδες, εφόσον εκεί το άρμεγμα ήταν αμοιβαίο. Και ο Βαγγέλης αργότερα στην Αθήνα που θελε μια του σκοινιού (και του παλουκιού) και μια του σαλονιού. Εγώ ήμουν η του σαλονιού. Και δεν εννοώ με αυτό ότι είχα κλάση αλλά ότι καθόμουν στο σαλονι ώρες ολοκληρες να περιμένω τον Βαγγέλη που με είχε κλασει!  Κάτι ήξερε λοιπόν ο πατέρας μου όταν μου λεγε μάθε παιδί μου γράμματα  μπας και περάσεις σε κανα Πανεπιστήμιο της προκοπής! Θα χα γλυτώσει το κεράτωμα και τα 1.65 ευρώ το λεπτό.

Αλάζουμε θέμα. Ένα - ακόμα-πράγμα για το οποίο ντρέπομαι,  είναι ότι παρά τα 18 χρόνια που έζησα στο σπίτι των γονιών μου δεν έμαθα να ανοίγω φύλλο με τον πλάστη, κοινώς βέργα. Προφανώς αμανάτι των παραπάνω. Το θέμα είναι, γνωρίζοντας στον κύκλο μου την καταγωγή μου καθώς και την τρέλλα μου μ την μαγειρική, κάθε φορά που φτιάχνα πίτα με ρωτούσαν αν έφτιαξα εγώ το φύλλο. Φυσικά η  απάντηση ήταν πάντα  όχι, άσχετα αν καμιά φορά έλεγα ψέμματα για να γλυτώσω τα αποδοκιμαστικά βλέμματα των κατα τ αλλα ανεπρόκοπων φιλενάδων μου. Αυτό όμως μέχρι πριν από μερικά χρόνια.

Αν θυμάστε είχα κάνει καριέρα ένα διάστημα και σε ενα αυστριακό εστιατόριο-καφέ πολυτελείας. Ναι εκεί που παραλίγο να με κάνουν γύρο χωρίς πίτα. Εκεί λοιπόν, πρωτοέφαγα το Απφελ Στρούντελ, ρολό δηλαδή με φύλλο γεμιστό με μήλα και σταφίδες και ορκίστηκα να μάθω να το φτιάχνω και εγώ. Βασικά ιδιαίτερα δύσκολο δεν φαινόταν, νόμιζα εγώ, παρόλλα αυτά όλες μου σχεδόν οι προσπάθειες κατέληγαν σε αποτυχία. Πρώτον η γέμιση δεν μου γέμιζε και τόσο το μάτι, πόσο μάλλον τον ουρανίσκο και δευτερον το φύλλο, ναι ναι αυτό το ετοιμο του κανάκη για τις ανεπρόκοπες, γινόταν σαν χαρτί. Πάνω λοιπόν που ήμουν έτοιμη να εγκαταλείψω τις προσπάθειες μου στείλε ο Θεός την Μαντι. Η Μάντι απο μεγάλη οικογένεια ζαχαροπλαστών με τρία ζαχαροπλαστεια και άλλους τόσουν φούρνους στην Βιέννη με μύησε στα μυστικά του καλού και κυρίως ΕΥΚΟΛΟΥ σπιτικού φύλλου, ότι πρέπει για εσας τις τεμπέλες,  και της τελείοτερης γέμισης για στρούντελ. Το αποτέλεσμα αυτού το βλέπετε επάνω. Αν και με όρκισε να μην μαρτυρήσω το μυστικό παραπέρα εγώ δεν μπορώ παρα να σας το πώ. Γιατί πως να το κάνουμε ειμαι μεν μαγείρισα αλλά είμαι και γυναίκα πάνω από όλα και όπως ξέρουμε, γυναίκα + μυστικό =σχήμα οξύμωρον.

Ας αρχίσουμε λοιπόν με τα μυστικά γύρω από το φύλλο. Αν και τα υλικά για το ζυμάρι είναι απλά και μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, δηλαδή, νερό αλευρι, λίγο λάδι και ξύδι, οι περισσότεροι εδώ βάζουν και ένα αυγό για να καλυτερευσουν την υφη και την ελαστικότητα της ζύμης εφόσόν τα αλευρα τους δεν είναι ιδιαίτερα πρωτεινούχα. Ένα το κρατούμενο. Το αλευρι πρέπει να είναι κάπως ζεστό. Τα υγρά αποροφούνται καλύτερα και η ζύμη είναι πιο ελαστική. Βάλτε το λοιπόν ή σε ενα μπώλ το οποίο έχετε ξεπλώνει με καυτό νερό (και σκουπίσει καλά εννοείται) ή βάλτε το για λίγο σε μια λαμαρίνα στο φούρνο. Πριν να ανοίξετε την ζυμη σε φύλλο θα την αφήσετε να ξεκουραστει, κλεισμένη αεροστεγώς, σε ζεστό μέρος, για περίπου μισή ώρα. Μην βάλετε αλάτι γιατί χάνει από την ελαστικότητα της και ραγίζει. Και μιας και το ανέφερα αλάτι δεν βάζουμε ούτε στην ζυμη για τα μακαρόνια ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Και φυσικά παιρνουμε αλευρι για όλες τις χρήσες, αν και εδώ υπάρχει ειδικό για φύλλο το οποίο δεν είναι τόσο λεπτοαλεσμένο όπως το κανονικό αλευρι και δουλευεται καλύτερα. Και τώρα το δικο μου μυστικό. Όταν βαριεμαι δεν κανω τίποτα από αυτά και πάλι το φύλλο μου βγαίνει σούπερ. Νομίζω ότι τα περισσότερα είναι έτσι και αλλιώς γι αυτούς που θέλουν να το πάιξουν ειδήμονες. Όπως αυτοί που υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει καλο κρασί με καπάκι βιδωτό γιατί το κρασί έτσι δεν αναπνέει. Προφανώς αυτοί προτιμάνε το οξειδωμένο κρασί, κοινως ξύδι. Τέσπα.

Vollständiges Album anzeigen

Ποιο είναι το καλό με το συγκεκριμένο φυλλο; Ότι δεν θέλει άνοιγμα με πλάστη αλλά με τα χεράκια σας. Γίνετε λεπτό και διαφανές σαν ριζόχαρτο, δεν σκίζεται και είναι έτοιμο σε χρόνο ντε τε!  Υπόσχεση.

Στη γέμιση τώρα. Στην Αυστρία, γιατι περί αυστριακού γλυκού πρόκειται, οι νοικοκυρές ζητάνε τα μήλα για το συγκεκριμένο γλυκό από το μαναβη σαν Στρουντλερ ώστε να είναι σίγουρες ότι θα πάρουν τα σωστά. Εδώ οι μανάβηδες είναι λίγο πιο νυχτωμένοι οπότε τα διαλέγω μόνη. Σημαντικό κριτήριο είναι να ειναι ξυνά και με σφιχτή σάρκα. Σε καμία περίπτωση ψωμομένα. Αυτά. Πάμε στην συνταγή;

Αυθεντικό αυστριακό Στρούντελ με μήλα

Ευκολο φύλλο για πίτες

300 γρ. αλευρι

130-150 μλ νερό

5 κουταλιές σπορέλαιο

1 κουταλιά ξύδι

 

 

Ανακατώστε όλα τα υλικά μαζί είτε με τα χεράκια σας, είτε στην δυνατή ταχυτητα του μίξερ. Επειδή όλα τα αλευρα δεν είναι το ίδιο, ίσως να χρειαστείτε λίγο παραπάνω νερό. Η ζύμη θα πρέπει να είναι απαλή, ελαστική και να απλώνει σχεδον από μόνη της. Βάλτε την ζυμη σε ένα μπωλ, το ποίο έχετε λαδώσει ελαφρά, σκεπάστε την καλά με μια μεβράνη για να μην ποιάσει κρούστα και αφήστε την για μισή ώρα να ξεκουραστει. Σε αυτό το σημείο μπορείτε να ξεκινήσετε με την γέμιση (η συνταγή παρακάτω). Καλύψτε το τραπεζι σας με ένα τραπεζομάντιλο και αλευρωστε το ελαφρά. Βγάλτε την ζύμη από το μπώλ και σκουπίστε το λάδι με λίγο χαρτί. Ανοίξτε την ελαφρά με το πλάστη σε μια λωρίδα όσο το μήκος του τραπεζιού σας. Η ποσότητα που δίνω εδώ είναι για ενα φύλλο περίπου 170χ70. Φυσικά μπορείτε και να μοιράσετε την ζλυμη και να τα κάνετε μικρότερα. Απο εδώ τώρα ξεκινάει το τράβηγμα. Βγάλτε τα δαχτυλίδια σας και βάλτε τα χεράκια σας κάτω από την ζύμη, ακριβως στο κέντρο. Οι παλάμες τα πρέπει να δείχνουν προς τα κάτω. Με απαλές κινήσεις μετακινήστε τα χερια σας προς τις άκρες του τραπεζιού και τραβήξτε κατα αυτο τρόπο την ζύμη. Από λίγο κάθε φορά. Συνεχίστε μεχρι η ζύμη να γίνει εντελώς διαφανής και να φτάσει στις άκρες του τραπεζίου. Δυστυχως από αυτο το βήμα δεν έχω φωτό μιας και δεν μπορώ να φωτογραφίζω και να τραβάω ταυτόχρονα υπόσχομαι όμως επανορθώσω σύντομα. Μπορείτε όμως να δείτε εδώ πως γίνεται.

Για την γέμιση του Apfelstrudel

1,5 κιλά Ξυνόμηλα

200 γρ. βούτυρο

80 γρ. τριμμένη φρυγανιά

100 γρ. ζάχαρη

2 κουταλάκια κανέλα

1 Χούφτα σταφίδα ξανθή

 

Λιώστε το βούτυρο και αφήστε το να κρυώσει αρκετά. Καθαρίστε τα μήλα και κόψτε τα στον τρίφτη σε πολύ λεπτές φέτες. Ανακατέψτε τα με την ζάχαρη, την κανέλα και τις σταφίδες. Σε ενα φαρδύ τηγάνι  ζεστάνετε περίπου 70 γρ. βούτυρο και καβουρδίστε ελαφρα την φρυγανιά. Ανακατεψτε τη με τα μήλα. Αλείψτε τα 2/3 του φύλλου, κατα μήκος, με βούτυρο.Το βούτυρο θα πρέπει να είναι λιωμένο αλλά όχι ζεστό ώστε τα φύλλα να μην κολήσουν, κατα το ψήσιμο, μεταξύ τους.  Στο υπόλοιπο 1/3 απλώστε την γέμιση. Με την βοήθεια του τραπεζομάντηλού τυλίξτε, και πάλι κατα μήκος εννοείται, σε σφιχτό ρολλό. Τοποθετείστε το ρολλό σε μια λαμαρίνα καλυμένη με λαδόκολα. Αλείψτε ε το υπόλοιπο βούτυρο και ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο στους 220 βαθμούς για περιπου 30 λεπτά.  Πασπαλίστε με μπόλικη άχνη, κόψτε το σε κομμάτια και σερβίρετε το με παγωτό βανίλια η και με σπιτική σάλτσα βανίλιας.

 

Σπιτικη σάλτσα βανίλιας

προσαρμοσμένη από το βιβλίο Rezepte meine Oma

500 μλ γάλα

1 κουταλιά κορ φλάουρ

3 κρόκους

5 κουταλιές ζάχαρη

2 ξυλάκια φυσικής βανίλιας

 

Σχίστε τις βανίλιες στην μέση κατα μήκος και αδειάστε το εσωτερικό τους. Βάλτε τα όλα μαζί με  400 γρ. γάλα  να βράσουν. Σε ενα μπωλ ανακατεψτε το υπόλοιπο γάλα με  τους κρόκους, την ζάχαρη και το κορν φλάουρ. Προσθέστε τα στο γάλα όταν αυτό κάψει και ανακατευοντας συνεχώς αφήστε τα να πάρουν μια βράση. Αφαιρέστε την από την εστία και αφήστε τη να κρυώσει. Σερβίρετε την  με παγωτά και ότι άλλο αγαπάτε.

Αυτάααααααααααααα....δυσκολάκι; δεν νομίζω!! Παρεπιμπτόντως, αν και το στρούντελ τρώγεται φρεσκο και ζεστό, εγώ το προτιμώ μια μέρα μετά που έχει τραβήξει! Φυλάξτε το στο ψυγείο σκεπάσμένο ελαφρά ώστε να μην μαλακώσει το φύλλο, ή στην κατάψυξη. Αφήστε το να ξεπαγώσει και ξαναβάλτε το για λίγο στο φούρνο. Όνειρο!!!!! Μιαμ μιαμ!!

Φιλούρες!!!