Friday, April 30, 2010

Πάπια ψητή σε σαλάτα από λουλούδια με ντρέσινγκ πορτοκαλιού

Το ότι ελειπα το είπαμε. Το οτι έλειπα μόνη το πιάσαμε; Ο Νίκος έμεινε πίσω με δύο πιτσιρίκια να του παίρνουν τα μυαλά και τα αυτιά. Αυτό λοιπόν έπρεπε να επιβραβευτεί. Και ενας τρόπος για να το κάνω αυτό είναι να του μαγειρέψω κάτι καλό.
Χτες λοιπόν που είχα λίγο χρόνο παραπάνω πέρασα μια βόλτα από την υπαίθρια αγορά του Μοναχόυ γνωστή και ως Viktualienmarkt. Εκεί μπορεί να βρεί κανείς ότι θέλει. Γενικά είναι ένας μαγειρικός παράδεισος για ανθρώπους σαν και μένα. Αφού έκανα την βολτα μου με την ησυχία μου, φορτώθηκα μια καλή ψαριά φρεσκα ψάρια, σπαράγγια πράσινα και τρυφερά, σαλατικά όλων των ειδών, φρούτα του δάσους και του μπαξέ, αγόρασα και μερικά λουλουδάκια για φάγωμα, έκανα και το τελευταίο τσιγάρο της ημέρας και πήρα σιγά σιγά το δρόμο για το σπίτι. Το ότι θα κανα τα σπαράγγια είναι το μόνο σίγουρο. Η ερώτηση όμως ήταν με τι και πως καθώς και τι σαλάτα θα κανα. Στην προσπάθεια μου να τακτοποιήσω τα ψάρια στον καταψύκτη ανακάλυψα δύο στήθη πάπιας, ξαδέρφης ίσως του Ντόναλτ. Την έβαλα στα γρηγορα να ξεπαγώσει και άρχισα τις δουλειές.

Duck with Orange Dressing and flower salad (1 von 1) 

Τα σπαράγγια απόφασισα να τα συνοδέψω με ένα ριζότο με λαίμ, ισπανικό Manchego και γαρίδες. Την συνταγή γι αυτό, αργότερα. Η σαλάτα όμως που έκανα με τα λουλούδια ήταν όλα τα λεφτά......Η πάπια τρυφερή και πεντανόστιμη, η σαλάτα τραγανη και δροσερή! Το ντρέσινγκ δε, αν σκεφτεί κανείς ότι προέκυψε τυχαία, ήταν τέλειο... αν και την επόεμνη φορά λέω να κάνω μια μικρή αλλαγή.. περιμένω προτάσεις...

Πάμε;

Πάπια ψητή σε σαλάτα από λουλούδια και ντρέσινγκ πορτοκαλιού

Ξεκινάμε πρώτα με την παπια. Παίρνουμε το δίκανο και βγαίνουμε παγανιά! Προσπαθούμε να σκοτώσουμε μία με πολλά στήθη ώστε να χουμε όσο το δυνατό λιγότερες απώλειες. Ανά άτομο και στήθος. Τσιγκουνιές μην κάνουμε. Την πλένουμε , την σκουπίζουμε, την αλείφουμε με λίγη dove για να να ειναι τσίτα, της χαράζουμε την πετσα σε ρόμβους για να μην μαζέψει και την αλατοπιπερώνουμε καλα και από τις 2 πλευρές. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς. Σε ενα φαρδύ τηγάνι ζεσταίνουμε 3 κουταλιές ελαιόλαδο και καβουρδίζουμε την πάπια, πρώτα από την πλευρά της πέτσας για 2 λεπτά και μετά από την άλλη πλευρά για ακόμα 2 λεπτά. Την τοποθετούμε στο φούρνο για 20 λεπτα περίπου.



Στο διαστημα αυτό ετοιμάζουμε την σαλάτα. Είστε ελέυθεροι να χρησιμοποιήσετε ότι σαλάτες θέλετε. Εγώ πήρα διάφορες ώστε να υπάρχει μια εναλλαγή στις γευσεις. Και φυσικά μην ξεχάσετε τα φαγώσιμα λουλούδια. Εννοείτε ότι δεν θα πρέπει να είναι ραντισμένα.

Για το ντρέσινγκ

1 κουταλια μαρμελάδα πορτοκάλι
το χυμό από ένα πορτοκάλι
1 κουταλάκι μέλι
1 κουταλάκι σπόρους μουστάρδας
1 κουταλάκι κανονική μουστάρδα
1 κουταλια μουσταρδα με σύκο
4 κουταλιές ελαιόλαδο
αλάτι, πιπέρι
λίγο τζίτζερ τριμμένο



Χτυπάτε όλα τα υλικά μαζί προσθέτοντας το ελαιόλαδο τελευταιο και λίγο λίγο ώστε να σχηματιστει μια παχύρευστη σάλτσα. περιχύνετε με αυτό την ψιλοκομμένη σαλάτα σας και ανακατέυετε με τα χεράκια σας. Αφηνετε για λίγο να τραβήξεικαι την μοιράζετε στα πιάτα.




Κόβετε την πάπια σε ψιλές φέτες, περιχύνετε με λίγο ντρέσνγκ και σερβίρετε με την σαλάτα. Απλή έτσι; Πιθανόν την ώρα του φαγητού να νοιώσετε την ανάγκη να βελάξετε η να κατεβάσετε γάλα..... αγνοήστε το....


Tuesday, April 27, 2010

Κρέας πατατάτο...της μανας μου και της Aegean

....ήταν το φαγητό που έπαιξε τις τελευταίες μέρες τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ζωή μου.

Όλα άρχισαν την προηγούμενη Τρίτη στο γραφείο όταν μετά από πολύ πίεση αποφάσισα να συνοδέψω τις δύο συναδέλφους μου στην καντίνα του γραφείου για μεσημεριανό. Αν και τίποτα δε μου γέμιζε το μάτι αποφάσισα να πάρω μια μπριζόλα μοσχαρίσια με πατάτες. Τίποτα το ιδιαίτερο νόμιζα. Το πόσο ιδιαίτερο ήταν φάνηκε το βράδυ που σηκώθηκα με δυνατούς πόνους στο στομάχι. Οι πόνοι συνεχίστηκαν και την επόμενη ημέρα και την μεθεπόμενη και το χειρότερο, και την Παρασκευή που πετούσα Ελλάδα για το γάμο της παλιάς και αγαπημένης μου φίλης Στέλλας. Ελπιζοντας ότι όλα θα πάνε καλά, εγώ θα γίνω περδίκι και θα χορεύω ατέλειωτους τσάμικους στον αέρα ωσάν λεβέντισσα καρδιτσιώτισα και το αεροπλάνο δεν πρόκειται να πέσει από βόμβες ταλιμπάν ή από ηφαιστιογενείς στάχτες, σύρθηκα με τα χίλια ζόρια μέχρι το αεροδρόμιο.

Στο αεροπλάνο πλέον και ενω προσπάθούσα να αναπληρώσω τον χαμένο ύπνο των δύο τελευταιων ημερών μου ρθε στα ρουθούνια μια εξαίσια μυρωδιά μαγειρεμένου φαγητού...Όπατις λεώ!!!! Τσιτσί μου μυρίζει! Τσιτσί συνιθίζει να αποκαλεί το κρέας ο αδελφός μου ειδικά όταν απευθύνεται στα παιδιά του θεωρώντας ότι η λέξη τσιτσί είναι πιο εύκολη από το κρέας... Κατά τ άλλα είναι μια χαρά παιδί... Μαζί με την χαρά που θα φάω τσιτσί με ζώσαν και τα φίδια.... διότι.... φαγητό αεροπλάνου και να μου μοσχομυρίσει; Έχουμε και μια φήμη να διατηρήσουμε. Τέσπα σκέφτηκα....Εδώ δεν ξέρει κανεις τι γκουρμεδού είσαι γιαυτό κάνε την πάπια...το στομάχι μπορεί να είναι χαλασμένο αλλά η πείνα πείνα....Σκέψου τον τσάμικο λέω...

Λίγο πριν να μου σερβίρουν το μοσχομυριστό φαγητάκι και ενώ είχα δέσει την πετσετούλα στο λαιμό με ρωτάει η αεροσυνοδός αν έχω παραγγείλει λόυ φατ μιλ..... το στανιό μου σκέφτηκα!!! Τώρα βρέθηκε αυτή να κάνει σωστά την δουλειά της; ναι ναι... της μασάω.... το παρείγγηλα αλλά αυτό ήταν όταν έκλεισα τα εισητήρια πέρισυ τον Αυγουστο που γένησα και ήμουν ακόμη σαν την Quin latifa σε άσπρο......Εσύ που το ξέρεις;

Ψέμματα δεν έλεγε να πώ.... ο θεός είναι μεγάλος και μπορεί να με τιμωρούσε ρίχνοντας το αεροπλάνο πάνω στα βουνά τις Σερβίας και μέχρι να ανοίξουν τα σωσίβια... θα χει γινει το γέρικο πλυν λυγερό κορμί μου τροφή για τους σκοπιανούς γύπες.... όποτε πήρα το λοου φατ και τον πούλο και υσήχασα....
Και το τρωγα και με τρωγε.....Ενώ η διπλανή μου που τρωγε κρέας με πατάτες ούτε που σκέφτηκε να με ρωτήσει αν θελω να δοκιμάσω....και ας με είδε που είμαι άρρωστη και στο κρεβάτι του πόνου.



Λίγο πριν να φτάσουμε θυμήθηκα να ξεφυλλίσω το περιοδικό της ΑΕGEAN για να ξεχάσω την πείνα μου και τον πόνο μου. Σε κάποιο σημείο λοιπόν κι ενώ λιμοκτονούσα και ήμουν έτοιμη να αρχίσω να μασουλάω το τριχωτό- μπλιαχ- χέρι της διπλανής μου, η ΑΕGEAN μπηγοντας το μαχαιρι πιο βαθιά στην πληγή, είχε ένα ειδικό μαγειρικό αφιέρωμα σε κάποιους έλληνες σεφ. Κάπου λοιπόν ανάμεσα σε γκρικ μεζέδες και μπάμιες, πόζαρε και ένα μοσχάρι μαγειρέμενο με πατατούλες με τον τίτλο ΚΡΕΑΣ ΠΑΤΑΤΑΤΟ. Αντιλαβού; Όχι κρέας με πατάτες όπως μέχρι τώρα το ξερα εγώ και εσείς αλλά κρέας πατατάτο παρακαλώ! ..... Αποφάσισα λοιπόν ότι το επόμενο πράγμα που θα φάω αν δεν θα είναι τα κόλυβα μου θα είναι το κρέας το πατατάτο.

Κατεβάινοντας στο Ελεύθέριος βενιζέλος σκέφτηκα να αυτοτιμωρηθώ ωσάν δεύτερος αλμπίνος του νταν μπράουν πάιρνοντας το Μετρο. Άλλωστε σιγά τι είχα για να πάρω ταξί.... μια μικρογαστρεντερίτιδα και 3 μέρες να φάω και να πιω. Πφφφφφφφ..... Το καλό είναι ότι δεν είχα παραδώσει αποσκευές! Μόνο που εξαιτίας του νέου νόμου με τα υγρά, τον οποίο ομολογουμένως τον είχα ξεχάσει, αναγκαστηκα να πιω και το 1,5 λίτρα νερό που είχα μαζί, να βάλω όλο το μεικ απ μου, να πλύνω ίσαμε 35 φορές τα δόντια μου, να βάψω 28 φορές τα νύχια μου και να βάλω παντού αποσμητικό. με το που κατέβηκα λοιπόν από το αεροπλάνο έτρεξα στο μετρό να πιάσω θέση καλή. Μετά από κανα τέταρτο που γέμισε παρατήρησα ότι κάτι γέροι,όρθιοι, με κοιτουσαν με μισό μάτι... σόρυ λέω μάγκες αλλά δεν σηκώνομαι που να κάνετε τούμπες... αυτό δεν είναι μετρό.. είναι ταξί και εσείς είστε 2η κούρσα.... Φόρεσα το αγέρωχο βλέμμα μου και τα μεγαλα σκούρα σανέλ γυαλιά μου και την έπεσα στον ύπνο. Φτάνοντας στο Αιγάλεω με παρέλαβε η κολητή μου η Κατερίνα και με πήγε σπίτι όπου με περίμενε ενα μοσχοβολιστό πιάτο....τι;;;; Ααααα....... κρέας ΠΑΤΑΤΑΤΟ λέω!!!
-Όχι! Ντελίβερυ μου λέει αυτή....

Την άλλη μέρα αφού πέρασα πρώτα από το πιο στυλάτο κομμωτήριο που έχω δει ποτέ στην ζωή μου, ντεστυλ στο Αιγάλεω παρακαλώ,και έγινα θεά.. πήγα στο γάμο της Στέλλας. Να σας αφήσω να μαντέψετε τι έφαγα; Πάμε όλοι με μια φωνή... 1...2...3... Κρέας πατατάτο!!!! Σαν αυτό του ντελίβερυ δηλαδή αλλά όχι ντελίβερυ... καλά δεν ορκίζομαι κιόλας... O Γάμος μια φορά τέλειος και η Στέλλα πιο θεά από μένα!



Γύρισα στο Μόναχο και μαζί με εμένα γύρισε και η γαστρεντερίτιδα, πιστή μου φίλη όλο αυτό το διάστημα. ...... ευτυχώς αυτή τη φορά πέταξα πρωί και είχε πρωινό.... στην ερώτηση αν θέλω λόου φατ είπα ότι πρόκειται περί παρεξηγήσεως και με πίστεψαν... βοήθησε και το ότι είχα να φάω 6 μέρες κοντά και ήμουνα ίδια ο Σταυρίδης. Βέβαια όταν είδα εκέινοτ ο πράγμα που το ονομάζαν ομελέτα τα χρειάστηκα λίγο αλλά ήταν αργά για να κάνω πίσω... Αντιμετωπίσαμε η μία την άλλη με σεβασμό.....ούτε την πείραξα, ούτε με πείραξε....

Στο Μόναχο πλέον, στο σπιτάκι μου, με αφησαν την πρώτη ημέρα να ξεκουραστώ και να αναρρώσω, την δεύτερη με χώσαν στην κουζίνα και στο σίδερο. Ε φυσικά τι θα φτιάχνα;



Μοσχαράκι με πατάτες στο φούρνο

1 κιλό κρέας μοσχαρίσιο από τον μηρό (δεν έχει πολλές ίνες)σε κομμάτια περίπου 5 εκκατοστών
1,5 λίτρα νερό περίπου
2 μεγάλα κρεμμύδια ψιλοκομμένα
4 σκελίδες σκόρδο κομμένες σε φέτες
1 κονσερβα ντοματάκια ψιλοκομμένα
1 κουταλια ντοματοπελτέ
1/2 κούπα λάδι
αλάτι, πιπέρι
2 φύλλα δάφνης
λίγη ρίγανη
1 κουταλάκι πάπρικα
μια πρέζα μπούκοβο

1,5 κιλό πατάτες καθαρισμενες και κομμένες κυδωνάτες

Βάζουμε το νερό να βράσει και ρίχνουμε σε αυτό τα κομμάτια του κρέατος. Κατα αυτό το τρόπο σχηματίζεται μια κρόυστα γύρω απότο κρέας, πολύ πιο γρήγορα από ότι με το τσιγάρισμα και είναι και πιο ελαφρύ και υγειινό. Ξαφρίζουμε και βράζουμε για περίπου 1 ώρα περίπου, μαζί με τα μπαχαρικά μέχρι να μαλακώσει αρκετά. Στην χύτρα μου εμένα θέλει περίπου 10 λεπτά μόνο. Στραγίζουμε και κρατάμε το ζουμί. Σε ενα μεγάλο ταψί, στρώνουμε τις πατάτες, τα κομμάτια του κρέατος, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα. Στο ζουμι που κρατήσαμε ανακατεύουμε το ελαιόλαδο, τα ντοματάκια και τον πελτέ και περιχύνουμε με αυτό το φαγητό μας. Πασπαλίζουμε ξανά με χοντρό αλάτι και ρίγανη και ψήνουμε για 40 λεπτά στους 200 βαθμούς εώς ότου μείνει το φαγητό με το λάδι του και οι πατάτες ξεροψηθούν.
Ετσι το φτιάχνε και συνεχίζει να το φτιάχνει ακόμα η μάνα μου και έτσι το προτιμούμε και εμείς το ...κρέας το πατατάτο....

Στο επόμενο επεισόδιο θα χει κρέας μελιτζανάτο....

Υ.Γ. Εδώ οφείλω να πω ΄΄οτι αυτή η μέθοδος με το κρέας συνιστάται εάν έχετε μάτια γκαζιού όπου η φλόγα και ως εκ τούτου η θερμοκρασία του νερού παραμένουν σταθερές. Ειδάλως κάντε την παραδοσιακή με το καβούρδισμα....

Wednesday, April 21, 2010

BLOG EVENT-Miss Royal Coconut meets Mr. Asparagus

Η άνοιξη ήρθε και εγώ χρειάζομαι βοήθεια



Ανακάλυψα ότι ξέρω ελάχιστα φαγητά με σπαράγγια κάτι που θα πρέπει να αλλάξει επειγόντως!



Βάλτε λοιπόν τις ποδίτσες σας, μπείτε στις κουζίνες σας και δείξτε μου το ταλέντο σας!




Συνταγές με φωτό μπορείτε να μου στείλετε ακόμα και αν δεν έχετε Blog η σελίδα.


Η συνταγή θα πρέπει να είναι καινούργια, με δικές σας εννοείται φωτογραφίες, να δημοσιευτεί στο blog σας ή στην σελίδα σας ((για αυτούς που έχουν)) με αναφορά στο event και να μου στείλετε το link του Post.

Εννοείται ότι υπάρχει και δωράκι

Ένα υπέροχο Σετ με μια ποικιλία αλατιών από την Mallorca με τα εξής αρώματα

Oliva + Champagne
Jengibre + Pepino
Merlot + Oporto
Tomate + Albaricoque
Hierbas + Naranja

Ο νικητής θα βγει με κλήρωση.


Ημερομηνία Λήξης 15 Μαϊου 2010



Καλή επιτυχία!!



Και εδώ ο Banner για να πάρετε μαζί



Monday, April 19, 2010

Say Cheeeeeeese!!!!!!!!

Καλημερούδια χρυσά μου!!

Tελειωσε και αυτή η παλιοεργασια! Περιττό να σας πω ότι την έκανα με μιση καρδια. Και ούτε καν! με το 1/3 και λιγότερο! πάντα λοιπόν όταν έχω άγχος μπαίνω στην κουζίνα και δεν λέω να ξαναβγώ! Αυτή τη φορα είχα και καλο λόγο. Δυο φίλοι παλιοί και αγαπημένοι μας ανακοίνωσαν ότι μαζεύουν επιτέλους τα μπογαλάκια τους και φεύγουν για πάντα για τα πάτρια εδάφη! Αυτό λοιπόν, όσο μεγάλη και αν είναι η δικη μας στεναχώρια που θα τους χάσουμε, έπρεπε να γιορταστεί. Θα μαζευόμασταν λοιπόν το απόγευμα για καφεδάκι, γλυκό και μπόλικο mpouroumpourou ώστε να συζητηθούν οι τελευταίες λεπτομερείeς, τα μελλοντικά σχέδια και το αν θα χει σούβλα η Delivery όταν θα πάμε να τους δούμε!

Αυτή τη φορα αποφάσισα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό. Τώρα τελευταία έκανα μονο σοκολατένια γλυκα οποτε αυτή τη φορα ο οργανισμός μας ζητούσε κάτι πιο δροσιστικό. Ο Nίκος όμως ήθελε ντε και καλά πάλι κάτι με καραμέλα! Έλεος πια με αυτή τη καραμέλα! Η χριστίνα πάλι έχει φάει κόλλημα με την σοκολάτα. Tελικά μου φαίνεται ότι μονο εγώ ήθελα την δροσερή νότα! Ένα από όλα λοιπόν πάλι.



Αποφάσισα λοιπόν να κάνω Cheese cake. Ήταν το μοναδικό γλυκό που μου ερχόταν εκείνη την στιγμή και που να συνδύαζε όλα τα παραπάνω. Αλλα όχι το γερμανικό Käsekuchen αλλα αυτό με την κρέμα τυριού. Νομίζω ότι αυτός ο τύπος Cheese cake συνηθίζεται πιο πολύ στην Ελλάδα και δεν έχει ουδεμία σχέση με το κλασσικό käsekuchen το γερμανικό (Έχω κάνει και από αυτό...υπομονή). Η πεθερά μου συνηθίζει να βάζει αντί για ζάχαρη ζαχαρούχο γάλα και είναι επίσης πολύ καλο. Το καλύτερο μέχρι τώρα η μάλλον τα καλύτερα τα χω φάει στης Λυδίας, και ήταν και νηστίσιμο παρακαλώ, με μια στρώση βύσσινου και στης Λίζας με μπόλικη μαρμελάδα Φράουλα!!! Και τα δυο όνειρο!!!!




Το αποτέλεσμα? Άκρως ικανοποιητικό και υπέροχο! Το παντεσπάνι τραγανό, η κρέμα αφράτη και δροσιστική και το τελείωμα να λειώνει κυριολεκτικά στο στόμα. Ο Νίκος αποφάνθηκε ότι ήταν από τα πιο πετυχημένα μου γλυκα. και αυτό γιατί με την κάθε πιρουνιά ξετυλίγονταν χίλιες δυο γεύσεις οι οποιες όμως δέναν αρμονικά μεταξύ τους. Το αν είναι όντως έτσι το αφήνω στην επιλογή σας.....



Cheese Cake με καραμέλα, κρέμα βουτύρου και σοκολάτα (και αμύγδαλα και μπισκότα ktlp ktlp)

Για το παντεσπάνι

200 gr. μπισκότα ολικής αλέσεως τύπου παπαδόπουλου
150 gr. Αμύγδαλα χοντροαλεσμενα
200 gr. Βούτυρο λιωμένο

100 gr. κουβερτούρα γάλακτος λιωμένη



Για την γέμιση

Κρέμα με τυρί και καραμέλα

400 gr. τυρί κρέμα τύπου Φιλαδέλφεια
200 gr. κρέμα γάλακτος
200 gr. μασκαρπόνε (αν δεν έχετε μπορείτε να δείτε
εδώ πως γίνεται)
4 φύλλα ζελατίνης
1 βανίλια
2 κουταλιές
καραμέλα
6 κουταλιές άχνη

Για την κρέμα βουτύρου με φράουλα

125 gr. τυρί κρέμα
125 gr. βούτυρο
230 gr. άχνη
2 κουταλιές σιρόπι φράουλας

αμύγδαλα χοντροαλεσμενα

Αρχίζουμε με το παντεσπάνι. τρίβουμε τα μπισκότα στο μούλτι και τα ανακατεύουμε με το λειωμένο βούτυρο και τα αμύγδαλα. τα στρώνουμε σε μια φόρμα 28 cm πατώντας τα καλά. βάζουμε το παντεσπάνι στο ψυγείο για καμια ώρα να παγώσει. Στο μεταξύ λιώνουμε την κουβερτούρα και αλείφουμε με αυτή το παγωμένο παντεσπάνι. ξαναπαγωνουμε.



Για την γέμιση

Χτυπάμε την κρέμα γάλακτος σε σφιχτή σαντιγύ. Χτυπάμε και το τυρί κρέμα με το μασκαρπόνε, την άχνη και την βανίλια να αφρατέψουν. Τα αναμειγνύουμε με την σαντιγύ. Μουλιάζουμε την ζελατίνη σε κρύο νερό, την στήνουμε και λιώνουμε σε πολύ χαμηλή φωτιά. προσοχή γιατί αν παραζεσταθεί δεν πήζει. Αποσύρουμε από την φωτιά και ανακατεύουμε σε αυτή λίγη από την κρέμα. Την ρίχνουμε στην υπόλοιπη κρέμα ανακατεύοντας πολύ καλά. προσθέτουμε τις δυο κουταλιές καραμέλας και ανακατεύουμε μερικές φορες ώστε να απλωθεί κάπως. Προσθέτουμε την κρέμα στο παντεσπάνι και παγώνουμε για τουλάχιστον 3 ώρες.



Για την κρέμα βουτύρου.

Την κρέμα αυτή την είχα κάνει και πέρυσι σε μια γιορτούλα στον παιδικό σταθμό σαν επικάλυψη για τα cupcakes με φιστική αιγίνης . Bρίσκω ότι η γεύση του φιστικιού με αυτή της φράουλας ταίριαζαν καταπληκτικά όπως επίσης και τα χρώματα πράσινο του cupcake και ροζ της κρέμας. Η γέμιση εκεί ήταν επίσης από φράουλες. Η συνταγή κάποια στιγμή αργότερα. Στην παρασκευή της κρέμας τώρα. Τα υλικά καταρχήν θα πρέπει να είναι σε θερμοκρασία δωματίου. Χτυπάμε το βούτυρο με την κρέμα και την άχνη να πήξουν και να αφρατέψουν. Η υφή τους θα πρέπει να θυμίζει παχιά κρέμα. Προσθέτουμε το σιρόπι και ξαναχτυπάμε. Την αφήνουμε για λίγο στο ψυγείο και αλείφουμε με αυτή τα πλαϊνά του γλυκού καθώς και την επιφάνεια του γλυκού κάνοντας διαφορα σχέδια. Αν η υφή της είναι πολύ αραιή απλά προσθέστε λίγη άχνη ακόμα. Καλύπτουμε τα πλαϊνά με μπόλικο χοντροκομμένο αμύγδαλο και σερβίρουμε. Μπορούμε να σερβίρουμε και κατευθείαν.

Και κάτι ακόμη. Αν δεν έχετε όρεξη να βράζετε την καραμέλα ώρες ολόκληρες στο κουτάκι, μπορείτε να την βράσετε άνετα σε ένα κατσαρολάκι. Απλά θα πρέπει να μείνετε καταπάνω και να ανακατώνεται συνεχώς αλλιώς θα σας κολλήσει! Ειδάλλως μπορείτε να κάνετε μια απλή καραμέλα βράζοντας νερό και ζάχαρη σε ισα μέρη μέχρι να χρυσίσει, χωρίς να ανακατώνεται εννοείται, και να προσθέσετε στο τέλος τόση κρέμα γάλακτος , σιγά σιγά πάντα και ανακατεύοντας προσεκτικά, ώστε να χετε στο τέλος μια παχύρρευστη σάλτσα.



Όπως και να την κάνετε όμως είναι όνειρο!!

καλή όρεξη!!!

Saturday, April 17, 2010

Κοτόπουλο στη γάστρα με λεμόνια και θυμάρι

Καλημερούδια!!

Δεν είχα σκοπό να μπω αυτό το Σκ λόγω εργασίας αλλα να που το κεφάλι μου έγινε καζάνι από το πολύ το διάβασμα και είπα να κάνω ένα διάλειμα.


Αν και καίγομαι να σας δώσω την συνταγή γαι το καινούργιο μου τσιζκεικ με καραμέλα και αμύγδαλα, λεώ να κρατηθώ και να σας δώσω και κάτι για χόρταση! Οχι με γλυκό λοιπόν σημερα, να και πολύ θα το ήθελα, αλλα με ένα υπέροχο κοτόπουλο, μυρωδάτο και λεμονάτο ότι πρέπει για το κυριακάτικο τραπέζι!!

Πάμε;



Κοτόπουλο λεμονάτο στη γάστρα (1 von 1)

Κοτοπουλο στη γάστρα με λεμόνια και θυμάρι

1 ολόκληρο κοτόπουλο (ή σε κομμάτια)
1.5 κιλά πατάτες καθαρισμένες και κομμένες κυδωνάτες
1 μεγαλη πιπεριά κόκκινη σε λωρίδες
2 μεγάλες ντομάτες κομμένες σε φέτες
1 μεγάλο κρεμμυδι σε φέτες
1/2 κεφάλι σκορδο καθαρισμενο
1 λεμόνι σε φετες
το χυμό απο 1/2 λεμόνι

1 κουταλιά ρίγανη
1/2 ματσάκι θυμάρι
1 κουταλάκι βότανα προβηγκίας
1/2 κούπα ελαιόλαδο
2.5 κουταλάκια χοντρό αλάτι
φρεσκοτριμμένο πιπέρι
μια πρέζα τσίλι
1.5 κουταλάκι κόκους μουστάρδας
μια πρέζα πάπρικα



Κοτόπουλο λεμονάτο στη γάστρα1 (1 von 1)


Στη Γάστρα τοποθετούμε το κοτόπουλο (ή τα κομμάτια του) γύρω από αυτό τις πατάτες και τα υπόλοιπα λαχανικά. Οι φέτες του λεμονιού φροντιζουμε να είναι κοντά στο κοτόπουλο. Μοιράζουμε τα κλωναράκια του θυμαριού σε όλη τη γάστρα. περιχύνουμε αρχικά με το λάδι, μετά πασπαλίζουμε με το αλάτι και τέλος με όλα τα υπόλοιπα μπαχαρικά. Ρίχνουμε και το χυμό λεμονιού. Σκεπάζουμε και ψήνουμε σε κρύο φούρνο, αρχικά στους 200 βαθμούς για 30 λεπτά και μετά για άλλα 30 στους 180. Ξεσκεπάζουμε, περιχύνουμε το κρέας και τις πατάτες με το ζουμί τους και ψήνουμε για άλλα 10 λεπτά με ανοιχτό καπάκι. Όνειρο!!! Το πιο μυρωδάτο και λεμονάτο κοτόπουλο που φάγατε ποτέ!!!
Κοτόπουλο λεμονάτο στη γάστρα2 (1 von 1)



καλη όρεξη!!!

Friday, April 16, 2010

keik σοκολατένιο με κερασια

Καλημερούδια και πάλι!!!

Έταξα δεύτερη συνταγή για σήμερα οποτε να μai πάλι. Το κυρίως το είχαμε αλλα μας λείπει το γλυκό! και τι γλυκό! Ένα υπέροχο αφράτο, απίστευτα σοκολατένιο keik! Σκέτη αμαρτία! Τα κερασια που έβαλα το κρατάνε ζουμερό όπως επίσης και το γιαούρτι. Το κακάο δε και η λειωμένη κουβερτούρα δίνουν την απίστευτα σοκολατένια γεύση.



Πάμε γρήγορα γρήγορα λοιπόν στην συνταγή! Είπαμε. Έχουμε και δουλειές.



keik σοκολατένιο με κερασια (αφιερωμένο στην Λίζα)

150 gr. κουβερτούρα
200 gr. κρέμα γάλακτος
160 gr. βούτυρο
240 gr. ζάχαρη
4 κουταλιές κακάο
4 κουταλιές γιαούρτι
300 gr. αλεύρι
1 φακελάκι μπέικην
4 αυγά
1 φακελάκι βανίλια
300 gr. κερασια κονσέρβας η κατεψυγμένα

25 gr. κουβερτούρα άσπρη για την επικάλυψη τριμμένη
25 gr. κουβερτούρα γάλακτος για την επικάλυψη τριμμένη



Σαν πρώτο ζεσταίνετε την κρέμα γάλακτος και λιώνετε μέσα σε αυτή την κουβερτούρα. Αφήνετε λίγο να κρυώσει. Χτυπάτε το βούτυρο με την ζάχαρη να ασπρισει και να αφρατέψει. συνεχίζοντας το χτύπημα προσθέτετε ένα ένα τα αυγά και το γιαούρτι. Πασπαλίζετε με το μπέικην και συνεχίζεται το χτύπημα. Μπορείτε φυσικά και να αναμείξετε το αλεύρι με το κακάο και το μπέικην αν δεν αισθάνεστε σίγουρες με αυτό το τρόπο παρασκευής. Ειδάλλως αναμιγνύεται μονο το κακάο με το αλεύρι και την βανίλια. Συνεχίζοντας το χτύπημα τα προσθέτετε εναλλάξ με την κρέμα γάλακτος στο μείγμα τών αυγών. Bάζετε το μείγμα σε μια βουτυρωμένη φόρμα και πασπαλίζετε με τα κερασια. ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 1 ώρα περίπου . Αν ο φούρνος σας είναι πολύ δυνατός καλά είναι να το βγάλετε στα 55 λεπτά ήδη. Μην κάνετε το τεστ με την οδοντογλυφίδα! Το γλυκό είναι τίγκα στην σοκολάτα! Με το που θα το βγάλετε από το φούρνο, πασπαλίζετε με τις δυο κουβερτούρες. Αφήνετε να κρυώσει καλά και απολαμβάνετε!!! Υπόψιν, το γλυκό είναι την άλλη μέρα 1000 φορες πιο νόστιμο!!!!




καλο Σαββατοκύριακο

κεφτεδάκια με αυγολέμονο και κάπαρη

καλημερούδια!!!

Επιτέλους Παρασκευή!!!! Αν και σίγουρα θα περάσω όλο το Σαββατοκύριακο μου γράφοντας την παλιοεργασια παρόλα αυτά χαίρομαι που και αυτή η εβδομάδα έφτασε στο τέλος της. Ο λόγος? την επομενη εβδομάδα, ακριβώς την ίδια μέρα αλλα και την ίδια ώρα θα είμαι και πάλι στα πάτρια εδάφη!!! Yuhuuuuuuuuu!!

Λοιπόν. Επειδή σας παραμέλησα χτες και επειδή θα σας παραμελήσω σίγουρα και τις επόμενες δυο ημερες, θα σας δώσω σήμερα δυο συνταγές!! Η μια είναι μια ....θα μπορούσαμε να την πούμε και σούπα. Θυμίζει λίγο τα δικά μας γιουβαρλάκια. Ειδικά η σάλτσα με το αυγολέμονο. Οι γερμανοί το συγκεκριμένο φαγητό το ονομάζουν Königsberger klopse.
Μην χάνουμε λοιπόν καιρό, έχουμε και δουλειές να κάνουμε!!!



Πάμε στην συνταγή.

κεφτεδάκια με αυγολέμονο και κάπαρη

500 gr. κiμα μοσχαρίσιο
2 φέτες ψωμί άσπρο
1 μεγάλο κρεμμύδι
1 αυγό
αλάτι, πιπέρι
2 κουταλάκια μουστάρδα
λίγο αλεύρι

Για την σάλτσα

το χυμό από μισό λεμόνι
1 κρόκο αυγού
3 κουταλιές αλεύρι
50 gr. βούτυρο
3 κουταλιές γάλα
600 ml ζωμό λαχανικών
1 1/2 κουταλιές κάπαρη
λίγο άνηθο αλάτι, πιπέρι



Κάνουμε πρώτα τα κεφτεδάκια. ψιλοκόβουμε τα κρεμμύδια , τρίβουμε και το ψωμί. δεν το μουσκεύω παρα το βάζο στο μπλέντερ και το κάνω τρίμματα. Νομίζω ότι κατά αυτό το τρόπο τα κεφτεδάκια γίνονται πιο αφράτα. Ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί, ζυμώνουμε για λίγο και πλάθουμε κεφτεδάκια στο μέγεθος ...καρπουζιού ...χάχα καλο e? Να δω που θα βρείτε κατσαρόλα να το χωρέσετε μετά! Κατά τον τρόπο του πλάθω πλάθω κεφτεδάκια με τα δυο μου τα χεράκια, πλάθουμε λοιπόν μικρά κεφτεδάκια, λίγο μεγαλύτερα από ένα καρύδι. ίσαμε δυο καρυδια. Βάζουμε το ζωμό να βράσει. Αλευρώνουμε τα κεφτεδάκια ελαφρά και τα βάζουμε να σιγοβράσουν για περίπου 15 λεπτά. Τα αφαιρούμε από το ζωμό και δυναμώνουμε τη φωτιά ώστε από το ζωμό να μείνουν τα 2/3.

Σε ένα δεύτερο κατσαρολάκι, καίμε το βούτυρο και πασπαλίζουμε με το αλεύρι. Ανακατεύουμε γρήγορα και σβήνουμε σιγά σιγά με το ζωμό, ανακατεύοντας συνεχώς. Προσθέτουμε την κάπαρη και τον άνηθο και βράζουμε για 5 λεπτά περίπου. Χτυπάμε το κρόκο με το γάλα και το χυμό λεμονιού, προσθέτουμε λίγο από το ζουμί ώστε να πάρουν θερμοκρασία και το ρίχνουμε με την μια πίσω στην κατσαρόλα με το ζουμί. Ανακατεύουμε καλά και προσθέτουμε τα κεφτεδάκια. Τα αφήνουμε σε πολύ σιγανή φωτιά για 5 λεπτά ακόμα και αποσύρουμε.. Αλατοπιπερώνουμε αν χρειαστεί. Σερβίρουμε κατά προτίμηση με πατατούλες βραστές. Επίσης να πω το εξής. Λόγο το ότι έχω βάλει μονο τον κρόκο στο αυγολέμονο, η σάλτσα δεν πρόκειται να σας κόψει, όσο και αν την ζεστάνετε.

Φιλια και καλή σας όρεξη

Wednesday, April 14, 2010

Αρνάκι με Κάρυ (curry)

Καλημερούδια και πάλι!

αφήνω και σήμερα το παρφέ κατα μέρος και σας δίνω τη συνταγή για ένα ινδικής προέλευσης φαγητό που κάνα χτες και μου άρεσε πάαααααρα πολύ. Ο λόγος; Το ξαφνικό κρύο που μας έπιασε πάλι. Εκει που νομίζαμε ότι μπήκε η Άνοιξη, Τσουπ!!! έπιασε πάλι η παγωνιά!!! ξαναμανά τα ξώπλατα και τα πέδιλα στις ντουλάπες. Και αντί για δροσιστικές σαλάτες και παρφέ, κάνουμε ζεστές ζεστές σούπες και εντριβές!

Πάμε στο φαγητό μας τώρα



Αρνάκι με κάρυ

Για 4 άτομα

1 κιλό αρνάκι γάλακτος (κότσι ή ωμοπλάτη)
4 κουταλιές ελαιόλαδο η ghee
2 μεγάλα κρεμμύδια ψιλοκομμένα
3 κουταλιές τοματοπελτέ
1 κουταλιά κάρυ
2 κουταλιές αλέυρι
200 μλ γάλα καρύδας
600 μλ ζωμό λαχανικών η κρέατος
1/2 lemon gras
1 κουταλιά τριμμενο τζιτζερ
1/2 ανανά καθαρισμένο και κομμλενο σε κομματάκια
1/2 μάνγκο καθαρισμενο και κομμένο σε κομματάκια
1 μήλο καθαρισμενο και κομμένο σε κομματάκια
αλάτι και πιπέρι
λίγο αστεροειδή γλυκάνισο τριμμένο
μια πρέζα κανέλα


Για την πάστα

2 κουταλιές κόκκινη curry paste
2 σκελίδες σκόρδο
2 κουταλιές τριμμένη καρύδα
το ξύσμα και το χυμό απο 1/2 λεμόνι
λίγο τσιλι

1/2 ματσάκι φρέσκο κόλιανδρο



Καθαρίζουμε πρώτα το κρέασ καλά από τα λίπη και το ψιλοκόβουμε σε πολύ μικρά κομματάκια. Ζεσταίνουμε το λάδι σε μια κατσαρόλα και το καβουρδίζουμε καλά από όλες τις μεριές. προσθέτουμε τα κρεμμύδια και τα καβουρδίζουμε και αυτά μερικά λεπτά. προσθέτουμε τον τοματοπελτέ και το λεμον γκρας, το οποιο έχουμε τσουμπηξει λίγο πιο πριν ώστε να ανοίξει και να απελευθερωθούν τα αιθέρια έλαια, και τα καβουρδίζουμε επίσης μερικά λεπτά. Πασπάλίζουμε με το κάρυ και το αλεύρι και σβήνουμε με το γάλα καρυδας και το ζωμό. προσθέτουμε το τζίτζερ, καπακώνουμε και βράζοιυμε σε πολύ χαμηλή φωτιά για περίπου 1 1/2 ώρα. Εναλακτικά μπορείτε να το βάλετε στο φούρνο σε γάστρα στους 160 βαθμούς για επίσης 1 1/2 ώρα.

Για την πάστα, χτυπάτε όλα τα υλικά μαζί σε ενα μπλέντερ η στο γουδί. Όταν το κρέας είναι έτοιμο, προσθέτετε την πάστα και τα φρούτα και βράζετε για άλλα 10 λεπτά. Αποσύρετε από την φωτιά. αλατοπιπερώνετε αν χρειαστεί, και προσθέτετε το πσιλοκομμένο κόλιανδρο.

Σερβίρετε με το πιο αιθέριο ρύζι που έχετε φάει ποτέ σας. Πως γίνεται;





Ρύζι μπασμάτι αρωματικό

1 1/2 κούπα μπασμάτι

την φλούδα και το χυμό από ένα λεμονι
μερικά κλωναράκια ψιλοκομμένο κολιανδρο
μια κουταλια σπόρους μουστάρδας
1 κουταλιά σπορους Bornshoklee
3-4 curry leaves
μια κουταλιά τζιτζερ τριμμμένο
2 κουταλιές σπορέλαιο


Πλένετ και βράζετε το ρύζι σε αρκετό αλατισμένο νερό στο οποίο έχετε προσθέσει και το τριμμένο τζίτζερ για περίπου 10 λεπτά.

Το στραγίζετε καλα. Στην ιδια κατσαρόλα καίτε το λάδι και καβουρδίζετε π΄ρωτα τουσ σπόρους, μετά τις φλούδες και τέλος τα φύλλα. Αποσύρετε από την φωτιά και προσθέτετε το ρύζι , τον κόλιανδρο και το χυμό λεμονιού. Ανακατεύετε καλά και σκεπάζετε πρώτα με μια πετ΄σετα και μετα με το καπάκι. Το αφήνετε για πέριπου 10 λεπτά να τραβήξει και σερβίρετε.

καλή όρεξη!!!!!

Tuesday, April 13, 2010

Royal Cupcakes σοκολάτας με γέμιση καραμέλας και ganache σοκολάτας

Καλημερούδια!

Αν και σήμερα είχε σειρά το παρφέ, λέω να δώσω μια συνταγή για τα Cupcakes του Σαββάτου. Δεν υπήρχε κάποιος ιδιαιτερος λόγος που τα φτιαξα. Η χριστίνα απλά ήθελε να κάνουμε muffin και ο νίκος φαγώθηκε να ανοίξω το τελευταίο κουτί καραμέλα που μας είχε απομείνει στο ράφι. Η καραμέλα δεν ήταν τίποτα άλλο παρα ένα κουτί ζαχαρούχο γάλα που είχα βράσει εδώ και καιρό για να το χω να βρίσκεται σε περίπτωση που το χρειαστώ! Για να κάνω την καρδια και τον δυο αποφάσισα να κάνω cupcakes με γέμιση καραμέλας και μια υπεροχη ganache σοκολάτας! Ήταν φανταστικά! Ο νίκος μάλιστα είχε ξετρελαθεί τόσο πολύ από την καραμέλα που κυριολεκτικά έπνιξε τα δικά του σε αυτή. Η χριστίνα αρκέστηκε στο να τρώει την ganache μιας δεν τρελαίνεται για την γεύση της καραμέλας.

Εδώ να κάνω μια μικρή υποσημείωση. Για όσους δεν γνωρίζουν η διαφορα τον cupcakes από τα muffins έγκειται στην ποσότητα βουτύρου που περιέχουν τα πρώτα αλλα και στην εμφάνιση. Κι ενώ τα muffins είναι αφράτα και φουσκωτά φουσκωτά, τα cupcakes είναι πιο...συμμαζεμένα και επίπεδα εφόσον μετά θα στολιστούν με επιπλέον κρέμα. Επίσης τα Muffins περιέχουν πολλές φορες και φρούτα ενώ τα Cupcakes κάποια επιπλέον γέμιση η οποια προστίθεται μετά το ψήσιμο. Στην Αμερική έχουν γίνει τόσο πολύ της μόδας που σερβίρονται ακόμα και σε γάμους αντί για τούρτες. Αν και η εμφάνιση τους είναι πολλά υποσχόμενη, η κρέμα που μπαίνει συνήθως από πάνω και που τις περισσότερες φορες είναι ένας συνδυασμός βουτύρου και ζάχαρης, δεν μπορώ να πω ότι με τρελαίνει. Ίσως είμαστε πολύ Bio ακόμη και πρέπει να συνηθίσουμε σε τέτοιου είδους γεύσεις που πολλές φορες οδηγούν και σε διπλό η και τριπλό, αν υπάρχει κάτι τέτοιο δηλαδή, μπαϊπάς.

Στην συνταγή μας τώρα



Για περίπου 15-20 Royal Cupcakes σοκολάτας


220 gr. βούτυρο
260 gr. ζάχαρη
3 αυγά
190 αλεύρι
70 gr. κακάο
1,5 κουταλάκι μπέικην
150 ml γάλα
μια πρέζα αλάτι
ένα κουταλάκι φυσική βανίλια

Χτυπάτε το Βούτυρο με την ζάχαρη μέχρι να ασπρίσει και να αφρατέψει. Η ποιότητα ενός γλυκού εξαρτάται πολλές φορες από το ποσο καλά έχει διαλυθεί η ζάχαρη pou περιέχει. Για aυτό και στην ζαχαροπλαστική χρησιμοποιούν πάντα την πιο ψιλή ζάχαρη που υπάρχει. Συνεχίζοντας το χτύπημα προσθέτετε ένα ένα τα αυγά, το αλάτι και την βανίλια. Αναμιγνύεται το κακάο, με το αλεύρι και το μπέικην και τα προσθέτετε και αυτά στο παραπάνω μείγμα εναλλάξ με το γάλα. Ψήνεται σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για περίπου 25-30 λεπτά.










Για την Royal καραμέλα

1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
3 κουταλιές βούτυρο
50 gr. κουβερτούρα
100 ml κρέμα γάλακτος

Βράζετε το ζαχαρούχο γάλα για περίπου 3 ώρες σε χαμηλή φωτιά. Πολλοί λένε ότι το νερό πρέπει να σκεπάζει το κουτί, άλλοι πάλι λένε όχι. Εγώ τα δοκίμασα και τα δυο και από ότι βλέπετε ζω ακόμη.... οι γραμμές internet δεν χουν φτάσει ακόμα στον άλλο κόσμο. Τώρα, αν βράσετε το γάλα για κάνα δίωρο, θα χετε μια πηχτή σάλτσα καραμέλας. Αν το βράσετε για 3 ώρες θα χετε μια πηχτή κρέμα καραμέλας. Εσείς αποφασίζετε. Βάζετε την κρέμα γάλακτος να ζεσταθεί και λιώνετε μέσα σε αυτή την κουβερτούρα και το βούτυρο. Τα ανακατώνετε όλα με την καραμέλα. Έτοιμη και η γέμιση.





Για την Royal Ganache

200 gr. κρέμα γάλακτος
220 γραμμάρια κουβερτούρα
30 gr. βούτυρο
80 gr. κρέμα γάλακτος
100gr. ζάχαρη

ζεσταίνεται την κρέμα γάλακτος με το βούτυρο και λιώνετε μέσα σε αυτή την τριμμένη κουβερτούρα. μην την ζεστάνετε πολύ γιατί η ganache σας δεν θα γίνει γυαλιστερή. Εγώ εδώ την πάτησα λίγο γιατί έκανα και δουλειές ταυτόχρονα και ξεχάστηκα. Το αποτέλεσμα φαίνεται.... Τώρα, αν θέλετε μπορείτε να προσθέσετε μέσα σε αυτή μια δυο κουταλιές από την καραμέλα pou κάνατε με το ζαχαρούχο. Αν την έχετε τσακίσει, τότε βάλτε τα 100 gr. ζάχαρη να γίνουν καραμέλα και προσθέστε σε αυτή τα 80 ml κρέμα γάλακτος την οποια έχετε ζεστάνει πιο πριν. Ανακατεύεται την καραμέλα με την ganache και τα αφήνετε σε θερμοκρασία δωματίου να κρυώσουν. Αν θέλετε να βγάλετε την ganache με σχέδιο πάνω στα cupcakes θα πρέπει να προσθέσετε σε αυτή και 150 gr. άχνη. κατά αυτό το τρόπο γίνεται πιο σφιχτή.




Αν θέλετε να βγάλετε την ganache με σχέδιο πάνω στα cupcakes θα πρέπει να προσθέσετε σε αυτή και 150 gr. άχνη. κατά αυτό το τρόπο γίνεται πιο σφιχτή. Φυσικά τα παραπάνω δεν mou ήταν αρκετά για το πιο κολαστικο Cupcake και αποφάσισα na βάλω και μια σαλτσούλα που είχα στο ψυγείο και συγκεκριμένα αυτή που είχα κάνει και εδώ Η συναρμολόγηση τώρα Αφού κρυώσουν τα Cupcakes, με ένα κουταλάκι αδειάζετε λίγο από το περιεχόμενο τους και τα γεμίζετε με την Royal caramel. Τα περιχύνετε με λίγο σάλτσα καραμέλας και τα στολίζετε με την ganache σοκολάτας. Έτοιμα για φάγωμα!

Σας φιλώωωωω

Monday, April 12, 2010

καρέ Αρνιού με σάλτσα κόκκινου κρασιού και Polenta (καλαμποκάλευρο)

Καλημερούδια και καλή εβδομάδα,

σήμερα θα σας δώσω την προτελευταία συνταγή από το πασχαλινό Τραπέζι και συγκεκριμένα για το αρνάκι. Απομένει το παρφέ με άσπρη σοκολάτα και τελειώσαμε νομίζω.

Χωρίς να μακρηγορήσω σήμερα, έχουμε και δουλειές να κάνουμε, περνάω στην συνταγή. Ουσιαστικά πρόκειται για την σάλτσα που συνόδεψε το αρνάκι μας. Το πως φτιάχνω το καρεδάκι σας το έχω ξαναπεί. παρόλα αυτά θα ξανακάνω μia σύντομη περίληψη.

πάμε λοιπόν?



καρέ Αρνιού με σάλτσα κόκκινου κρασιού και Polenta (καλαμποκάλευρο)

Για 6 άτομα

Για το Αρνί
3 μεγάλα κομμάτια καρέ από αρνάκι γάλακτος (8 περίπου μερίδες το καθένα)
6 κλωναράκια δεντρολίβανο
9 κλωναράκια θυμάρι
9 σκελίδες σκόρδο
αλάτι, πιπέρι
Ελαιόλαδο

Για την σάλτσα
1 Κιλό κόκκαλα από αρνί
200 gr. ριζα από σέλινο (σέλερι)
200 gr. καρότα
3 μεγάλα κρεμμύδια
3/4 του λίτρου Ζωμό από αρνί
1 κουταλια τοματοπελτέ
650 ml Κόκκινο κρασί
150 ml Κόκκινο κρασί porto
αλάτι, πιπέρι
1/2 φλιτζανάκι ελαιόλαδο
50 gr. Βούτυρο
λίγο corn flour

πρώτα ετοιμάζουμε την σάλτσα. Ζητάμε απότον χασάπη μας να μας κόψει τα κόκκαλα μικρά. ψιλοκόβουμε και τα λαχανικά μας. Καίμε το λάδι σε μια κατσαρόλα και καβουρδίζουμε πρώτα τα κόκκαλα. Προσθέτουμε τα λαχανικά και αφού καβουρντιστούν και αυτά προσθέτουμε και τον τοματοπελτέ. Σβήνουμε με το 1/2 λίτρο κρασί. Τα υπόλοιπα 150 ml τα βάζουμε σε ένα άλλο κατσαρολάκι μαζί με το porto και το βράζουμε μέχρι να μείνει το 1/3. Προσθέτουμε το ζωμό στα λαχανικά και σιγοβράζουμε για περίπου 2-3 ώρες μέχρι να μείνει και εδώ το 1/3 περίπου. Σουρώνουμε τη σάλτσα και την ξαναβάζουμε στην κατσαρόλα όπου και την ενώνουμε με το υπολοιπo κρασί. Λίγο πριν την σερβίρουμε, την ξαναζεσταίνουμε, την αλατοπιπερώνουμε, προσθέτουμε το παγωμένο βούτυρο και αν χρειαστεί την δένουμε με λίγο corn flour.

Στο αρνάκι μας τώρα

Ουσιαστικά το ετοιμάζετe όπως έχω ξαναπεί εδώ. Μονο που ο αδελφός μου το ήθελε εντελώς σκοτωμένο οποτε και το ξανάβαλα για αλλα 20 λεπτά στο φούρνο. Ακόμα και έτσι όμως ήταν ένα ποίημα. Την polenta επίσης την ετοίμασα όπως έχω ξαναδώσει εδώ, μονο που στην αρχή, πρόσθεσα στο ζωμό μερικά κλωναράκια θυμάρι, δυο σκελίδες σκόρδο και 2 κουταλιές βούτυρο και στο τέλος μερικές ψιλοκομμένες ελιές και ντομάτες λιαστές . τα άφησα λίγο να τραβήξουν σε πολύ χαμηλή φωτιά και αφού τα αφαίρεσα πρόσθεσα το καλαμποκάλευρο.

Αυτά καλά μου παιδάκια.

Καλή σας όρεξη

Friday, April 9, 2010

Zεστη Πατατοσαλάτα με Ρόκα και μανιτάρια

Καλημερούδια χρυσά μου!!

Επιτέλους παρασκευή! Και επιτέλους ήρθε η Άνοιξη και σε εμάς! καιρός λοιπόν να οργανωθούμε και να αρχίσουμε τα ανοιξιάτικα μαγειρέματα! Ήδη από αυτό το μηνα βρίσκουμε τα πρώτα σπαράγγια στην αγορά ενώ από τον επόμενο σαν μικρές κοκκινοσκουφίτσες μπορούμε να παίρνουμε τα καλαθάκια μας και να πηγαίνουμε στα γειτονικά χωράφια και να κλέβουμε φράουλες :)

Είπα φράουλες και θυμήθηκα. Ένα από τα πράγματα που έκανε εντύπωση εδώ στην Γερμανία όταν πρωτοήρθα ήταν η εμπιστοσύνη που δείχναν οι γερμανοί στους συνανθρώπους τους. Όπως ίσος γνωρίζετε εδώ δεν υπάρχουν περιπτερα. Για να πάρει κανεις λοιπόν την καθημερινή του εφημερίδα, αρκεί να κατεβει στο δρόμο, να ανοίξει ένα από τα κουτιά που υπάρχουν εκεί, να πάρει την εφημερίδα του, να ρίξει το ποσο που αντιστοιχεί στην εσοχή του κουτιού και να πάει στο δρόμο του θεού και της Παναγιας. Φυσικά υπάρχουν και κάμποσοι που δεν το θεωρούν απαραίτητο να την πληρώσουν και την παίρνουν απλά και φεύγουν. Αυτοί omso είναι λίγοι για αυτό και συνεχίζουν να υπάρχουν αυτά τα κουτιά. Κατά τον ίδιο τρόπο λειτουργούν και οι φυτείες που διατηρούν κάθε χρόνο είτε με φράουλες, είτε με κολοκυθια είτε με λουλούδια. Μπαίνεις στο χωράφι, μαζεύεις ότι θέλεις και όσα θέλεις και βγαίνοντας ρίχνεις το ποσο που γραφει στην ταμπέλα στο ειδικό κουτί που έχουν στήσει εκεί. και το βρίσκω υπέροχο γιατί είναι ελάχιστοι αυτοί που φεύγουν χωρίς να πληρώσουν. Κάτι τέτοιο θα πρέπει να εφαρμόσουν και στην Ελλάδα. Μονο πού εκεί δεν θα ψάχνουν στο τέλος μονο τις φράουλες αλλα και τα κουτιά. Μην σας πω και τις ταμπέλες!

Λοιπόν, αρκετά είπα πάλι.

Ας πάμε καλύτερα στις συνταγές μας. Σήμερα θα σας δώσω την συνταγή για μια πεντανόστιμη ζεστη πατατοσαλάτα την οποια έκανα την κυριακή. Νομίζω ότι είναι ότι πρέπει για αυτό το καιρό και ανυπομονώ να συνοδέψει τα ψητά μας στα καλοκαιρινά μας Barbeque.

Πάμε?



Ζεστη πατατοσαλάτα με ρόκα και μανιτάρια

1 ματσάκι ρόκα
1/2 κεφάλι eisberg
2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια
2 μεγάλες πατάτες βρασμένες
1 χούφτα μανιτάρια
1 ματσάκι σχινόπρασο

Για το Dressing
150 gr. γιαούρτι
100 gr. sourcream
100 ml ζωμό λαχανικών χλιαρό
2 κουταλιές ελαιόλαδο
1 σκελίδα σκόρδο
μια πρέζα chili
1/2 κουταλάκι τριμμένο tzitzer
μερικούς σπόρους κόλλιανδρου
μια πρέζα ζάχαρη
το χυμό από 1/2 λεμόνι καθώς και λίγο ξύσμα

3 κουταλιές ελαιόλαδο η βούτυρο για το τηγάνισμα



Στην σαλάτα μας τώρα. Κόβουμε την σαλάτα έτσι ώστε να μπορούμε να την τρώμε χωρίς να βελάζουμε. Τις πατάτες καλά είναι να τις βράσετε από την προηγουμενη ημερα, μαζί με τις φλούδες, γιατί την άλλη μέρα κόβονται πιο εύκολα σε φέτες. Κόβετε τα κρεμμυδάκια σε φετούλες. Κόβετε και τα μανιτάρια. Εδώ να πω ότι συγκεκριμένα για αυτή τη σαλάτα προτιμώ να καφέ μανιτάρια γιατί είναι πιο αρωματικά. εσείς μπορείτε να βάλετε οποια θέλετε. Ακόμα και παραισθησιογόνα. Ανακατεύεται την ρόκα με το eisberg και τα κρεμμυδάκια. Σε ένα τηγάνι καίτε το βούτυρο η το ελαιόλαδο και καβουρντίζετε ελαφρά πρώτα τις πατάτες και μετά τα μανιτάρια. Αλατοπιπερώνετε και τα ανακατεύετε με την υπόλοιπη σαλάτα. Καβουρντίζετε τους σπόρους κόλλιανδρου σε ένα τηγάνι. Τους ανακατεύετε με τα υπόλοιπα υλικά του Dressing και περιχύνετε με αυτό την σαλάτα σας. Πασπαλίζετε με το ψιλοκομμένο σχινόπρασο (όχι paaaaaara πολύ ψιλοκομμένο γιατί πικρίζει) και σερβίρετε.

καλή όρεξη!!!!

Thursday, April 8, 2010

Quiche Loraine με πράσο και καπνιστό μπέικον

Καλημερούδια μικρά μου!

Έχω τόσα να γράψω που ειλικρινά δεν ξέρω από που να αρχίσω. Λοιπόν, χτες έδωσα την συνταγή για το ψωμί οποτε ας παραμείνουμε στα πρώτα, και συγκεκριμένα στην συνταγή της Quiche Loraine... μονο που δεν ξέρω αν γράφεται με δυο η με ένα η . Όπως και αν χει όμως είναι πεντανόστιμη!
Την συνταγή αν δεν κάνω λάθος την είχα δώσει εδώ και κάτι αιώνες και στο Hungry.gr αλλα βαριέμαι να ψάχνω οποτε την ξαναγράφω εδώ από την αρχή. Σε περίπτωση που σας ξενίσει το πράσο σας διαβεβαιώ ότι είναι ένα όνειρο. Ήταν το φαγητό για το οποιο είπε τον πρώτο καλο λόγο ο αδελφός μου εκείνη την ημερα....Και αυτό μονο λέει πολλά.

Πάμε?



Quiche Loraine με πράσο και καπνιστό μπέικον

Για την Ζύμη mprize

250 gr. αλεύρι
150 gr. Βούτυρο κρύο
1 αυγό αλάτι

Για την γέμιση
2 Πράσα μεγάλα
100 gr. καπνιστό μπέικον σε κομματάκια
150 gr. Κρέμα γάλακτος
1 χούφτα κασέρι τριμμένο
2 αυγά ελαφρά χτυπημένα

αλάτι, πιπέρι
μια πρέζα μοσχοκάρυδο τριμμένο

Κάνουμε πρώτα την ζύμη. Ανακατεύουμε το αλεύρι με το αλάτι, προσθέτουμε το αυγό και το βούτυρο σε κομματάκια και ζυμώνουμε γρήγορα. Στόχος μας εδώ είναι να ομογενοποιηθούν τα υλικά όσο γίνεται πιο γρήγορα ώστε η ζύμη να είναι τρίφτη. Αν την παιδέψετε πολύ, η γλουτένη που περιέχει το αλεύρι θα φουσκώσει και το αποτέλεσμα θα είναι κάτι σαν αυτό του keik λίγο πολύ. Δεν χρειάζεται η ζύμη να είναι συμπαγής. Αυτό θα γίνει μετά. Βάζετε λοιπόν τα τρίμματα σε ένα αλουμινοχταρτο , τα τυλίγετε καλά και τα βάζετε στο ψυγείο για τουλάχιστον μιση ώρα. Σε αυτό το διάστημα κάνετε την γέμιση. Κόβετε το άσπρο μέρος του πράσου και λίγο από το πράσινο σε ροδέλες. Είναι καλύτερα να το πλύνετε σε αυτό το στάδιο διότι η το χώμα πάει παντού. Στραγγίζετε καλά. Σε ένα μεγάλο τηγάνι καβουρντίζετε το μπέικον. Αν δεν έχει πολύ λίπος, τότε καλύτερα να προσθέσετε και 1-2 κουταλιές ελαιόλαδο. Προσθέτετε και το πράσο, χαμηλώνετε λίγο την φωτιά και καβουρντίζετε μερικά λεπτά μέχρι να πανιάσει. προθερμαίνεται το φούρνο στους 200 βαθμούς. Χτυπάτε τα αυγά ελαφρά και τα ανακατεύεται με την κρέμα γάλακτος και τα μπαχαρικά. Στρώνετε την ζύμη σε μια βουτυρωμένη και με λίγο αλεύρι πασπαλισμένη forma με διάμετρο περίπου 28 cm. Ανοίγετε την ζύμη και καλύπτετε με αυτή τον πάτο της φόρμας καθώς και τα πλαϊνά . Το ύψος της ζύμης πρέπει να είναι περίπου 2 εκατοστά. Απλώνετε στην ζύμη πρώτα το πράσο με το μπέικον και κατόπιν τα περιχύνετε με την κρέμα. Πασπαλίζετε με το κασέρι.



Όπως βλέπετε δεν τρυπάω την ζύμη με ένα πιρούνι όπως κάνουν πολλοί και ούτε την προψήνω. Ακριβώς επειδή δεν την παίδεψα. Αν όμως αισθανθείτε ότι την έχετε παιδέψει παραπάνω από ότι πρέπει, τότε καλά είναι να την τρυπήσετε πολλές φορες με ένα πιρούνι και να την προψήσετε μονη της για περίπου 10 λεπτά. Κατά αυτό το τρόπο θα εμποδίσετε το επιπλέον φούσκωμα. Στην συνεχεια θα προσθέσετε την γέμιση και θα την ψήσετε για αλλα 20 λεπτά. Όπως και να το κάνετε ο συνολικός χρόνος ψησίματος είναι 30 λεπτά. Τρώγεται ζεστη η κρύα. Είναι το ίδιο νόστιμη. Επίσης κομμάτια που τυχόν περισσέψουν μπορείτε να τα καταψύξετε.

Kαλή Όρεξη!!!

Wednesday, April 7, 2010

Tortano (Ψωμί γεμιστό με Πάρμα και Mozzarella)

Καλημερούδια και Χριστός Ανέστη!!!! Δεν ξέρω πως ήταν το δικό σας το πάσχα αλλα το δικό μου ήταν το πιο χαρούμενο και το πιο τρελό τον τελευταίων δέκα χρονων. Το όλο πανηγύρι άρχισε ήδη από την τρίτη όταν εμφανίστηκε το πρώτο σπυράκη στο μέτωπο της Εμμέλειας. Νομίζοντας ότι είναι ένα απλό σπυράκη προφανώς από κάποια γρατζουνιά που μολύνθηκε δεν του δώσαμε και ιδίατερη σημασία. Όταν την τρίτη τα σπυράκια γίναν 3 πιστέψαμε ότι μάλλον κάτι την πείραξε. Την τεταρτη έβγαλε αλλα δυο και η Λυδία που την είδε με έβαλε στο τρυπάκι λέγοντας μου ότι μπορεί να είναι ανεμοβλογιά. Αποκλείεται λέω.. θα είχε και η χριστίνα!! Την πέμπτη πήγαμε στο γιατρό και αφού περιμέναμε πρώτα μια ώρα στην αίθουσα αναμονής παρέα με αλλα 15 παιδάκια, διαπιστώθηκε ότι είναι όντως ανεμοβλογιά και μπήκαμε σε καραντίνα... Λίγο αργά όμως το σκέφτηκαν. Οποιος ήταν να κολλήσει κόλλησε. Η χριστίνα ευτυχώς η δυστυχώς είχε κάνει το εμβόλιο.

Οποτε εκκλησια πηγαίναμε εναλλάξ. Και ενώ η μεγάλη παρασκευή πέρασε ήσυχα το σάββατο ήταν όλο τρέξιμο. ξύπνησα από τα χαράματα γιά να βάλω το προζύμι για τα τσουρέκια, να πάρω τα κρέατα από το χασάπη, να πάω για ψώνια, να φτιάξω κουλούρια, να κάνω μαγειρίτσα και αλλα χίλια δυο πράγματα που κάνουν αυτή την ημερα. Την κυριακή , εκτος τον άλλων, θα είχα τραπέζι στον αδελφό μου το μικρό ο οποιος είναι ο πιο δύσκολος καλεσμένος μου στο φαγητό. Πιο δύσκολος και από το Giorgio. κυρίως γιατί περιμένει να φάει πάντα κάτι καινούργιο που να μην το χει ξαναφάει αλλα και γιατί ποτε δεν λέει ότι κάτι του αρέσει. Σουφρώνει τα χείλη και λέει με μισόλογα " ε... καλο είναι...". Ίδιος ο πατέρας μου! Εκείνος πάλι έτρωγε καλά καλά και στο τέλος για να μην παραδεχτεί ότι η μαμά μου μαγείρεψε καλύτερα από αυτόν eleg "pfff... για τα γουρούνια ήταν...."! Οποτε αυτή τη φορα έπρεπε να είναι όλα τέλεια μπας και επιτέλους καταφέρει και ξεπεράσει τον εαυτό του και πει ένα καλο λόγο. Δεν είναι κακός. Και ας με τυραννούσε μικρή. Λόγο της μικρής διαφοράς ηλικίας βγαίναμε πάντα μαζί. Επειδή ο πατέρας μου ήταν πολύ αυστηρός και δεν με άφηνε ούτε κατά διάνοια να βγω μονη, έπρεπε να παρακαλάω το Νίκο να με παίρνει μαζί. και με έπαιρνε ο καημένος. Αλλα μονο αν τον πλήρωνα. Που σημαίνει ότι έπρεπε να μαζεύω το χαρτζιλίκι όλης της εβδομάδας, να πηγαίνω και μια βόλτα από την γιαγιά με το ζαχαρωμένο το κυδώνι, να του τα δίνω όλα, να του κάνω και τεμενάδες, και τότε θα με έπαιρνε μαζί. Όπως είπα όμως, δεν είναι κακός. .Είναι απλά δύσκολος. Και πιστεύει ότι κανεις δεν μαγειρεύει καλύτερα από την μάνα μου. Αποφάσισα λοιπόν να κάνω πολλά πολλά πραγματάκια με την ελπίδα ότι όλο και κάποιο από αυτά θα του αρέσει. Και δόξα το θεό του άρεσαν... μονο η πολέντα δεν του άρεσε..... "Τι είμαι εγώ" λέει " και μου δίνεις καλαμποκάλευρο να φάω? Γίδα?" καλά εν μέρη έχει και δίκιο... και ο Giorgio χτες που του το πα το ίδιο μου πε... "έτρωγες και στο χωριο σου μου λέει πολέντα? Εκεί από ότι ξέρω την δίνετε στα κατσίκια την άνοιξη για να κατεβάσουν γάλα...". Για τα γίδια λοιπόν το φαΐ μου και όχι για τα γουρούνια αυτή τη φορα.

Τέσπα. Εγώ παραμένω απτόητη και θα συνεχίσω να συνοδεύω τα κρέατα μου με πολέντα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση η πολέντα είχε συνοδέψει ένα καρεδάκι αρνιού, το οποιο το είχα φτιάξει ακριβώς όπως την προηγουμενη φορα με τη μονη διαφορα ότι η σάλτσα που το συνόδεψε ήταν ένα μείγμα από κόκκινο κρασί και πόρτο. Ένα όνειρο!!! Την έβαλα βεβαια από το πρωί να βράζει σε πολύ σιγανή φωτιά ώστε το μεσημέρι να έχει σωθεί αρκετά..... σαν πρώτο είχα κάνει μια σαλάτα με ψητά μανιτάρια, ρόκα και eisberg, μια φανταστική Quiche Loraine με πράσο και καπνιστό μπέικον, και ένα υπέροχο ψωμί γεμιστό με πάρμα και mozarella. Για επιδόρπιο είχα κάνει την σκεπαστή μηλόπιτα μιας και ο αδελφός μου λατρεύει τα γλυκα με μήλο αλλα και ένα παρφέ με άσπρη σοκολάτα και καραμελωμένα αμύγδαλα. Πολλά είπα όμως και δεν θα προλάβω να σας δώσω τις συνταγές μέχρι τις 10 που έρχεται το αφεντικό μου :)) Ας αρχίσουμε λοιπόν με το ψωμί.



τορτανο (Ψωμί γεμιστό με Πάρμα και Mozzarella)

400 gr. Αλεύρι δυνατό (εδώ τύπου 550)
15 gr. μαγια νωπή 300 ml ζεστό νερό
1 κουταλια αλάτι χοντρό
2 κουταλιές ελαιόλαδο
1 κουταλια μέλι

Για τη γέμιση
200 gr. πάρμα
200 gr. Mozzarella
1 χούφτα ελιές
1 ματσάκι βασιλικό



Διαλύετε την μαγια στο χλιαρό νερό. Προσθέτετε το μέλι, το αλεύρι και το αλάτι και τα ανακατώνετε καλά είτε με το μίξερ είτε με ένα κουτάλι. Προσθέτετε το λάδι και συνεχίζετε το ανακάτωμα. Το Ελαιόλαδο μπαίνει πάντα στο τέλος στα ζυμάρια ώστε το αλεύρι να έχει το χρόνο να απορροφήσει πρώτα τα υπόλοιπα υγρά. Η ζύμη κολλάει κάμποσο. Καλύτερα λοιπόν να δουλέψετε με μίξερ όπου και θα χτυπήσετε την ζύμη για κανένα 10λεπτό. Αν δεν έχετε μίξερ τότε θα την πιάσετε με αλευρωμενα χεράκια και θα την κοπανήσετε μερικές φορες πάνω στον πάγκο σας. Την βάζετε σε ένα λαδωμένο mpol και την αφήνετε να φουσκώσει για περίπου 45 λεπτά. Κατόπιν σε καλά αλευρωμένη επιφάνεια την ανοίγετε, χωρίς να την ξαναζυμώσετε, σε ορθογώνιο φύλλο, περίπου 45x35. Mε ένα πινέλο περνάτε τις άκρες με λίγο νερό. Καλύπτετε το φύλλο αρχικά με το πάρμα, μετά με την mozarella, με τις ελιές και τον βασιλικό. Τυλίγετε σφιχτά σε ρολο από το οποιο ενώνετε τις δυο άκρες έτσι ώστε να σχηματίσει στεφάνι και το τοποθετείτε σε ένα ταψάκι η λαμαρίνα καλυμμένο με μια λαδόκολλα. Το σκεπάζετε με μια πετσέτα και το αφήνετε και πάλι να ανεβεί για 30 λεπτά.



Προθερμαίνετε το φούρνο Στους 250 βαθμούς και τοποθετείτε στον πάτο ένα σκεύος με νερό. με το που θα βάλετε το ψωμί στο φούρνο χαμηλώνετε την θεμροκρασία στους 200 βαθμού και ψήνετε αρχικά για 15 λεπτά. Αφαιρείτε το σκεύος με το νερό και ψήνετε για αλλα 15 λεπτά. Έτοιμο! Το βγάζετε σε μια σκάρα να κρυώσει ώστε να φύγουν οι υδρατμοί και το τρώτε όσο είναι ακόμα ζεστό με την λιωμενη mozzarella να τρέχει πως όλες τις κατευθύνσεις!!!

Monday, April 5, 2010

Χριστός «Ανέστης» και ο «Πάσχας» ήρθε!!!!

Α1 Γυμν. (κοινώς γνωστό κι ως τμήμα: Ο Θεός μαζί σου συνάδελφε! Κουράγιο, 45 λεπτά είναι, θα περάσουν!)
-Κυρία, αν δεν τον σταύρωναν το Χριστό, θα τον προλαβαίνατε όταν ήσασταν μικρή;
-Κάτσε καμάρι μου, τα μπέρδεψες. Φυσικά τον γνώρισα, αλλά όχι όταν ήμουν πολύ μικρή. Όταν ήμουν παιδί δεν είχαμε Ρωμαίους. Είχαμε δεινόσαυρους, αντί για ποδήλατα κι η αγαπημένη μας ασχολία ήταν να παίζουμε κρυφτό στα συντρίμμια της κιβωτού του Νώε. Μας άρεσε επίσης να πετάμε με τους πτερόσαυρους ως την Ινδία και να κολλάμε στην πλάτη του Βούδα καρτελάκια που έγραφαν: «Είμαι χοντρός κι άσχημος»! Είχα κι ένα μεγαλύτερο φίλο που ερωτεύτηκε μια γοργόνα, που αν θυμάμαι καλά είχε κάποια συγγένεια με το Μ. Αλέξανδρο. Ό,τι κι αν του έλεγαν οι κολλητές μου οι νεράιδες…. του κάκου! Χοντρό κόλλημα, το παλικάρι. Τελικά έγινε δύτης στο Θερμαϊκό κι έχει μυδάδικο.
- Αλήθεια κυρία;;;; Και μένα ο μπαμπάς μου ψαράς είναι!!!
- Και οι περισσότεροι μαθητές του Χριστού ήταν ψαράδες μάτια μου!!! Κι όταν γνώρισα την απίθανη παρέα τους, πρέπει να πήγαινα Λύκειο. Δεν θυμάμαι καλά, πάνε και τόσοι αιώνες… Αλλά πραγματικά η γνωριμία μου με το Χριστό μου άλλαξε τη ζωή! Και ξέρετε ποιό είναι το σημαντικότερο; Ότι καθόλου δεν τον ένοιαξε η μεγάλη μου μύτη και μ᾽αγάπησε πολύ. Και μου είπε να σας πω πως αναστήθηκε και για τους Ελληνόγυφτους, αλλά και τους Αλβανόγυφτους και τους Ρωσότουρκους, και για τα Παόκια και για τα σκουλήκια και για όόόόόόόόόόόόόλο τον κόσμο!!!!
Αφού ξεκαθαρίσαμε τί είναι αστείο και τί σοβαρό, διαβάσαμε τα συγκλονιστικά κείμενα της Κ.Δ. για το Μυστικό Δείπνο, προσευχή στη Γεσθημανή, σύλληψη κλπ. Στο τέλος τους λέω συγκινημένη πως όλα αυτά τα ακούμε σε περικοπές τη Μ. Πέμπτη. Αυτά γλυκά μου μαθητούδια είναι που λέμε τα 12 Ευαγγέλια. Και πέφτει η ερώτηση:
- Κυρία, θέλω κι εγώ να πάω εκκλησία να τα ξανακούσω! Τί μέρα πέφτει φέτος η Μ. Πέμπτη;;;;;;
- Δύσκολα μου βάζεις, χρυσό μου, πρέπει να υπολογίσεις τί μέρα έπεφτε η Καθαρά Δευτέρα για να το βρεις!!! Σίγουρα θα σε βοηθήσει το να σκεφτείς τί χρώμα είχε το άσπρο άλογο του Μ. Αλέξανδρου και ποιόν είχαν πατέρα οι γιοί του Ζεβεδαίου….
Αυτά… για να μην εκπλαγείτε αν με δείτε καραφλή!!!
Αλλά κι επειδή πολύς λόγος γίνεται τελευταία για το χωρισμό Εκκλησίας-κράτους. Να γίνει, υπό όρους βέβαια, και να αναβαθμιστεί και ο ρόλος των λαϊκών! Αλλά πώς θα έρθει το «ποίμνιο» σε ωριμότητα και θα αποχτήσει τη διάκριση για λήψη αποφάσεων, όταν συναντώ παιδιά 15 χρονών που όταν τους ζητώ να ζωγραφίσουν κάτι με εκκλησιαστικό περιεχόμενο μου ζωγραφίζουν το Χριστό, την Παναγία και το παιδί τους;;;;!!!!!! Έλα μου ντε;;;
Θα μου πείτε μα αυτός δεν είναι ο ρόλος της παιδείας; Πώς όμως θα σπάσουμε τον κώδικα όλων των μαθημάτων, που πλέον για τους περισσότερους μαθητές είναι απροσπέλαστος κι ως εκ τούτου βαρετός;;;; (Π.χ. μαθητής σε σχολείο της Ξάνθης σε διαγώνισμα Γεωγραφίας έγραψε πως οι νομοί της Θράκης είναι η Ροδόπη, ο Δούναβης κ η Μακεδονία!) Πώς θα αγγίξουμε ουσιαστικά τις καρδούλες τους; Πώς να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας για να ζήσουν αρμονικά στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες μας, χωρίς να καταντήσουν άχρωμα, άνευρα (κι όλα τα άλλα στερητικά α) έρμαια της υποκουλτούρας;
Πολύ καταγίνομαι με τέτοιες σκέψεις και Δόξα τω Θεώ δεν είμαι η μόνη. Είμαστε πολλοί!!! Και μόνο όλοι μαζί θα καταφέρουμε κάποια αλλαγή…
Ελπίδα υπάρχει;;;;; ΣΙΓΟΥΡΑ! Απόδειξη το τραγουδάκι που σας παραπέπμω και παρακαλώ να ακούσετε όσο διαβάζετε τα κατεβατά μου… Μου το έμαθε μία μαθήτριά μου, 2η γενιά «Ρωσοτουρκόσπορη Ουκρανέζα, με μάνα πουτάνα», όπως συχνά έχω πιάσει να τη φωνάζουν οι συμμαθητές της και θυμώνω περισσότερο ίσως κι από την ίδια!!!
Όσο υπάρχουν ψυχούλες που αναγνωρίζουν τους θησαυρούς της Παράδοσης (όποιας εθνικότητας ή θρησκεύματος κι αν είναι αυτή) κι όσο η παιδικότητα συνεχίζει να έχει ως κύριο χαρακτηριστικό το «άνοιγμα» προς το διαφορετικό και την αλλαγή (κάτι που εμείς οι ενήλικες σιγά σιγά το χάνουμε) δεν παραιτούμαι με τίποτα!
Νιώθω πως το χρέος μου είναι να είμαι μυροφόρα. Να στέκομαι δίπλα στον Επιτάφιο και να μοιράζω από το καλαθάκι μου «λουλούδια» ενός λαμπρού πολιτισμού και του τρόπου ζωής που αυτός πρεσβεύει!!! Μόνο που αυτός ο «τάφος» έχει άρωμα φρεσκάδας και το μνημείο ακτινοβολεί ζωή!
Με περηφάνια σας ανακοινώνω πως έμαθα στους μαθητές μου και ποιός ήταν ο πατέρας των γιων του Ζεβεδαίου, αλλά και πόσοι και ποιοί ήταν αυτοί οι γιοι. Αν και μάλλον σύντομα θα το ξεχάσουν, πραγματική επιτυχία μου θα είναι να καταλάβουν πως ο μόνος τρόπος να γνωρίσουμε το Χριστό ως πατέρα κι αδερφό είναι να τον βρούμε στους ελαχίστους αδερφούς μας, στους διπλανούς μας. Όπως λέει κι ο γνωστός ιεράρχης της εποχής μας Αθανάσιος Γέφτιτς: «Παιντιά Θεού είμαστε όλοι!»
Και μια που ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και η επέτειος της Επανάστασης έπεσαν φέτος τόσο κοντά χρονικά σας θυμίζω τον Γ. Μακρυγιάννη που είπε: «Είμαστε στο εμείς, όχι στο εγώ!»
Με χαρά περιμένω να συναντήσω τους μαθητές μου τη Δευτέρα, μετά του Θωμά, να λάμπουν καθώς θα μου λένε: Κυρίαααααααααα, κυρίαααααααα έσκισαααα! Το δικό μου αβγό (αλλεργία με πιάνει με αυτό το β) ήταν το πιο γαμάτο! (Συγγνώμη, αλλά σίγουρα έτσι θα το πουν. Μια που το ανέφερα, θέλω κι εγώ το gamato.info πίσω!) Σε εσάς κυρία ποιός κέρδισε;
Πάντως σίγουρα όχι το κεφάλι μου. Αυτό κλούβιασε αιώνες τώρα… Μάλλον θα φταίει που μου ήρθε μια κεραμίδα κατακούτελα, όταν κρυβόμουν στα ερείπια της Βαβέλ, για να σωθώ από τις εχθροπραξίες μεταξύ Τεξανών και Ινδών που μάλωναν για το αν το ρύζι ταιριάζει περισσότερο με ουίσκι ή με τσάι. Πού να ξέρουν οι καημένοι πως η καλύτερη συνταγή είναι με γάλα καρύδας, που ευδοκιμεί στην Ισπανία.
Για να ξεχάσω την κουτουλιά είπα να πεταχτώ ως τη Γαλλία να φάω κάνα γλυκάκι. Πήρα όμως μια πυξίδα του μπαρμπα Κολόμπου που πρέπει να ήταν χαλασμένη και βγήκα στην Ιταλία. Νομίζοντας πως βρίσκομαι στη χώρα της crème Brülée πέρασα τις λακούβες που κόχλαζαν για γλυκό. Έσκυψα να γευτώ και πλατς μου ήρθε μια λάβα στο μάτι και στραβώθηκα εντελώς. Βεζουβίου ήταν, από το Θιβέτ ήταν; Πού να θυμάμαι… Με γύρισαν σπίτι μου ή οι Ρωμαίοι καθώς επεκτείνονταν, ή κάποιο τάγμα της Ρόδου, το οποίο κάποια σχέση πρέπει να είχε με τις Σταυροφορίες, πού να θυμάμαι πάνε και τόσοι αιώνες… Έφτασα σε ένα νησί δίπλα στις Σπέτσες. Εκεί με τσίμπησε στο λαιμό ένα φίδι, που έτσι γκαβή όπως ήμουν μου φάνηκε πως είχε 10 κεφάλια. Το είπα σε όλους. Έγινε διάσημο το φιδάκι της Ύδρας, του έβαλαν κι ένα όνομα αράβικο.
Τώρα που είπα Αραβία θυμάμαι όταν βοηθούσα στην κατασκευή των πυραμίδων, ήπια τόση πολλή μπύρα που πρήστηκε η κοιλιά μου σα μπαλόνι. Κι ανέβηκα ψηλά, πολύ ψηλά, ως τον πλανήτη Άρη, κάπου στη Χαριλάου. Εκεί ήταν που με βρήκε μαζί με τα μαμούθ ο παγετώνας και κοιμήθηκα για κάτι αιώνες, πού να θυμάμαι πόσους πια. Είδα υπέροχα όνειρα, όσο κοιμόμουν! Ταξίδεψα σε τόπους μαγικούς, γνώρισα πλάσματα μοναδικά, αλλά πού να θυμάμαι τώρα… Πάντως μάλλον κόλλησα από τα μαμούθ τεραστιομυτίαση. Έτσι εξηγώ και το άλλο τεράστιο μέρος του σώματός μου, σχεδόν τόσο φαρδύ όσο και στα μαμουθάκια! Αλλά από τύχη… Προφανώς πήρα μόνο τη χάρη του φάρδους και σε όλα τα άλλα πρέπει να αγωνίζομαι!
Όταν ξύπνησα χρειαζόμουν επειγόντως θερμά κλίματα. Πήγα λοιπόν Χαβάη. Αλλά δεν το ευχαριστήθηκα. Δε με πείραξε τόσο που με τις τεχνικές αναπνοής και χαλάρωσης του Δαλάι Λάμα πήγα να κάνω κόλπα με τα δελφίνια και κόντεψα να πνιγώ σε κάποιο τσουνάμι. Φταίει κυρίως που στη σεζλόνγκ στην παραλία μου πρόσφεραν Αγγλική μπιζελόσουπα, να τη φάω με Γιαπωνέζικα ξυλάκια! Συγχύστηκα η Χριστιανοβουδιστρομουσουλμανοπαγανίστρια. Δεν μπορούσαν να μου προσφέρουν ντόπιες μεξικάνικες λιχουδιές, μια που έκανα τόσο δρόμο να φτάσω ως εκεί κάτω στα νησιά της μαύρης θάλασσας, στις όχθες της Αυστραλίας; Δηλαδή έλεος, τόση ασχετίλα στα must και trendies;;;
Φέτος λοιπόν, μια που μας έκοψαν και το επίδομα διακοπών, το πολύ πολύ μέχρι την Αθήνα. Έχω να δω εκεί ή ένα διάσημο ρολόι, ή ένα στραβό πύργο ή ένα μακρύύύ Κινέζικο τείχος, που το ακουμπούν οι Εβραίοι και κλαίνε καθώς προσεύχονται. Πού να θυμάμαι τώρα, πάνε τόσοι αιώνες.
Πάντως όπως «σοφά» είπε ο Όθωνας όταν ήρθε στην Ελλάδα: όλα κοτρόνες είναι!!! Ή το είπε ο Χίτλερ; Δεν θυμάμαι καλά, πάνε και τόσοι αιώνες! Μάλλον ο Χίτλερ το είπε κι ο Όθωνας είπε το άλλο κορυφαίο: 2 beers or not 2 bears? A όχι συγγνώμη αυτό το είπε ο άλλος με το κακό όνομα, που δεν μ’ άφηναν να πω όταν πήγαινα κατηχητικό: Σεξ πηρ’. Βλάχος θα ήταν! Δεν ξέρω τί ακριβώς μας χρωστάει ή πήρ᾽ ο Όθωνας ή ο Χίτλερ, πάντως από ένα DVD της Τζούλιας θα το πήραν κι αυτοί! ………
Άλλο λοιπόν η διαπολιτισμικότητα, άλλο το μπάχαλο, που μας πλασάρει η νεοταξική παγκοσμιοποίηση.
Άλλο το να σεβόμαστε και να έχουμε ουσιαστική επαφή με κάθε τί διαφορετικό, με πλήρη συναίσθηση της διαφορετικότητας, αλλά και γνώση της πολιτισμικής κληρονομιάς μας κι άλλο η στείρα αλλοτρίωση και το ξέπλημα-ξεπούλημα των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών μας, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο.
Άλλα τα ΚΑΙΝΑ, κι άλλα τα κενά (αυτά του κεφαλιού μου).
Καλή διαΚΑΙνήσιμο (εύχομαι όχι μόνο εβδομάδα, αλλά φάση-ζωή)!!!
Πάντα σαν άλλες Παναγίες ή παλουκάρια μαζεμένα σε μια εκκλησιά να βροντοφωνάζουμε το ΝΑΙ στον ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟ ΧΡΙΣΤΟ, σε ΚΑΙΝΑ που μας εξελίσουν (κι ας πορευτούμε και σε αγκάθια), ώστε να «ψοφά» μέσα μας κάθε φοβία και ρατσισμός.
Εύχομαι σε όλους ΝΑΙ να διαβάζετε πάντα και στα μάτια των ανθρώπων που σας περιβάλλουν κι όλη σας η ΖΩΗ να έχει μετά από κάθε μικρό ή μεγάλο Γολγοθά μια ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος και ο καιρός μας είναι καλός!!!

Με όλη μου την αγάπη
Μαρία Θεολόγου
(το επίθετο δηλώνει το μάχιμον της ειδικότητας, χιχιχι)

Thursday, April 1, 2010

Όταν το φαγητό πάει cinema.....

Καλημέρα, δεν ξέρω πόσοι από σας έχουν δει την ταινία Pulp fiction... σε κάποια φάση πάντως η υπεροχη Uma Thurman με τα δυο μετρα πόδια της ζητάει για πρωινό Blueberry pancakes......



Τις προάλλες ξαναείδα την ταινία και αποφάσισα ότι είναι καιρός να μπει λίγος κινηματογραφος στην κουζίνα μου.

Pancakes with Blueberries
Για 4 άτομα

75 gr. βούτυρο
2 αυγά
250 gr. αλεύρι
2 κουταλάκια μπέικην
1 πρέζα αλάτι
75 gr. ζάχαρη
300 ml ξινόγαλα

1/2 κούπα νερό
400 gr. blueberries
1 κουταλια μαρμελάδα από blueberries
το ξύσμα από 1/2 βανίλια
2 κουταλάκια του γλυκού corn flour η σιρόπι σφενδάμνου (maple Sirup)



Λιώνετε το βούτυρο και το αφήνετε να κρυώσει ελαφρά. Χτυπάτε τα αυγά με το ξινόγαλα, το βούτυρο και την ζάχαρη. Ανακατεύετε σε αυτά το αλεύρι με το μπέικην και το αλάτι. Αφήνετε το μείγμα να καθίσει για μιση ώρα περίπου.
Σε αυτό το διάστημα μπορείτε να κάνετε τα μύρτιλλα (etsi δεν λέγονται στα ελληνικά?). Ζεσταίνετε το νερό και πρόσθετε σε αυτό τα μύρτιλλα, την μαρμελάδα, την βανίλια και το corn flour. Τα αφήνετε να πάρουν μια βράση. Έτοιμα.

Ζεσταίνεται ένα αντικολλητικό τηγάνι. Με ένα μεγάλο κουτάλι τοποθετείτε λίγο από το μείγμα των Pancakes και ψήνεται για 1-2 λεπτά από κάθε μεριά. Απολαμβάνετε είτε με τα blueberries είτε με το σιρόπι.... καλή Ανάσταση!
Related Posts with Thumbnails